9 มีนาคม 2547 14:25 น.
ซอมพลอ
......หัวใจหล่นหาย
ตะเกียกตะกายตามฝัน
ยิ่งตามยิ่งไกลกัน
ความผูกพันเริ่มห่างไกล....
......จมกับน้ำตา
รินหลั่งมาดุจธารไหล
เจ็บเหลือเกินหัวใจ
สิ้นเยื่อใยกันแล้ว.....
.....สุขเถอะนะคนดี
มอบวจีแผ่วแผ่ว
ตามฝันคนละแนว
ลาแล้วลาแล้ว....คนไกล....
..~-~..
4 มีนาคม 2547 00:22 น.
ซอมพลอ
....เมื่อไรนะ..หัวใจ จะแกร่งกล้า
ทนกับเวลา..ที่หม่นไหม้
กว่าน้ำตาจะเหือด..หายไป
มีใคร..ห่วงหา..ฤาอาทร
....เมื่อไร..โลกจะเป็น...สีชมพู
ความหดหู่..เป็นเพียงเงา..วันเก่าก่อน
กว่าความเจ็บปวดจะคลายคลอน
กว่าความร้าวรอน ..ไม่ย้อนคืน
...เมื่อไร...หัวใจจะแกร่งกล้า
ทนกับความอ่อนล้าได้..ไม่ต้องฝืน
เมื่อไรนะจึงจะพบ...จุดยืน
ไม่ต้องมีวันและคืนที่ระทม
..~-~..
หน้าส่วนตัว
1037
