ใจเคยภักดิ์ในความรักที่ปักอก
ศรกระหนกเกี่ยวกระหวัดพันผูกหมาย
แต่บัดนี้รักห่างร้างมลาย
สัมพันธ์คลายสายธารลานน้ำตา
ขออภัยที่ใจ "ทรยศ"
คิดกบฎอยากเป็นไทให้ผวา
ทุกรู้สึกอัดอั้นตันอุรา
ในทุกคราที่เธอมาเฝ้าเว้าวอน
เพียงฉันกลัวใจกลัวในคำรัก
เพียงอยากพักผ่อนใจให้คลายถอน
เพียง พี่ชาย ที่รับได้ยามใจจร
เพียงอักษรที่ทอนจารผ่านวารี
เธอร้องไห้"ขอได้ไหมให้โอกาส"
ฉันเคยพลาดเพียงเพราะยินผินคำนี้
เธอถามฉัน "สิ่งใดผิดคิดไม่ดี?"
ฉันว่า"พอ พอเสียที มิได้ชัง"
ก็เท่านี้ พี่เท่านั้นที่ฉันคิด
รู้ว่าผิดเพราะฉันเผลอให้เธอหวัง
ฉันก็เจ็บ เธอก็เจ็บ เหลือกำลัง
ใจที่พลั้งยังเฝ้ารอขออภัย
9 พฤศจิกายน 2548 09:49 น. - comment id 529771
ยังไงก็ใจเย็นๆๆๆๆนะค่ะ ค่อยคิดค่อยทำไป อย่าใจร้อนนะค่ะ แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ

7 พฤศจิกายน 2548 17:24 น. - comment id 531135
ใจเย็น ๆ น้า ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี อิอิ

7 พฤศจิกายน 2548 17:29 น. - comment id 531139
ขอคงให้อภัยนะค่ะ กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ

9 พฤศจิกายน 2548 12:16 น. - comment id 533641
แวะมาให้กำลังใจครับ
