อดีตาการเวลามีกำหนด ให้สลดหดใจเหลือหนักหนา ตะวันคล้อยเมฆลอยคอยพับพา หมู่ดาราทอแสงแรงฤจี ท้องฟ้าเคลื่อนคล้อยพลอยสับสน เสียงสายฝนร่วงโรยโชยลงมา เกิดแรงน้ำไหลเชี่ยวเปลี่ยนทับคา ให้น้ำตาไหลก้องสลดหดหัวใจ โอ้เจ้าตัวน้อยร้องล่ำคราใจล้น แม่ฉันคนนี้อยู่ที่แห่งหนไหน ลูกน้อยคอยแม่แสนเศร้าใจ จะมีใครช่วยเจ้าได้คลายบ้างนา พอตะวันรุ่งพุ่งขึ้นสู่มาคาดิรก หมู่นกร้องส่งเสียงร้องก้องไพศาล เหลือเพียงแค่ซากน้อยลอยตะการ โปรดบันดาลช่วยข้าน้อยให้สมฤดี เหลือบมองดูหมู่บ้านอันแสนเศร้า โอ้ใยเล่าเปล่าเปลี่ยวใจยังไม่หาย เมื่อสายน้ำไหลผ่านไปให้กลับกลาย จมมลายไปสิ้นดับลิ้นปัฐพี ขอสวรรค์ดลบันดาลให้หายเศร้า ที่เปลี่ยวเหงาจงดลให้จางหลาย ให้ทุกสิ่งที่ผ่านไปคล้ายกลับกลาย อย่ามลายหายจากไปไร้วจีเอย
ภูประกา 15 ส.ค. 2548 08:50 น. - ID 79763 
671
0
0
16 สิงหาคม 2548 11:29 น. - comment id 504194
วอนสวรรค์ช่วยอีกแรงนะคะเศร้าจังค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
