ความเมตตา...............

ทรายกะทะเล

อันความ เมตตากรุณาปราณี
จะมีใครมาบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุราไลสู่แดนดิน
อีนเมืองแมนแคว้นถิ่นดินไทยนี้
ผู้น้อยผู้ใหญ่มากมีใจถวิล
เดินทางสายกลางพลางกราบพระดั่งอาจิณ
สุดจะผินโผไปไหนให้ยากเย็น
เสียงไพเราะ จากน้ำไหลจากที่สูง
ดูนกยูงเดินดินบินให้เห็น
เป็นวงใหญ่ร่ายล้อมกันวันเพ็ญ
ดุจดั่งเป็นสรวงสวรรค์บนพื้นดิน
มีเมฆหมอกยามเช้า บางบางเหลือบ
แดดอ่อนเกือบแทรกซ้อน พรถวิล
ความอบอุ่นยามเช้ากลับมาชิน
ให้ได้ยินเสียงแว่วธรรมชาติงาม
อันมนุษย์สุดเลือกเกิดแทบไม่ได้
ควรมีเมตตาสัมผัสบ้างให้ไต่ถาม
เห็นยาย คนแก่มาขายของตามข้างทาง
น้ำตาพลางทำทานให้เงินไป
ยายจ๋ายาย ทำไมป่านนี้มาขายของ
ลูกหลานทองหยองของยายหายไปไหน
ยายแก่แล้วแถวรามฯ อุดหนุนไป
จับมือยายให้ขายดีทุกวี่วัน
หนูจะมาอีกนะยายให้คลายร้อน
วันไหนพาย้อนคืนให้ยายหัน
มาเจอหน้าของหนู อยากดูคนใจสู้พลัน
ลูกของหนูและหนูจับมือ     ยายให้ขายดี
พ่อแม่หนูก้ไม่เชิงสบายนัก
ยังก็ต้องทำงานยามน้เพื่อกลิ่นสี
หากวันใดท่านมีโอกาสได้โชคดี
มีคนเมตตาท่านบ้างได้......ขอกราบการ........