กวีไดอารี่....หรือว่า..... ไดอารี่กวี

ดาหลา & ปะการัง

เคว้งคว้าง กลางลาน บขส.
เคว้งคว้าง อ้างว้าง ท่ามกลาง ผู้คนมาก มาย
เคว้งคว้าง ในยาม ดึกดื่นค่อน นิทรา ประชาชน
เดินไป คิดไป เดินไป เดินไป 
ไปทางไหนดี ทางไหนปลอดภัย ทางไหน ดีที่สุด 
คิด คิด คิด 
จับโทรศัพท์ แน่นแน่วแน่ หา เพื่อน
เบอร์ หนึ่ง ก็แล้วไร้ แวววี่ 
เบอร์ที่สอง เงียบไป ไม่มีสัญญาณตอบรัจาก หมายเลขที่ท่านเรียก
เบอร์ที่ สาม หน่อ หน่วยน้ำตาม มาประดังริ้น
เบอร์ที่ สี่ สุดท้าย ที่ติดต่อ .....
สวัสดี จ๊ะ .....นิ่ม
น้ำตา.....รินไปไม่หยุดไหล 
พูดไม่ได้ศัพท์ สดับสำเนียงไม่ได้ 
เพื่อนแท้ .....ละล้าละร่ำมาตามสาย 
ใจเย็นนะ ใจเย็นนะ ค่อยๆๆ บอก 
มีอะไร หรือ บอกนะ บอก ใจเย็น ค่อยๆๆ เรียบเรียง
ร้องให้ ทั้งนอกและในหัวใจ เจ๊บและเจ๊บ จริงๆๆ 
เพื่อน อยู่ไกล จาก บขส. มากมาย 
บอกให้รอและรอ.......อย่าไปไหน 
นั่งที่สว่าง เข้าไว้ .......มีคนมากๆๆๆ อีก แป๊บมารับ
นับเวลา นาทีต่อ นาที เมื่อไหรจะมาเสียทีนะ 
นานเหลือ เกิน การรอคอยที่ น่ากลัว 
ไม่นานเกิน เพื่อนมารับ 
และขอบอกว่าคำว่าเพื่อนแท้ หาซื้อไม่ได้จริงๆ ๆ
ไหม อาการเคว้างคว้าง จาก การเดินทางคนเดียว เวลา ที่ผิด ปกติ ......
ต้อง มีสติ และ ตั้งมั่น 
หาก ไม่ แน่ ใจ อย่าเดินทางกลางคืน เป็นอันขาด 
อันตราย แค่เอื้อม เทียว..........
อุทาหรณ์.......เตือนใจ......
กับ สิ่งที่เพิ่งเจอมา แม้นแน่ ใจ 
หักหลังกันได้........แค้นนี้ต้องชำระ