ในความเปลี่ยวก็เหงาเปล่า ช่างเหงาเปลี่ยวเดี๋ยวเปล่าหวั่นหวั่น บางคืนลมแรงแสงไฟแดงเกินจันทร์ ฤาบางวันก็เปล่าเปลี่ยวให้เชี่ยวใจ โดดดายเดี่ยวได้ใดดาษ คืนนั้นวาดเสียงสวาทจะขาดได้ เสียงหัวเราะเยาะหยาดขยาดไกล อย่างเย้ยยิ้มใจใครจักดูแล เหมือนว่าขาดดาษดื่นทั้งหมื่นรัก จักโหยหักหาเอา-น่าเศร้าแท้ หยาดมือใด?มือนั้น?จับดวงแด จับกาแฟ! ชวนกันไปได้อิ่มคืน หากวันพรุ่งจักปรุงใหม่ให้สวยสด ครันวานซืนหมดลดไปหลายความตื่น ครุ่นวันนี้?วันใด?เหมือนโดนปืน เจ็บใจอื่นก็สุขชื้นทั้งหมื่นรักลวงฯ
29 กรกฎาคม 2548 14:42 น. - comment id 497220
แต่ความเปลี่ยวเหลียวหาใครมักไม่เป็น ต้องโดดเด่นยืนเดียวดายให้อับเฉา แต่ยังดีเมื่อมีรักมาบรรเทา เป็นรักเราที่ลวงหลอกยามบอกใครแต่งได้ดีค่ะ

29 กรกฎาคม 2548 16:04 น. - comment id 497361
คืนนั้นวาดเสียงสวาทจะขาดได้
( ขำจัง วรรคนี้ คือว่า เสียงสวาท ช่วยทำเอฟเฟคหน่อยสิคะ )
หยาดมือใด?มือนั้น?จับดวงแด
(ตายล่ะ อัลมิตรากำลังวาดภาพว่า ..จับ { } )
จับกาแฟ! ชวนกันไปได้อิ่มคืน
(จับกาแฟ ใช้มือ หรือใช้ลิ้นค่ะ)
แวะมาแซวนะคะ ฝนตกบ่อยหมู่นี้
มีคนปรามอัลมิตราว่า อย่าเศร้า อย่าเศร้า
อัลมิตราก็เลยเอ๋อ ไปแล้ว ค่ะ

30 กรกฎาคม 2548 01:29 น. - comment id 497458
รักแท้ในคืนหลอกลวง แวะมาอ่านอะ
สักหน่อยไหม

31 กรกฎาคม 2548 18:43 น. - comment id 497961
เหอๆ หนนี้นู๋เข้าใจยากหน่อย ยังเด๊ก...เด็ก สำนวนเข้าใจยากอ่าค่ะ อิ อิโฮะๆ เจอกันเมื่อไหร่ ก้อแปลให้น้องฟังบ้างเน้อ
ท่านเพ่..
