งานวันเกิดยิ่งใหญ่ใครคนนั้น
ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศสรรเสริญเพลินทะนง
วันเกิดส่งชีพสั้นเร่งวันตาย
ณ มุมหนึ่งซึ่งเหงาน่าเศร้าแท้
หญิงแก่ๆนั่งหงอยและคอยหา
ไอ้วันนี้ในวันนั้นอันตราย
แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์
วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่
เจ็บท้องแท้เท่าไรก็ไม่บ่น
กว่าอุ้มท้องกว่าจะคลอดรอดเป็นคน
เติบโตจนบัดนี้นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียนขาดใจในวันนั้น
กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส
ได้ชีวิตแล้วก็เหลิงระเริงใจ
ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา
ไฉนเราเรียกกันว่าวันเกิด
วันผู้ให้กำเนิดจะถูกกว่า
คำอวยพรที่เขียนควรเปลี่ยนมา
ให้มารดาคุณเป็นสุขจึงถูกแท้
เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ
ควรแต่จะคุกเข่ากราบเท้าแม่
รำลึกถึงพระคุณอบอุ่นแด
อย่ามัวแต่จัดงานประจานตัว
19 กรกฎาคม 2548 20:34 น. - comment id 493457
เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ ลดด้วยละเหล้าไหอย่าใฝ่หา รู้บ้างไหมพ่อแม่แต่ไรมา ท่านทำงานหนักหนาเพื่อเลี้ยงเรา จึงควรทำสิ่งดีให้ท่านสุข เลิกสนุกนำทุกข์ให้ท่านอับเฉา ควรกราบไหว้ให้ห่วงใยเหมือนวัยเยาว์ ที่ท่านให้กับพวกเราแต่ไรมาเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งเลยค่ะ

20 กรกฎาคม 2548 11:38 น. - comment id 493662
กลอนนี้ความหมายดีนะ เคยได้ฟังมานาน แล้ว พอกลับมาได้ฟังอีกครั้งก็ยังรู้สึกดี เหมือนเดิม ทำให้คิดถึงแม่ทุกครั้งไป

19 กรกฎาคม 2548 20:59 น. - comment id 493691
บทกลอนนี้ดีนะ ขอชม
