หลายคน หวังว่าฉันจะเป็นอย่างนั้น หลายคน พยายามบังคับฉันให้เป็นอย่างที่พวกเขาคิด แต่ จะมีสักกี่คน ที่อยากให้ฉัน เป็นตัวของฉันเอง ให้ฉันมีชีวิต ตามที่ฉันอยากจะเป็น ปลดพันธะและให้อิสระต่อฉัน ยอมรับในการตัดสินใจของฉัน ได้โปรดเถอะ .. อย่าหน่วงเหนี่ยว ฉันไว้อีกเลย อย่ากักขัง และล่ามฉันไว้กับพันธนาการ อย่าบังคับกะเกณฑ์ ให้ฉันเดินตามอย่างไม่เต็มใจ เพราะว่า .. ฝืน ได้สักกี่วัน รั้ง ได้สักกี่หน อดทน ได้สักกี่ครา ฉันอยากทิ้งคำถามนี้ไว้ เผื่อบางคนจะได้คิด ได้โปรดเถอะ .. ฉันอยากเป็นเจ้าของหัวใจของฉัน ฉันขอเลือกทางเดินเอง ฉันพร้อม ..ไม่ว่ามันจะทุกข์หรือสุข ฉันยินดียอมรับสิ่งที่จะเป็นไป รอ .. ใครสักคน ที่จะมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของฉัน รอ .. ผู้ที่ให้โอกาส ต่อลมหายใจที่สิ้นหวัง รอ .. แม้ว่า จะยังคงต้องรอ ... ต่อไป รอ .. คงรอ และรอ ... เรื่อยไป
อัลมิตรา 11 ก.ค. 2548 11:01 น. - ID 78429 
1610
20
0
11 กรกฎาคม 2548 11:46 น. - comment id 490395
รอ รอต่อไปนะคะคุณอัลฯ:) อย่าคาดหวังอะไรกับฉัน อย่าฝันที่จะให้ฉันเป็นอย่างคนโน้นคนนี้ เพราะฉันทำไม่ได้ อิอิ
11 กรกฎาคม 2548 12:16 น. - comment id 490409
ผมว่าน่าจะมีคนมองเห็นนะ..ลองมองดูรอบรอบตัวหรือยัง
11 กรกฎาคม 2548 12:36 น. - comment id 490417
...... หลายคน หวังว่าฉันจะเป็นอย่างนั้น หลายคน พยายามบังคับฉันให้เป็นอย่างที่พวกเขาคิด.... ...กับการรอคอย...เราก็...หวัง... หวังที่จะพบใครสักคน...ที่จะยอมรับ...ในสิ่งที่เราเป็น... สักวัน...นะคะ ......................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
11 กรกฎาคม 2548 12:42 น. - comment id 490423
ใช่ค่ะพี่อิม .. ความหวังริบหรี่เต็มทีที่ใครต่อใครจะอยากจะเห็นในสิ่งที่เราเป็น ...
11 กรกฎาคม 2548 12:44 น. - comment id 490425
หวังไว้..คงสักวันอาจได้เจอ.... **แวะมาต่อลมหายใจให้นะอัลฯ...
11 กรกฎาคม 2548 12:48 น. - comment id 490428
คำบอกกล่าวไม่แล้วไม่รอคอย คิดจะปล่อยเหมือนลูกโป่งขั้นสวรรค์ ฉันซาบซึ้งท้อถอยถ้อยจำนรรจ์ ลาจากกันห่างหายไม่ใยดี ปราสาททรายเริ่มสร้างต้องพังภินท์ ไม่ยลยินแยแสต่อแต่นี้ ความเข้าใจลึกซึ้งก่อนเคยมี สุดทางที่สิ้นหมดความอดทน น่าเสียดายความหวังเคยตั้งไว้ ล่องลอยไปวูบดับกับลมฝน เหลือเพียงซากหลบเร้นเช่นเดนคน ช่างวกวนเกินจะกล่าวให้ร้าวราน.. มั่นใจว่าเข้าใจ แต่ กอร์ วิท เดอะ วิน
11 กรกฎาคม 2548 13:14 น. - comment id 490445
รอ.รัก หรือว่า รอ.แต่งงาน
11 กรกฎาคม 2548 13:43 น. - comment id 490460
อย่าให้หวังพังภินทร์สิ้นสลาย หรือละลายเลือนลางอย่างเงียบเหงา ความทุกข์ทนหมองไหม้ให้หทัยเรา คงบรรเทาเบาบางบ้างสักวัน อยากติดปีกความฝันให้หัวใจคุณ ได้โบยบิน ออกจากรงทอง สลัดสิ้นพันธนาการ
11 กรกฎาคม 2548 13:49 น. - comment id 490464
.. ได้โปรด .. หวังในตัวฉัน .. .. ฉันจะเป็นทุกอย่าง .. เช่นที่คุณหวัง .. .. ฉันจะทำตามในทุกอย่างที่คุณตัดสินใจ .. .. แม้ .. ฉันต้องทนฝีน .. ทุกวัน .. ทุกหน .. ทุกครา .. .. ได้โปรดเถอะ .. เหนี่ยวรั้งฉันไว้ .. .. ได้โปรดเป็นเจ้าของหัวใจฉัน .. .. ได้โปรดเป็นเจ้าของทุกอย่างในตัวฉัน .. .. ฉันเป็นของคุณ .. .. ฉัน .. รอ .. เพียงคุณ .. .. คุณคือผู้ต่อลมหายใจฉัน .. .. รอ .. .. แม้ว่าจะยังคงต้องรอต่อไป .. .. คงรอ .. และรอ .. เรื่อยไป .. ..... ดาวค้างฟ้า .......
11 กรกฎาคม 2548 14:49 น. - comment id 490481
มาลาพี่อัลมิตรา ...หวังว่าคงเข้าใจ ...กลอนนี้อธิบาย ...ความเป็นไปของตุ๊กตา..
11 กรกฎาคม 2548 17:57 น. - comment id 490541
ช้า ๆ ได้พร้าเล่มงามค่ะ อธิษฐานสุดใจ
11 กรกฎาคม 2548 18:02 น. - comment id 490548
รอ.. อย่างน้อยข้อดีอย่างนึงของมัน.. ..ก็คือทำให้เรารู้ว่า เรายังมีบางอย่าง..ที่ดี..ที่มีค่า..ควรแก่การรอคอย นะ..คุณอัลฯ
11 กรกฎาคม 2548 19:02 น. - comment id 490574
สวัสดีค่ะ คุณอิม.. พันธนการ มะกรูดอยากจะเกี่ยวพันไว้ไม่ไห้หลุด เพราะได้กรงไว้ขังความคิดไว้อย่างน้อย ก็ได้ไม่ตอ้งคิดอะไรอิสระจนเกินไป...
11 กรกฎาคม 2548 20:39 น. - comment id 490612
มีหลายคน...คิดว่าฉันจะต้องเป็นแบบนั้น มีบางคน...ต้องการให้ฉันเป็นดังต้องการ แต่จะมีสักกี่คน..ที่ยอมรับในความคิดของฉัน..ให้โอกาสก้าวไปในทางที่ตนเองเลือก.. ฉันเพียรหาคำตอบให้ตัวเอง... ...
11 กรกฎาคม 2548 20:45 น. - comment id 490613
ขอให้เชื่อในความหวัง ขอให้มีพลัง...เพื่อที่จะรอบางสิ่งนะคะ ...^_____________^...
11 กรกฎาคม 2548 21:17 น. - comment id 490617
มาปลอบประโลมใจด้วยบทเพลงนี้นะคะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song92.html
11 กรกฎาคม 2548 21:36 น. - comment id 490630
ต้องมีสักวัน ต้องมีสักวัน
11 กรกฎาคม 2548 22:09 น. - comment id 490647
รอ .. ใครสักคน ที่จะมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของฉัน เอ แล้วจะมองอย่างไรถึงจะดูออก ว่าไม่ใช่ตัวปลอม
11 กรกฎาคม 2548 22:56 น. - comment id 490664
ฉันมิเคยคิดจะเปลี่ยนแปลงเธอ ให้เป็นอย่างนั้น อย่างนี้ แต่เพียงหวังให้เธอเข้าใจในศรัทธานั้น เพื่อว่า มันจะทำให้เธอเปลี่ยนแปลงจากส่วนลึกในใจของเธอเอง แล้วเธอจึงจะพบกับความหวานชื่นของมัน และยินดีต่อการเปลี่ยนแปลงนั้น เมื่อนั้น เธอก็ยังเป็นตัวของเธอเอง เพียงแต่..... มันไม่เหมือนเดิม !
11 กรกฎาคม 2548 22:56 น. - comment id 490666
ผมเคยเขียนบทที่ชื่อ ::ขวาง:: ในนิตยสารผู้หญิง ว่า... ความรัก .. คือการครอบงำกันอย่างนี้ล่ะหรือ ถ้าใช่เช่นนั้น ฉันขออยู่คนเดียวดีกว่า อิสรภาพคือสิ่งที่มีค่าของฉัน ทำลายอิสรภาพ ก็คือทำลายฉัน ให้ฉันเป็นอย่างนั้น ให้ฉันเป็นอย่างนี้ มันเรื่องชวนหัวเสียจริง ๆ หากฉันต้องเป็นตามนั้น เธอว่า จิตใจฉันหยาบกระด้าง ให้มันหยาบไปเถอะ ถ้าหากฉันยังมีอิสระที่จะคิด และดำรงชีวิตเป็นตัวของตัวเอง ฉันทำให้ใครเดือดร้อนหรือ ก็เปล่า เพียงแต่ ไม่เป็นไปตามความคาดหวังของใคร เธอแสวงหา .. คนรักที่หัวอ่อน และทำอะไรอย่างที่เธอต้องการใช่ไหม ขอโทษทีนะ .. ที่นี่คงไม่มี . มาอ่าน ความหวัง แล้วก็ทำให้นึกไปถึง ช่วงนั้นผมต้องการไปให้พ้นพันธนาการของความรัก แต่ตอนนี้ ต่อให้อยากไปผมก็ไม่ไป เพราะรักลูกมาก
11 กรกฎาคม 2548 23:38 น. - comment id 490680
เธอรำพึงถึงหวังช่างงามนัก เพราะประจักษ์มั่นใจในคุณค่า ร้อน หนาว เราเคยผ่านกาลเวลา จึงอยากสร้างคุณค่าให้ตัวเอง รำพึงได้งาม และเข้าใจชีวิตดีครับ แวะมาทักทายครับคุณอัลมิตรา
11 กรกฎาคม 2548 23:40 น. - comment id 490682
ขืนเขียนต่อไป คงละลายหายไปกับ background เป็นแน่แท้เทียว มีเวลาเป็นเครื่องทดสอบ ใช่แหล่ะ รอ ไม่เสียหายนิ อ้อ อดทนด้วย เกือบลืม
11 กรกฎาคม 2548 23:42 น. - comment id 490683
การรอคอยบางครั้งก็ทรมานจิตใจ... แต่อย่างน้อย ก็ยังได้ทำในสิ่งที่ใจเราต้องการ ไม่มีใครรู้......ว่า ...ผลที่ออกมาจะสมหวัง หรือผิดหวัง... แค่ได้ทำในสิ่งที่ฝัน....เท่านั้นพอ... คิดถึงมากนะคะ
12 กรกฎาคม 2548 08:06 น. - comment id 490729
คุณเพียงพลิ้ว .. ค่ะ แม้จะมีความหวังเพียงริบหรี่ ก็จะรอ คุณวิหคเร่ร่อน .. รอบตัว มีแต่เรื่องวุ่นวาย มากคนก็มากความ คุณลี่ .. ทุกคนย่อมมีสิทธิ์ในตัวตน ดังนั้น อัลมิตราเองก็หวังว่าจะได้สิทธิ์นั้นค่ะ คุณทะเลใจ .. เป็นความหวัง ที่อยากให้เป็นไปค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ค่ะ สักวัน ขอบคุณค่ะ คุณฤกษ์ .. เข้าใจค่ะ ขอตอบเช่นกันว่า รีเวอร์ โน รีเทิร์น .. เช่นกันค่ะ คุณแม่จิตร .. การที่รอใครสักคน บางทีเป้าหมายไม่ใช่ทั้งสองอย่างนั่นค่ะ คุณเรไร .. ขอบคุณมากค่ะ สักวัน อัลมิตราจะกล้าบิน คุณกีกี้ .. ความหวังขอบคุณกีกี้ คงหวังให้ผู้หนึ่งได้ยิน แต่ความหวังของอัลมิตรา อาจไม่มีผู้ใดได้ยินเสียเลย คุณตุ๊กตาไล่เหงา .. สักวัน เราจะเจอกันอีกค่ะ คุณพระรอง .. ขอบคุณมากค่ะ สำหรับฉันท์ ที่อัลมิตราคงไม่มีโอกาสได้อ่าน ส่วนกลอนบทที่ ๖ ที่เว้นชื่อไว้ อาจเฉือนใจใครต่อใครนะคะ คุณผู้หญิงช่างฝัน .. บางที โอกาสมี แต่ บางอย่าง ไม่เอื้ออำนวย คุณหมอกจาง .. ค่ะ การที่ได้รอ ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่ทรมานใจมิใช่น้อย แต่ก็มีสุขแอบแฝงอยู่ ใครสักคนที่ทำให้เรารอ เราย่อมรู้สึกดี คุณแมงกุ๊ดจี่ .. ทว่าหัวใจ ต้องการอิสระ บางอย่างพันธนาการได้มาอย่างไม่เต็มใจนักค่ะ คุณกุ้งหนามแดง .. เพียงสักคนที่เข้าใจ การรอคอยนั่นย่อมมีความหวังค่ะ คุณวาพราว .. เชื่อ และศรัทธา.. นั่นคือสิ่งที่ยึดเหนี่ยวให้ความหวังมิสูญ คุณพุดพัดชา .. เมื่อไม่มีหัวใจ รักจึงเป็นเรื่องที่มิอาจเกิดขึ้นได้ ดังนั้น สบายใจที่จะอยู่ โดยมิต้องหนีค่ะ คุณร้อยฝัน .. ค่ะ ควรเป็นเช่นนั้น ต้องมีสักวัน คุณตัวป่วนกวนใจ .. เมื่อท่านต้องการค้นหัวใจ ท่านควรใช้....(อะไร ให้ทาย) .. ในการค้นหา คุณศศิชนก .. อัลมิตราเหมือนเดิม แต่บางอย่างพยายามผลักดันจนความเป็นอัลมิตราสั่นคลอนไป คุณก่อพงษ์ .. คุณเขียนได้ดีจัง ความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือ บ่งบอกถึงความเป็นตัวของคุณ คุณรักลูกมาก :) เป็นคำที่ดีค่ะ สิ่งที่คุณตัดสินใจเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว คุณเกียรติ กรัชกาย .. ยินดีที่ได้รู้จัก ค่ะ ฉันรำพึงถึงความหวัง .. ฝากความพ้อ ไปกับตัวอักษร .. แทรกความรู้สึกรันทด ที่อัดอั้นเกินทน .. และรอคอย .. ที่จะหลุดพ้น พันธนาการ .. ฉันฝันถึงความงดงาม .. อิสระตามหัวใจ ที่อยากจะเป็นไป .. สักครั้ง สักหน ก็นับว่าเป็นรางวัลแด่ฉัน .. เพียงเพื่อ ให้รู้ว่า ฉันยังไม่สิ้นหวังอย่างถาวร .. คุณดาวอังคาร .. ใช่แล้วค่ะ การรอ ไม่ใช่เรื่องเสียหาย ไม่จำเป็นต้องนึกถึงวันข้างหน้า ไม่จำเป็นต้องโหยหาเรื่องราวในอดีต อยู่กับปัจจุบันที่มีความสุข เสียให้พอ .. และรอ ความหวัง คุณImgine .. จงเชื่อมั่นและศรัทธา ซึ่งกันและกัน ไม่ว่าผลใดที่จะเกิดขึ้นในภาคหน้า จงยิ้มรับโดยยอมจำนนน .. :) มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
12 กรกฎาคม 2548 11:29 น. - comment id 490795
.. ที่กีกี้ .. เขียนบทนี้ได้ .. เพราะได้อ่านความหวังของคุณ .. จะเรียกว่าได้ยินหรือป่าวเอ่ย? .. อิอิ .. .. กีกี้อาจตั้งความหวังดังนั้น .. .. แต่ไม่หวังให้ใครเพียงแค่คนหนึ่งได้ยิน .. .. อยากให้คนทั้งโลกได้ยิน ..
12 กรกฎาคม 2548 11:36 น. - comment id 490800
คุณกีกี้ .. อัลมิตราอยากเป็นหนึ่งในนั้นที่ได้ยิน แม้ว่า สิ่งที่อัลมิตราอยากจะบอก .. ไม่มีใครได้ยินค่ะ :) เดี่ยวมุดไปอ่านเรื่องสั้นที่คนหน้าตาดีเขียนฮา .. คือว่า .. ต้องค่อย ๆ ย่องไป เข้ากลุ่มคนหน้าตาดี คนหน้าตาไม่ดีอย่างอัลมิตรา เลยเจี๋ยมเจี้ยม ค่ะ กาแฟ ขม ๆ .. วันนี้ในรอบปี ทานจนหมดแล้ว แต่ยังไม่วายง่วงเลยค่ะ
12 กรกฎาคม 2548 12:21 น. - comment id 490826
.. ถ้าเข้าชมรมคนหน้าตาดี .. .. รับรอง .. แม้ไม่พูดอะไร .. ก็มีคนได้ยิน!!! .. กาแฟแก้วล่าสุดที่กีกี้ดื่มคือ แก้วเมื่อคืน .. .. หวานแสนหวานนักค่ะ .. เช้านี้เลยไม่กล้าแม้แต่จะดื่มน้ำ .. .. อยากลิ้มรสความหวานให้นานแสนนาน ..
12 กรกฎาคม 2548 12:56 น. - comment id 490836
..สำหรับผม ...อย่างน้อย ...การได้มีโอกาสตื่นมาทุกๆเช้าของอรุณใหม่ ...ไม่ใช่สิ่งเลวร้ายเกินทำใจ ...ที่จะอยู่ต่อไปกับวันนี้ ...วันที่ต้องรอคอยความหวังในพรุ่งนี้ ... ...แม้ถึงว่า ...จะไม่เคยรู้ ...ว่าจะมีวันพรุ่งไหน ...ที่จะได้เจอ สิ่งนั้น ...สิ่งที่หมายใจ ว่าจะมีวาสนาสักคราหนึ่งได้พึงพบ ... ...แต่เมื่อเช้านี้ยังอรุณ ...ก็จะกล้ารอพรุ่งนี้อย่างมีหวัง ...ต่อไป ... ...และต่อไป ...ไม่แน่นะ ...บางที่วันพรุ่งที่ใจหมาย ...อาจรอท่าอยู่ในวันรุ่งของพรุ่งนี้ก็ได้ ... ...คืนนี้ผมจะฝันดี ...แล้วพรุ่งนี้จะตื่นมาเก็บหวังที่รอคอย ... ... ...ด้วยศรัทธา .. .. แด่เธอ ที่รักของผม
12 กรกฎาคม 2548 14:20 น. - comment id 490867
คุณกีกี้ .. ความหวานที่เกิดจากการดื่มกาแฟข้ามคืนเช่นนี้ เป็นผู้ใด ก็อยากรักษาความหวานนั้นให้นานที่สุด :) เช่นกันกับความหวานละมุนที่เกิดจากความรู้สึกบางอย่าง .. ไม่ว่าอีกกี่นาน ก็ยังหวาน ค่ะ คุณแทนคุณแทนไท .. วันพรุ่ง คือวันที่รอคอยเสมอ ความหวังของวันนี้ คือการที่จะพบกับวันพรุ่ง ขอให้คุณหลับฝันดี และวันพรุ่งของคุณ คือฝันที่คุณอยากเจอ
12 กรกฎาคม 2548 15:15 น. - comment id 490878
เดินไปตามทางของตัวเอง แม้ว่าผืนดินจะขรุขระ หากหัวใจนั้นชื่นบาน ดวงดาวอาจสิ้นแสง หากความหวังยังคงอยู่ เดินไปและรอคอย เชื่อนะคะ ... ว่าสักวันคงพบเจอ คิดถึงพี่ค่ะ ดีใจที่แวะไปทักทายนะคะ
12 กรกฎาคม 2548 16:58 น. - comment id 490900
โอ้ละหนอแม่เจ้า.....................จอมหวัง ช่างคิดช่างเขียนจัง..................แจ่มเอื้อน เอ่ยกลอนสะพรั่งดัง..................ดอกกุ หลาบเนอ อวลกลิ่นจูงใจเยื้อน.................ย่างเย้ายามหอม.
12 กรกฎาคม 2548 17:15 น. - comment id 490901
ถ้าแม้นเป็นเช่นนั้น... น้ำหมึกที่ไหลออกจากปลายปากกา และน้ำตาที่ไหลออกจากใจของกวีก็จะศักดิ์สิทธิ์เพียงไรได้ หากมิได้ช่วยจุดความหวังที่ริบหรี่ให้ลุกโชนขึ้นมา :]
12 กรกฎาคม 2548 23:13 น. - comment id 491020
คุณCompletely .. แม้ทางจะมืดมน เพียงแสงรำไร ก็จะก้าวไป ค่ะ คุณหนอนดุ๊กดิ๊ก .. ชื่อของคุณทำให้นึกถึงอะไรบางอย่าง ที่อัลมิตราเรียกชื่อว่าหนอนดุ๊กดิ๊ก .. ซึ่งเป็น emoticon ของ msn .. คุ้นจังคำนี้ คุ้นมากคำนี้ .. มีรอยยิ้มมากมายเชียวค่ะ เมื่อได้อ่านโคลงของคุณ คำสร้อยลงท้ายด้วยคำไพเราะมากค่ะ :)
13 กรกฎาคม 2548 10:35 น. - comment id 491082
จะมีสักกี่คนที่จะรู้ซึ้งและรู้จักตัวตนของฉัน นอกจากตัวฉันเอง ฉันรู้ดีว่าฉันเป็นใคร มาจากไหน และรู้ดีว่า ...ฉันรอเพื่ออะไร.... หากคำตอบที่จะเอ่ยเอื้อน คือ ฉันรอ......
15 กรกฎาคม 2548 22:36 น. - comment id 492199
ขอบคุณค่ะ คุณน้องจ๋า .. เช่นกัน ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ห่มผ้าให้ร่างกายอบอุ่น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
