ฝนหยาดรินรินหลั่งไหล อากาศเย็นสบายใกล้เช้า ฉันตื่นจากฝันชั่วคราว อากาศกลับหนาวเหน็บใจ นอนกอดตัวเองให้อุ่น ซุกตัวหนุนกอดหมอนไว้ กายอุ่นแต่เหน็บหนาวใจ น้ำตาฉันไหลกลบตา ข่มตาตัวเองให้หลับ อยากกลับไปฝันฝันหา ยากเหลือเกินจะนิทรา แต่เวลายังเดินต่อไป ฝนยังหยาดรินไม่หยุด ยื้อฉุดอารมณ์ทนไว้ ไม่นานฟ้าจะสางใจ แสงทองส่องให้ใจอีกครา
กวีปกรณ์ 29 ก.ย. 2548 20:38 น. - ID 81727 
1110
3
0
29 กันยายน 2548 23:28 น. - comment id 521220
คงไม่เหงาคนเดียวหรอกนะ เชื่อสิ ฟ้าฝนเป็นใจ ที่หลังก็อย่าสะดุ้งตื่นสิ จะได้ไหมเหงา
30 กันยายน 2548 01:52 น. - comment id 521243
อย่าเหงาไปเลยนะเด็กชายกวีปกรณ์... ไปนอนต่อดีไหม พี่ปรายจะเล่านิทานผู้ใหญ่ให้ฟัง... มีเด็กชายคนหนึ่งแสนที่จะน่ารัก เป็นเด็กที่มีเสน่ห์ แต่เป็นเด็กที่ขี้อ้อน ชอบแกล้งทำเป็นเหงา ...อ้าว หลับเสียแล้ว... ราตรีสวัสดิ์นะเด็กชายกวีปกรณ์คั๊บพ๊ม...
30 กันยายน 2548 10:27 น. - comment id 521370
ความเหงาทำให้ใจเราค้นพบงามเงียบนะคะ พีพุดมาพลีใจเคียงค่ะ ด้วยรักเข้าใจ
30 กันยายน 2548 21:21 น. - comment id 521704
เหงาจับใจดีจัง เหมือนเราตอนนี้ที่ ถึงแม้จะมีคนรอบกาย มองดูแล้วสดใสจนถึงตอนนี้ แต่ผิดกับในใจที่มันยังคงมี เหลือแต่ความเหงาดีๆเป็นเพื่อนตาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
