เอื้อมไม่ถึง จึงคว้าลม มาห่มไว้ เผื่อว่าใจ จะหายหนาว ในคราวนี้ ตะเกียกกาย ป่ายปีน สิ้นแรงมี ไร้ฤทธี เหาะเหิร เกินปัญญา เมื่อยามเหงา เราเฝ้าดู อยู่ห่างห่าง ระยะทาง ระหว่างเรา เศร้านักหนา แม้แต่ยาม หลับตานอน ก่อนนิทรา มือยังคว้า ไม่ถึง จึงรำพัน อยากติดปีก รีบร่อน จรไปหา เจรจา พาถ้อย ร้อยคำนั้น พร่ำคำรัก ฝากใจ ไว้ด้วยกัน นาทีฝัน ขอเท่านี้ นาทีเดียว อกุศล หนไหน มาดลจิต พรมหลิขิต ขีดไว้ ไร้ใครเหลียว จึงต้องเศร้า ดวงแด แต่ผู้เดียว หนาวเปล่าเปลี่ยว เบี้ยวบิด ชีวิตตรม ฤดูกาล ผันผ่าน นานหลายหน เปลี่ยนจากฝน เป็นหนาวเหน็บ เจ็บขื่นขม เพียงผ้าผวย ห่มกายา คราระทม ร้าวระบม ข่มจิต อย่าคิดไป เธออยู่สูง เกินกว่า จะคว้าครอง อย่านึกปอง มองเห็น เป็นสุขใจ ยามนึกถึง พึงแหงนมอง จ้องขึ้นไป คือดวงใจ ไหววาว สกาวเดือน
ketana 4 ก.ย. 2547 10:07 น. - ID 60381 
1107
3
0
4 กันยายน 2547 10:38 น. - comment id 323685
โอ้ย ช่วยด้วยครับ คมเหลือเกิน บาดใจเหลือเกิน โอ้ย ๆ...
4 กันยายน 2547 10:49 น. - comment id 323687
ความรัก ไร้เส้นแบ่ง จัดแจงจิต ไม่มีทิศ ไม่บิดเบี้ยว เลี้ยวไปไหน หากต่างรัก ปักอก คงจิตใจ ไม่สูงไป ไม่เกินต่ำ คำว่า....รัก.....
4 กันยายน 2547 12:05 น. - comment id 323723
เป็นงานรำพึงที่งดงามค่ะ
4 กันยายน 2547 16:07 น. - comment id 323948
งดงามในจินตลีลา ที่คิดจะคว้า ความฝ้นให้เป็นจริง ทำได้ดีมาก ๚ะ๛ size>
4 กันยายน 2547 22:04 น. - comment id 324175
นี่หนุ่มน้อย เอื้อมไม่ถึงก็อย่าคิดมากท้อแท้เลย. มีสองอย่างนะ หาที่เอื้อมถึง.. หาบันได ต่อ..... เรายังเดินบนโลกนี้อีกนาน ยังต้องพบเจออีกมาก อย่าคิดอะไรเลย เรื่องนี้อารมณ์ใต้ตัวอักษร เห็นได้ง่ายชัดเจนดี เขียนบ่อยๆนะ สวัสดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
