หนอนกับดอกไม้......

ล้านคำบรรยาย

เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้ขึ้นไปดอยอินทนนท์ ที่จังหวัดเชียงใหม่ ในช่วงบ่ายของวันเสาร์ ผมก็ได้เดินทางศึกษาธรรมชาติอยู่ที่อ่างกา ขาออกจาก trail ก็ได้เห็นนกกินปลีหางยาวเขียว  (  Green-tailed Sunbird )  ที่กำลังมุ่นกับการดื่มด่ำน้ำหวานของดอกไม้อยู่  ตรงพื้นดินมีหนอนตัวหนึ่งกำลังตั้งหน้าตั้งตาชอนไชอยู่ใต้ต้นไม้ เลยนึกถึงนิทานเรื่องหนึ่ง เลยนำแต่งบทกลอนดู
   
                                           หนอนกับดอกไม้
 นกดอมดมดื่มด่ำน้ำหวานหอม                                                                   ดอกไม้ยอมน้อมให้ไม่แลเหลียว
เสริมสร้างสุขสานสัมพันธ์กันกลมเกลียว                                                        ไม่เปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวอย่างเดียวดาย
 เจ้าหนอนน้อยคอยแนบชิดสนิทใกล้                                                               เติมรักใส่ให้ดอกไม้ไม่ห่างหาย                                                                   แม้นหึงหวงห่วงหาแทบวอดวาย                                                                     พร้อมพลีกายหมายทนจนจำใจ
  คืนวันวานกาลเวลาพาผันผ่าน
รติกาลยามค่ำคืนชวนหลับไหล
แต่แล้วนกโบยบินจากไม้ไป
ทิ้งเยื่อใยไมตรีที่มีมา
 ดั่งคลื่นมาถาโถมโหมกระหน่ำ                                                                      กระแทกซ้ำช้ำชอกทุกข์ทนหนา
ตนตรอมใจจากไปไม่ลีลา
ดอกงามตาเรืองอร่ามร่วงโรยลง
 เจ้าหนอนน้อยที่รอรักร้องร่ำไห้                                                                     เมื่อดอกไม้เหี่ยวแห้งเป็นผุยผง
สรรพสิ่งทุกชีวิตไม่มั่นคง
ไม่ยืนยงดำรงอยู่ชั่วนิรันดร์
มันพลีกายหมายตายจากเพื่อคนรัก
คอยปกปักรักษาไม่แปรผัน
เปลี่ยนเป็นซากอินทรีย์ที่ดีพลัน
ไม่นานวันดอกไม้ก็งอกงาม