เธอกับฉัน เคยสร้างวัน อันสุขสม ความรักพรม พราวพร่าง อย่างสดใส ปรารถนา แห่งฝัน เบิกบานใจ ยามห่างไกล คิดถึง คนึงกัน ดั่งจันทร์สวย คู่ราตรี มิมีลบ ไม่รู้จบ ฉายแสง อันเฉิดฉันท์ สุรีย์ส่อง ทั่วฟ้า เมื่อคราวัน เอกอนันต์ มั่นคง อย่างลงตัว ณ วันนี้ รักเดิม ก็เริ่มหน่าย และกลับกลาย เป็นเงา ที่สลัว เพียงมายา แฝงไว้ ช่างน่ากลัว ในม่านมัว ความฝัน พลันจากไป เจ็บปวดเกิน ทำใจ ให้ยอมรับ แสนยากนับ น้ำตา ที่รินไหล ล้านคำนึง คิดถึง และห่วงไย คือสิ่งไร้ ตัวตน บนความจริง ปัจจุบัน ฉันอยู่ อย่างคนขลาด ความผิดพลาด ครั้งเก่า ยังเฝ้าสิง จะก้าวเดิน หนใด ใจประวิง กลัวบางสิ่ง แฝงไว้ ตามรายทาง
บินเดี่ยวหมื่นลี้ 22 ธ.ค. 2547 11:34 น. - ID 68013 
1306
16
0
22 ธันวาคม 2547 12:05 น. - comment id 393634
เพราะจังเลยค่ะ อิ อิ...
22 ธันวาคม 2547 12:12 น. - comment id 393650
จงอย่ากลัวที่จะก้าวถึงร้าวจิต เมื่อแผลปิดสนิทแล้ว...ผ่องแผ้วได้ เก็บบทเรียนเวียนวอนไว้สอนใจ ก้าวต่อไปใจจะมั่น...ฉันสัญญา
22 ธันวาคม 2547 12:23 น. - comment id 393669
ก้าวมาหาค่ะ กล้าๆหน่อยสิคะ อิอิ
22 ธันวาคม 2547 12:41 น. - comment id 393701
หน้าส่วนตัว
สุดยอดเลยท่านพี่ ..... ชอบค่ะ
อย่ากลัวนะคะ ...
***อดีต คือสิ่งผ่านมาแล้ว
***จงกล้าเผชิญกับปัจจุบันค่ะ
กลอนเพราะนะคะ ..+..+..
22 ธันวาคม 2547 12:42 น. - comment id 393702
ขอให้มีจิตใจที่เข้มแข็ง ขอให้เธอมีแรงจะก้าวใหม่ ขอให้เธอสร้างเสริมกำลังใจ สู้ต่อไปด้วยใจทรนง เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะครับ
22 ธันวาคม 2547 13:29 น. - comment id 393739
ิจิ้งหรีดเรไรระงมทั่ว ความเหงาช่างใกล้ตัวเป็นหนักหนา คิดถึงคืนวันที่ผ่านมา วันเวลาที่เพื่อนเคยอยู่ด้วยกัน เสียงหัวเราะคิกคักเมื่อยามสุข เสียงสะอื้นเมื่อยามทุกข์ช่างโศกสัญ เสียงทุกข์สุขก้องในหูอยู่ทุกวัน ภาพแห่งความผูกพันธ์ไม่เคยลืม +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
22 ธันวาคม 2547 13:50 น. - comment id 393745
งามมากครับงามจริงๆครับ
แก้วประเสริฐ.
22 ธันวาคม 2547 14:42 น. - comment id 393762
ยื่นมือ อกมานะ แล้ว แตะที่ ปลายนิ้วของฉัน และ เราจะเดินด้วยกันนะ............. งดงาม จริงๆ ๆ ท่าน บิน ฯ อดีต ที่เจ๊บ ปวด เป็น เชก เช่นเดียวกัน
22 ธันวาคม 2547 16:16 น. - comment id 393810
^_^ งานงามมากๆค่ะ ไม่กล้าก้าวก็หยุดพักสักนิดแล้วคิดทบทวนเรื่องครั้งหลังให้เป็นบทเรียน... ที่จะได้กล้าที่จะก้าวต่อไปอย่างมั่นคงนะคะ
22 ธันวาคม 2547 22:02 น. - comment id 394020
เด็กหัดเดิน .. กล้าและอยากที่จะลองเดินก้าวแรก .. เพราะยังไม่รู้รสชาติการล้ม .. แต่ .. เคยเห็นเด็กที่ล้มแล้วไม่ยอมลุกหัดเดินอีกมั๊ยคะ .. ชมอักษรไม่เคยเห็นค่ะ .. .................... เดิน .. มาทักทายค่ะ .. ^__^
22 ธันวาคม 2547 22:57 น. - comment id 394077
ปัจจุบันฉันอยู่อย่างคนเขลา ไม่มีเงาให้เขาเฝ้าห่วงหา จึงเหมือนคนที่มีไร้ชีวา ไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วทั่วไป อิอิ *-*กลอนแต่งได้ดีเสมอค่ะ ชื่นชมในผลงานนะคะ*-*
23 ธันวาคม 2547 01:21 น. - comment id 394190
คงจะเจอ ทางเสือผ่าน เข้า เลยแหยงไม่กล้าก้าว อิอิ
23 ธันวาคม 2547 07:35 น. - comment id 394217
ไพเราะ .. มากเลยคะ ..
เรน ชอบภาพจัง ..
บอกความรู้สึก .. ได้โดดเดี่ยว ..จริงๆด้วยดืคะ ..
เรน ..แวะมา ทักทาย .. อรุณสวัสดิ์ นะคะ ..
23 ธันวาคม 2547 09:50 น. - comment id 394282
คุณลอยไปในสายลม...ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเยี่ยมเยือน... คุณหนอนสายตายาว..ขอบคุณมากครับ แผลผมมันเรื้อรัง ยาอะไรก็เอาไม่อยู่..นอกจากยาใจคนจนละมั้งครับ...... คุณเพียงพลิ้ว...ขอบคุณมากที่ก้าวเข้ามทักทายครับ..รักษาสุขภาพนะครับ.. คุณสาวดำฯ..ขอบคุณมากที่เข้ามาทักทายกันอย่างสม่ำเสมอครับ.. คุณunicorn..ยินดีสำหรับกำลังใจที่มอบให้ครับ รักษาสุขภาพนะครับ... คุณเมกฯ..กลอนงามมากครับ..ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมเยือนกันครับ..... คุณแก้วประเสริฐ..ขอบคุณจากใจครับ รักษาสุขภาพนะครับ.. คุณดาหลาฯ..จับมือไว้แล้วไปด้วยกันหรือปล่าว ขอบคุณมากครับแต่ขอบินเดี่ยวไปก่อนช่วงนี้ช่วงหน้าไม่แน่ ล้อเล่นครับ.. คุณคนเมืองลิง..ขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจ รักษาสุขภาพนะครับ... คุณชมอักษร..ขอบคุณมากครับที่เดินเข้ามาทักทาย..ก้าวแรกพลาดไป ยังหวั่นใจในการก้าวต่อ แต่ก็จะขอค่อยๆ ก้าวนะครับ... คุณผู้หญิงไร้เงา...ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเยี่ยมเยือนกันอย่างสม่ำเสมอ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า(ไม่รู้จะโดนเรียกเก็บค่าลิขสิทธิ์หรือปล่าว) คุณฤกษ์ฯ..ขอบคุณมากที่มาเยี่ยมเยือน..เสือติดไข้หวัดนกแล้วครับ ไม่เหลือให้กลัวแล้ว.. คุณrain..ขอบคุณมากครับที่เข้ามาทักทายกัน ภาพสวยแต่แฝงไว้ซึ่งความโดดเดี่ยว..รักษาสุขภาพนะครับ อากาศบ้านเราเย็นแล้ว
23 ธันวาคม 2547 09:53 น. - comment id 394283
จะก้าวเดิน แต่ละก้าว ยากลำบาก กลัวสิ่งขวากหนามทิ่มแทง .. อยู่ข้าง ข้าง ไม่ไว้ใจ หากใครมาร่วมทาง ทุก ๆ อย่าง จะเยียวยา ใช้เวลานาน
23 ธันวาคม 2547 14:29 น. - comment id 394491
ขอแนะนำว่า.. ถอยหลังมานิดนึง...แล้วเอียงไปทางซ้ายจิ๊ดนึง...ทีนี้ก้อไม่ตรงลอยอดีดแล้วค่ะ....อิอิ ขั้นต่อไปก้อก้าวเดินได้แล้วค่ะ...อิอิ.. แวะมาแซวค่ะ...
23 ธันวาคม 2547 17:52 น. - comment id 394654
ก๊อกๆๆๆความคิดถึงมาส่งค่ะ มาอ่านและทักทายนะคะเห็นรูปแระไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าเยยค่ะ คิดถึงเสมอค่ะ
24 ธันวาคม 2547 10:08 น. - comment id 395048
คุณไวยากรณ์..ขอบคุฯมากครับที่เข้ามทักทาย..กะว่าจะไปหลบเลียแผลใจสักหน่อยนะครับ คุณกัลลดา..จะลองทำตามดูนะครับ..ซ้ายขวา..หน้าหลัง..ต้องระวังจะโดนชนท้าย ขอบคุณมากครับ. น้องสาวเพราะรัก...คิดถึงเหมือนกัน..รูปที่เห็นคงเป็นเหมือนคนเขียนนะไม่กล้า...แต่บ้างครั้งก็ไม่กลัว..ดูและตัวเองนะครับ..
24 ธันวาคม 2547 10:24 น. - comment id 395059
ถึงจะโดดเดี่ยวลำพังบนฟ้ากว้าง หากแต่มีปิดติดอยู่ที่หัวใจแล้ว คาดว่า ไกลแค่ไหน คงบินไปถึงค่ะ :)
24 ธันวาคม 2547 10:32 น. - comment id 395068
คุณอัลมิตรา...กะว่าจะเปลี่ยนปีกเป็นเครื่องเจ็ทเผื่อจะได้บินไวและบินไกลกว่านี้ครับ..ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเยี่ยมเยือน...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
