ไม่เข้าใจลิขิตของชีวิต ใยฉันจึงทุกข์จิตขนาดนี้ คนรอบข้างต่างมีสุขแสนยินดี ฉันคนนี้กลับนั่งเศร้าเคล้าน้ำตา ...........ข้างกายปราศจากคนใกล้ชิด ชีวิตดำเนินไปอย่างไร้ค่า การงาน การเรียน ช่างยากเย็นเหลือคณา โอ้ว่าอยากจะตายไปเสียให้พ้น ............หัวใจปราศจากความรัก ไม่มีใครแลมาทักเลยสักหน หนาวเหน็บถึงขั้วใจสุดจะทน หรือฉันถูกลืมจากผู้คนในโลกอันวุ่นวาย ..............ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยฉันที ฉุดฉันคนนี้ออกมาจากความเลวร้าย ได้โปรดหยิบยื่นเศษเสี้ยวความสุขในหัวใจ........ .........สักนิดก้ได้พอให้หัวใจฉันมีแรง
จีด้า 29 ก.ย. 2548 01:24 น. - ID 81695 
728
1
0
29 กันยายน 2548 11:44 น. - comment id 520911
คนมากมายบนโลกใบนี้ ที่มีความทุกข์โหมกระหน่ำ ใบหน้าสุดแสนจะเบิกบาน แต่ในหน้าสิชอกช้ำหม่นหมองตรองตรม ที่สำคัญ... เรามีใจที่จะฮึดสู้หรือไม่ แม้มีร้อยน้ำใจที่หยิบยื่น แต่ก็อยู่ที่เราจะรับไว้หรือไม่ ความทุกข์ก็เช่นกันค่ะ ^^ ถ้าเราไม่เก็บเอามาคิด ว่ามันทุกข์ มันแย่ มันเศร้า เพียงแต่เราใช้เวลาเหล่านั้น มาแก้ไข และทำให้มันดีขึ้นกว่าเดิม หากแม้สิ่งที่ผ่านมาแล้วแก้ไม่ได้ แต่เราก็ยังมีเรื่องใหม่ๆเข้ามาในชีวิต เรายังสามารถทำสิ่งเหล่านั้นให้ดีได้ค่ะ ^^ อย่างน้อยๆ ก็ได้ชื่อว่า เราทำเต็มที่แล้ว เราภูมิใจของเรา แม้ใครจะไม่เห็น แต่เราก็เห็น ใครไม่รู้ เราก็รู้ บางครั้ง เราวัดสิ่งที่เห็นด้วยตาไม่ได้หรอกค่ะ ^^เป็นหนึ่งในกำลังใจให้นะคะ ^^
29 กันยายน 2548 17:22 น. - comment id 521094
อืมม ดูเศร้า ๆ นะครับ อ่านแล้วพลอยเศร้าไปด้วย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
