เกิดจากจิตพิสุทธิ์ใสสะอาด แต่ยังขาดรู้ทันจึงหวั่นไหว จึงทุกข์ตรมจึงร้าวเกินเข้าใจ อวิชชาห่มไว้มีใครกวน ทั้งที่จิตดวงนั้นอิสระ อายตนะหุ้มห่อลวงล่อหวน ยอมวนเวียนแหวกว่ายหลายกระบวน มาติดอวนตามกิจลิขิตกรรม มั่นยึดถือตัวกูของกูแน่ อยู่กันแค่ร้อยปีก็ดีหนำ กว่ารู้สึกรู้สาชะตากรรม ก็เหยียบย่ำรอยเดิมฮึกเหิมไย เพียงมองเห็นตัวตนใช่คนอื่น เพียงหยิบยื่นศรัทธาอย่าผลักไส เพียงสติตั้งมั่นลองกลั้นใจ มีตรงไหนตัวตนให้ค้นเจอ ..
กุ้งหนามแดง 27 พ.ค. 2548 10:56 น. - ID 76508 
1814
13
0
27 พฤษภาคม 2548 12:37 น. - comment id 471502
หลังไพสงบ....ย้อมพบทางสว่าง แสงธรรมพร้อมนำทาง แสงสว่างพร้อมนำห่าง แสงสว่างบอกทางแห่งใจ ธรรมนำแสงสว่างให้เสมอ..ในทุกทีและในทุกทางที่มืดมน......ขอเพียงเจ้าหน้ามนอย่าผิดทางแห่งจิตตนก็พอจ๊ะ...คนดีที่น่ารัก...กุ้งฯ
27 พฤษภาคม 2548 12:41 น. - comment id 471506
ถืออัตตานำทางช่างอดสู ตัวตนกูยึดมั่นไม่หวั่นไหว ตราบใกล้ล้มลมปราณวันบรรลัย จึ่งรู้ได้ว่าอัตตาพาล่มจม **อิอิ..คุณกุ้งตะกี้อ่านมโน..กะว่าจะตั้งนะโมแล้วนะเนี๊ยะ..ไปหละไปหาเรื่องชาวบ้านก่อน
27 พฤษภาคม 2548 12:45 น. - comment id 471510
หลังไฟสงบ...พบว่า...ลืมเอาไฟฉายมาค่ะล้อเล่นนะคะ...ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาแวะเข้ามาอ่าน มาบอกว่า...คิดถึงจังค่ะ ............................................................................ ลี่...ผู้มาเยือน
27 พฤษภาคม 2548 12:55 น. - comment id 471519
หลังไฟสงบ .. เราจะพบตัวตนแห่งเรา
27 พฤษภาคม 2548 13:07 น. - comment id 471529
รติกาลมืดดำขย้ำฟ้า หมู่ดาราพรายพร่ายกระพริบแสง ม่านหมอกคลี่สยายกายเป็นกำแพง น้ำค้างแรงเร่งเหน็บหนาวร้าวอุรา เมื่อราตรีเดินมาหาและทายทัก ลำนำจักขับขานมาก้องทั่วฟ้า หริ่งเรไรบรรเลงเพลงกล่อมวิญญา สู่นิทราใต้ผืนดาวห่มคลุมกาย เมื่อกงล้อกาลเวียนเปลี่ยนหมุนผ่าน รวีเมื่อวันวานที่หลีกหาย คืนสู่ฟ้าชุบชีวีกลับคืนกาย ที่วางวายชั่วครู่คืนกลับคืนมา เพราะนี่คือปรัชญาแห่งชีวิต ถูกลิขิตวาดไว้อย่าอ่อนล้า ทุกดวงจิตว่ายเวียนตามชะตา อยากหลุดพ้นจงค้นหาเส้นทางธรรม....
27 พฤษภาคม 2548 14:34 น. - comment id 471570
จิตเป็นใหญ่ ใจเป็นประธานครับ นานาจิตตัง แต่คราวหน้าให้ป้าเป็นกรรมการ สักซองเด้อ ...
27 พฤษภาคม 2548 16:23 น. - comment id 471635
คุณแก้วนิดา.. แสงสว่างแห่งปัญญา จะดับทุกสิ่งน่ะค่ะ.. ................................................................ นกเดี่ยว นโม..ตัสสะ.. มโน ตัดซะ.. ............................................................... คุณลี่.. หลังไฟดับ..คงต้องจุดเทียนกระมังค่ะ.. คิดถึงเช่นกันค่ะ.. ............................................................... คุณ ice ขอบคุณสัจธรรมค่ะ กว่ากุ้งจะค้นพบคงอีกนานพอดู..ว่าแต่ติดไว้ก่อนน่ะค่ะ (กุ้งเกเรอีกแล้ว) ............................................................... ลุงเรไร เอายี่ห้ออะไร มาม่าหรือไวไว..หือลุง.. ...............................................................
27 พฤษภาคม 2548 17:07 น. - comment id 471653
บรรยากาศและหัวข้อ ชวนมนต์ขลับ น่าอ่านน่าฟังจิง ๆค่ะ
27 พฤษภาคม 2548 17:47 น. - comment id 471682
...พระพุทธองค์ตรัสไว้ คนเราล้วนเกิดจากธาตุอันเป็นธรรมชาติ ดิน น้ำ ลมไฟ ฯลฯ สิ่งนี้สิ่งนั้นย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามเหตุตามปัจจัย ไม่มีมีตัวกูตัวใคร ไม่มีอัตตา เมื่อเกิดสัมผัสรับรู้จึงเกิดตัญหา จึงต้องรีบตัดตัญหานั้นก่อนจิตจะปรุงแต่ง แล้วเราจะเท่าทันอารมณ์มากยิ่งขึ้น.... เขียนได้ดีนักครับ
27 พฤษภาคม 2548 19:24 น. - comment id 471737
หน้าส่วนตัว
...หลังไฟสงบ ผมจะพบกับซากต่างๆที่ถูกเผาครับ...
..............................สวัสดีครับ.....................
27 พฤษภาคม 2548 19:32 น. - comment id 471741
มาทักทายคุณกุ้งค่ะ สวัสดีค่ะ
27 พฤษภาคม 2548 21:02 น. - comment id 471803
คนที่ยังหายใจ ส่วนใหญ่ ไม่ค่อยกลัวชีวิตหลังไฟสงบค่ะ จึงมักทำให้เรื่องที่ไม่ค่อยคิด เราอาจจะเป็นคนหนึ่งในนั้น ได้ข้อคิดจริง ๆ
27 พฤษภาคม 2548 21:34 น. - comment id 471827
เห็นด้วยค่ะ
28 พฤษภาคม 2548 01:57 น. - comment id 471913
สาธุ๊!
28 พฤษภาคม 2548 12:48 น. - comment id 472049
มโนทวารพลันกระจ่างสว่างเห็น อายตนะเช่นสิ่งของมิต้องประสงค์ ด้วยตัณหาพาจิตใจใฝ่พะวง จึงลุ่มหลงทั้งนอกในไร้ราคี.
แก้วประเสริฐ.
29 พฤษภาคม 2548 14:32 น. - comment id 472379
คุณภาวิดา พักนี้เห็นว่าตัวเองห่างเหินในธรรมเกินไป..ไม่ค่อยได้มีเวลาดูจิต ดูใจเท่าไรนัก ส่วนมากเอาจิตส่งออกตลอดเวลา..เลยเขียนกลอนเตือนตนเองบ้างค่ะ.. ............................................................. คุณแทนคุณแทนไท น้อยครั้งที่ตัดได้ค่ะ ข้าศึกที่ชื่อว่ากิเลสช่างรุกหนักเหลือเกินค่ะ .............................................................. คุณใบบอนแก้ว อืม! บางครั้งกุ้งพบเถ้าถ่านมากมาย เป็นละอองฟุ้งไป..ปลิวทั่วเลยค่ะ.. ............................................................... ขอบคุณพี่ปรายค่ะ... ............................................................... คุณเมจิค แต่กุ้งเป็นหนึ่งในนั้นจริงๆ เลยค่ะ.. ............................................................... คุณอุ๊..เมืองลิง ขอบคุณค่ะ.. .............................................................. คุณดาวอังคาร อนุโมทนาค่ะ.. .............................................................. เพื่อนแก้ว.. ว่างเว้นงานธรรมเขียนสักทีก็ดีเหมือนกันน่ะค่ะ..ว่าไม๊ ..............................................................
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
