ฉันโชคดีที่เป็น..Aids ฉันเป็นเอดส์..โชคร้าย..ใครรังเกียจ ทุกข์ถมเครียด..อดสู..ดูไร้ค่า โรคสังคม..เดียดฉันท์..นั้นตีตรา เขาบอกว่า..ฆ่ามนุษย์..ฉุดให้ตาย คู่ชีวิต..ปลิดจาก..พรากด้วยเอดส์ น่าสมเพช..เขามาว่า..พาใจหาย อยากจะแขวน..ชีวิต..ปลิดชีพวาย แต่ลูกชาย..ต้องดูแล..ท้อแท้ใจ เสียงร้องไห้..จากบุตร..จุดให้คิด ไฟมอดมิด..ขยับแสง..เกิดแรงฉาย แม้ริบรี่..ก็ยังดี..มีรำไร สู้ต่อไป..ให้เชื้อสาย..ได้เติบโต เปิดตัวเอง..สู่โลก..แม้โชคอับ ปรึกษากับ..แพทย์ใหญ่..ได้อักโข ความรู้เรื่อง..โรคร้าย..ใช่ใหญ่โต อย่าเซโซ..ตามมัน..มั่นที่ใจ ดูแลตน..ตามคำ..แนะนำหมอ ไม่รีรอ..รักษา..ยาที่ให้ ตามขั้นตอน..ปฏิบัติ..วัดหัวใจ เคร่งครัดไว้..จึงอยู่รอด..ปลอดวิญญา โอกาสมา..เมื่อกาย..ได้เข้มแข็ง โชคก็แบ่ง..ความดี..ที่มีค่า ประสบการณ์..ของฉัน..ที่ผ่านมา สร้างวิชา..วิทยากร..สอนผู้คน กลุ่มสายธาร..ความห่วงใย..ได้กำเนิด ชีวิตเกิด..อีกครั้ง..ดั่งเป็นผล ที่ฉันนั้น..กัดฟันสู้..คู่อดทน จึงได้ค้น..พบหลักชัย..ให้ลูกยา ปฏิญาณ..ตนต่อ..ไม่ท้อแล้ว จะเป็นแนว..ร่วมป้องกัน..ขันอาสา ให้ความรู้..ชัดแจ้ง..แหล่งวิชา ที่ผ่านมา..เป็นหนังสือ..สื่อผู้คน ฉันโชคดี..ที่เป็นเอดส์..เหตุสร้างสรร ได้ทำงาน..เพื่อสังคม..ชมทุกหน และภูมิใจ..หนึ่งชีวิต..คิดค่าคน ได้สร้างผล..จากเรื่องร้าย..ให้ได้ดี ......................................................................................... เป็นเรื่องที่เรียบเรียงเขียนเป็นกลอนยากมาก.. อาจสื่อไม่ได้ความหมายเท่าที่ควร.... จึงขออธิบายนิดนะคะ.... พี่ผู้หญิงคนนี้เค้าเป็นผู้ติดเชื้อ.........และสามีได้เสียชีวิตแล้ว ช่วงแรกชีวิตเค้าท้อแท้มาก..........แต่เค้าก็ยังสู้ต่อไปเพื่อลูก โดยเข้าปรึกษาแพทย์..และทำตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัด ทำให้เค้าสุขภาพดีขึ้น.... และวันหนึ่ง..พี่ผู้หญิงคนนี้ก็เข้าเป็นสมาชิกของ.... กลุ่มสายธารแห่งความห่วงใยซึ่งเป็นการรวมตัวของผู้ติดเชื้อ เพื่อดูแลกันเองและสร้างความรู้ให้แก่สังคม.... พี่ผู้หญิงคนนี้..ได้เป็นวิทยากรให้ความรู้เกี่ยวกับโรคเอดส์ พี่เค้ามักจะบอกกับทุก ๆ คน เสมอว่า.... ดิฉันโชคดีที่เป็นเอดส์..เพราะได้สร้างความดีให้แก่สังคม ........................................................................................... ไม่รู้จะพูดว่าอะไรจากการที่ได้สัมผัสผู้หญิงคนนี้.. เพียงแต่ได้ยินเสียงของหัวใจบอกว่า..นับถือจริง ๆ ...........................................................................................
magic 9 ต.ค. 2547 17:29 น. - ID 63225 
1440
14
0
9 ตุลาคม 2547 17:44 น. - comment id 347434
^_^ แสนรังเกียจเดียดฉันท์กันนักหนา ด้วยข้อหา ว่าเป็นเอดส์ทุเรศเหลือ ใจร้าวรานหดหู่ดูสั่นเครือ อยู่ต่อเพื่อ ช่วยเหลือ เอื้อสังคม ...ที่ลพบุรีมีวัดพระบาทน้ำพุ ค่ะไปทำบุญที่นี่เสมอเมื่อมีโอกาส สงสารผู้หญิงส่วนมากติดจากสามี แล้วสามีก็เสียชีวิตไปแล้ว ยังมีอีกหลายคนที่พลาดแล้วกลับไปแก้ไขไม่ได้ ทางที่ดีเราไม่ควรประมาท ควรมีรักเดียวใจเดียวดีที่สุดค่ะ
9 ตุลาคม 2547 17:54 น. - comment id 347443
..เป็นอีกมุมมองที่น่าเอาไปเป็นตัวอย่างนะคะ.. นางฟ้าจะจำไว้..ท้อแท้เมื่อไหร่จะคิดถึงพี่สาวคนนี้ค่ะ.. ฝากกำลังใจให้พี่สาวคนนั้นด้วยนะคะ คิดถึง..พี่เมจิคค่ะ
9 ตุลาคม 2547 19:36 น. - comment id 347488
ชีวิตที่เหลือเพื่อผู้คน ^o^
9 ตุลาคม 2547 20:39 น. - comment id 347530
ดีจังค่ะ ที่มีพลังใจกล้าแกร่ง ความจริงแล้ว จะเป็นเอดส์หรืไม่เป็นเอดส์ มันก็แตกต่างกันแค่วิธีการตายเท่านั้น สุดท้ายก็ต้องตายกันหมด โรคในโลกก็มีมากมาย โอกาสที่จะเป็นในโรคที่ร้ายกว่าเอดส์ก็อาจจะมีค่ะ
9 ตุลาคม 2547 21:01 น. - comment id 347543
กลางวิกฤตมิดแสงแห่งความสุข ยังปลอบปลุกแสงสว่างกลางใจชื่น ให้คุณค่าแก่ตนเพื่อหยัดยืน และหยิบยื่นประสบการณ์จานผู้คน magic ในความรู้สึกของพี่ดอกแก้ว..กลอนบทนี้มีคุณค่ามากเลยนะคะ...ให้ข้อคิดหลายประการกับผู้อ่าน เป็นแบบอย่างทีดีกับหลายคนที่ตกอยู่ในปัญหา... ผู้ที่ติดเชื้อเอดส์..ที่ได้รับเชิญมาเป็นวิทยากรเพื่อร่วมโครงการป้องกันโรคเอดส์นั้น ..ต้องมีกำลังใจที่เข้มแข็งมากๆ ..เพราะนอกจากจะไม่หวั่นไหวเสียใจในโรคที่เป็นแล้ว ยังต้องเข้มแข็งพอที่จะทำใจไม่รู้สึกกับอาการรังเกียจของบุคคลปกติที่อยู่รอบด้าน...
9 ตุลาคม 2547 21:08 น. - comment id 347551
เอาเรื่องราวดีๆอย่างนี้มาสื่อเป็นกลอน...ดีจังเลยนะคะ^^ *** ^_______________^ *** ปรบมือห้ายย!! ให้พี่คนนั้นด้วย^o^
9 ตุลาคม 2547 21:13 น. - comment id 347554
ดีจังค่ะยังที่มีจิตใจที่เข้มแข็งงดงาม อุทิศตนเพื่อสังคม เท่าที่เคยได้ยินมา ผู้ป่วยโรคนี้ส่วนใหญ่จะท้อใจ ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อเลยค่ะ
9 ตุลาคม 2547 21:55 น. - comment id 347588
มาอ่านเพราะคิดถึง..คนเขียน..เป็นการส่วนตัว.. เขียนได้ดีเช่นเคย..จะหยก.. ถ่ายทอดออกมาได้ดี... พักนี้...ไม่ค่อยได้เจอกันเลยน่ะ.. ห่างหาย.. หายห่าง...ไปช่วงใหญ่... มาบอกแค่ว่า...คิดถึงน่ะ
9 ตุลาคม 2547 22:26 น. - comment id 347619
เข้ามาฝากกำลังใจไปด้วยครับ...ไม่ว่าจะป่วยเป็นอะไร ก็ป่วย.....เป็นคนเช่นกัน.. และจุดสุดท้ายของคนก็ที่เดียวกัน ช้าหรือเร็วเท่านั้น...ฝากแจ้งให้ดูแลรักษาสุขภาพให้มากๆ ออกกำลังกาย และรับประทานอาหารที่เป็นประโยชน์มากๆ....สวัสดีนะครับ
10 ตุลาคม 2547 07:14 น. - comment id 347755
สื่อบทกวี ..ได้อย่างไพเราะ.. มี ความหมาย..ดีมากเลยคะ..
10 ตุลาคม 2547 13:26 น. - comment id 347885
แตงก็เคยดูข่าวประมาณนี้ล่ะค่ะ ..ก็ดีนะคะ เป็นกำลังใจ .. ทำความดีให้สังคมด้วย คนแบบนี้ .. น่านับถือจริงๆ .. ^______________________^
10 ตุลาคม 2547 15:34 น. - comment id 348013
กี้เคยเป็นนักศึกษาอาสาสมัครต้านภัยเอดส์ค่ะ...ตอนเรียน.. ได้มีโอกาสใกล้ชิด...สังคมนี้ค่ะ... ยอมรับ.... ว่ากำลังใจของพวกเขาเข้มแข็งมากๆ ยังคิดอยู่เหมือนกันว่า... ถ้าเป็นตัวกี้เอง... จะทำได้เช่นเขาเหล่านั้นหรือป่าว... ดีใจค่ะ... ที่ในวันนี้ได้ทราบว่า.. มีหลายท่านมอบกำลังใจให้แก่เขาเหล่านั้น... ถ้ากี้มีโอกาสได้พบเขาเหล่านั้น.. ขออนุญาตนำกำลังใจทั้งหมดที่นี่... ให้เขาอ่านกันนะคะ...
10 ตุลาคม 2547 17:00 น. - comment id 348059
ถ่ายทอดได้เยี่ยมครับคุณ เป็นกำลังใจให้ผู้ติดเชื้อทุกท่าน ผมเกิดวันเดอส์โลกด้วยซิ ชื่นชมผลงานครับ
10 ตุลาคม 2547 20:52 น. - comment id 348183
เมกต้องรีบไปทำงานบัญชีให้เสร็จก่อนครับ ขออนุญาตแวะมาให้กำลังใจอย่างเดียวนะครับ ๒ - ๓ วันมานี้ เมกยุ่งมาก ๆ เลยครับ ขอโทษนะครับ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
11 ตุลาคม 2547 08:54 น. - comment id 348461
คุณเมจิคค่ะ: กลอนบทนี้ให้อะไรมากมาย สอนให้รู้จักใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้มีค่า.. คนเราทุกคนควรรู้จักที่จะให้ จริงๆ แล้วเราก็ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าว่าจะไปเมื่อไร อย่างไร แต่เวลาที่มีอยู่ควรใช้ให้เป็นประโยชน์ เช่นพี่ผู้หญิงคนนี้ ค่ะ..ขอเป็นกำลังใจให้พี่คนนี้อีกคนน่ะค่ะ ดีมากเลย เรื่องนี้...สื่อได้ดีแล้วค่ะ.. กุ้งหนามแดง ..
11 ตุลาคม 2547 14:20 น. - comment id 348675
เคยได้อ่านงานเขียนของพี่แก้ว ผู้เขียนเอดส์ ไดอารี่ ที่ว่าไว้ประมาณนี้เหมือนกันค่ะ .....โชคดีที่เป็นเอดส์.... พี่แก้วเค้าเขียนออกมาได้เป็นข้อๆ หลายข้อเลย น่ารักมาก วันหลังจะเอามาให้อ่านนะคะพี่ :) แวะมาชื่นชมค่ะ
12 ตุลาคม 2547 21:28 น. - comment id 349813
งานนี้งามมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ เหมือนเป็นวิกฤต แต่กลายเป็นโอกาสที่ดีค่ะ ชื่นชมในผลงานพี่สาวเสมอนะค่ะ คิดถึงเสมอด้วยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
