ดอกไม้.....ฉัน ......และวันที่ผ่าน

จีด้า

........ฉันไม่เคยมีความมั่นใจในตัวเอง
ทุกคนต่างหาว่าฉันเสแสร้ง
ทั้งๆ ที่ฉันอยากมีเพื่อนเล่น
แต่ฉันกลับไม่มีใคร
........ฉันเดินกลับบ้านบนถนนสายเดิมๆ
ฉันแปลกใจที่วันนี้อยู่ๆ ก็เห็นดอกไม้
ดอกไม้ริมทางดอกน้อยที่เติบโตขึ้นโดยไม่มีใครดูแล
ทำไมกัน .......ทำไมยังชูก้านอยู่ได้ทั้งๆ ที่เธออยู่ดอกเดียว
.........ฉันอยากเข้มแข็งเหมือนเธอจัง
มอบพลังให้ฉันหน่อยได้มั้ย
ฉันอยากจะมีชีวิตอยู่และก้าวต่อไป
ฉันอยากเป็นคนใหม่.......ที่ยิ้มได้ทั้งใบหน้าและหัวใจ
เหมือนตอนที่เธอบานรับแสงแดดของวันใหม่
หัวใจฉันคงพองโต
..........ตอนนี้ฉันทุกข์......แล้วก็เศร้า
ฉันไม่สามารถผ่านสิ่งที่รุมเร้าที่เรียกว่า "อุปสรรค" ไปได้
วันที่ผ่านมาฉันก็ได้แต่คอย.......และหวังว่าจะมีใคร
ฉุดฉันขึ้นจากบ่อน้ำตาบ่อใหญ่ที่ใครกัน.......ขุดไว้......ให้ฉันตกลงมา
.........ต้องโทษที่ชะตาลิขิตรึเปล่า
หรือโทษที่ตัวเราทำตนเป็ฯคนไร้ค่า
ไม่จริงหรอกทุกสิ่งที่ฉันทำไปฉันไตร่ตรองทุกครา
ฉันยอมเสียน้ำตาถ้าสิ่งที่ฉันทำมันไร้ค่า....แต่บางคนกลับสุขใจ
.........เพื่อนบอกว่าฉันอยากเป็ฯนางเอก
ไม่จริงอีกนั่นแหละ......จริงๆ ฉันน่ะอยากเป็นนางอิจฉา
แต่ที่ทำไม่ได้ก็เพราะก้เพราะไม่อยากให้ใครเจ็บช้ำ เสียน้ำตา
อย่าเชื่อคำพูดฉันมากนะ เพราะบางที่ฉันอาจจะคิดผิด เสียเวลา ทำให้เธอเสียใจ
...........ฉันอยากเป็นเจ้าหญิงแห่งดอกไม้
วันๆ ฉันก็จะอยู่แต่กับดอกไม้
รู้ใช่ไหมว่าดอกไม้ไม่เคยทำร้ายใคร
มีแต่ใครๆ ที่ทั้งดึง เด็ดทิ้ง ดอกก้านใบ จนมันเกือบตาย
...........ฉันไม่สวยฉันจึงอยากสดใสเหมือนดอกไม้
ขนาดดอกหญ้าที่ต้อยต่ำใครๆ ก็บอกว่าน่ารัก
ลองคิดดูสิว่าถ้าฉันเป็นเจ้าหญิงแห่งดอกไม้
ฉันจะงดงามสักแค่ไหน.......
...........แต่ฉันยังไม่ตาย.....ฉันคงเป็นไม่ได้หรอกจริงไหม
เจ้าหญิงแห่งดอกไม้อยู่ในโลกนิทาน
ส่วนฉันอยู่ในโลกใบเล็กที่บิดเบี้ยวด้วยแรงกดดันของผู้คน
งั้นขอแค่ให้ดอกไม้อย่าหายไปไหน
อยู่เป็นเพื่อฉันนะ.........ยามที่ฉันต้องกล้ำกลืนฝืนทน
โปรดบานในใจฉันแค่หนึ่งคน........ในวันที่หมองหม่น
ชีวิตปี้ป่นคงมีกำลัง