... สายลม ชราภาพ เนิบนาบ ข้ามทุ่ง โขดเขา เนินช้า ช้านาน แผ่วเบา กัดเกลา วันเยาว์ ให้หยาบโรย ... รางธาร รินหลาก กะชาก ตะกอนผุด ขุดโกย กะหน่ำ ซากซ้ำ แซ่โบย ลม จึงโชย อีกกาล - - - - - - - - - - - - - - - - - - - วันหนึ่ง ตื่นขึ้นมา ก็พบว่า....แก่ตัวขึ้นตามลำพัง
พลทหาร 15 ส.ค. 2548 20:36 น. - ID 79783 
1050
4
0
15 สิงหาคม 2548 20:51 น. - comment id 504080
อิอิ ก็อย่างนี้แหละฮะ การเวลามักพัดพาความร่วงโรยมาให้เสมอแหละ แวะมาทักทายฮะ
15 สิงหาคม 2548 21:42 น. - comment id 504102
อ่านแล้ว รู้สึกแผ่วเบาเหมือนสายลมจริงๆ ค่ะ .................................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
16 สิงหาคม 2548 12:54 น. - comment id 504253
สายลมรัก สายลมแห่งความหวัง สายลมแห่งพลัง วาโย
16 สิงหาคม 2548 19:59 น. - comment id 504410
เช่นนั้น.... ขอไม่ตื่นเสียเลยดีกว่าค่ะ... ไม่กลัวดอกนะ ความ ช ร า ... แต่เกลียดความ เ ห ว่ ว้ า เ ดี ย ว ด า ย . . . ต่างหากเล่า
16 สิงหาคม 2548 22:08 น. - comment id 504470
ก็แก่ขึ้นเท่า ๆ กัน... นั่นแหล่ะ คุ๊ณณณณณณณ
17 สิงหาคม 2548 22:09 น. - comment id 505022
เขาไม่เรียกว่าแก่ขึ้นหรอก แก่ลง แก่ลง ลง ลงตะหาก ก้แก่ลง 24 ชั่วโมง ต่อวัน ต่อคน อย่าคิดมาก
19 สิงหาคม 2548 19:39 น. - comment id 506032
ขอบคุณ เสียงทุกสายที่มาให้กำลังใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
