กรุ๋งกริ๋ง กรุ๋งกริ๋ง เสียงกระดิ่งกังวาน ผัวเมียขอทาน ตาบอดจูงกันไป นางเมียร้องเพลง ผัวบรรเลงพิณให้ กระป๋องวางไว้ รอรับเศษสำราญ ท่านผู้ใจบุญ ค้ำจุนเถิดหนา ขอท่านเมตตา ช่วยเหลือเจือจาน ยังมีชีวิต จึงคิดขอทาน ยามเมื่อเดินผ่าน ขอเศษสำราญแก่เรา ก๊อกแก๊ก ก๊อกแก๊ก เหรียญแรกลงกระป๋อง นางเมียจึงลอง มือคลำหยิบเอา ปากพร่ำอวยพร ทุกข์จงผ่อนบรรเทา เจ็บช้ำหมองเศร้า โรครุมเร้าหายเทอญ นั่งรอขอทาน จากคนผ่านมา จวบจนเวลา พลบค่ำจึงเดิน กลับที่พักพิง ดูยิ่งขัดเขิน ลำบากเหลือเกิน มีเพียงเพิงพัง ฝนตกฟ้ารั่ว เมียผัวตัวสั่น โอบแขนกอดกัน อุ่นพลันพอประทัง เมื่อคืนไม่หลับ เช้ากลับมีหวัง ลุกสู้อีกครั้ง ด้วยกำลังใจ กรุ๋งกริ๋ง กรุ๋งกริ๋ง เสียงกระดิ่งกังวาน ผัวเมียขอทาน ตาบอดจูงกันไป นางเมียร้องเพลง ผัวบรรเลงพิณให้ กระป๋องวางไว้ รอรับเศษสำราญ อยากเขียนกลอนแปด ที่ไม่มีสัมผัสใน จึงกลอนแปดหนึ่งบท ซึ่งได้กลอนสี่สองบท ในคราวเดียวกัน
16 มีนาคม 2549 07:34 น. - comment id 566709
กลอนที่ไร้สัมผัส ก็แค่อ่านแล้วเสียงไม่สัมผัส แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ความหมายของกลอนไม่สัมผัสใจ อัลมิตราเองก็เคยอยากเขียนเป็นเรื่องเล่า สั้น ๆ ในแต่ละบรรทัด ทีคำคล้องจองกันบ้าง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องมีทุกวรรค ยกตัวอย่างไงดีนะ ถึงจะเห็นภาพ เอางี้ .. เหมือนลำตัด ลิเก .. บางบทเอื้อนของเขา ไม่เป็นเหมือนกลอนสัมผัส แต่ก็เลือกใช้คำมาสัมผัส ให้เกิดอารมณ์อีกอย่าง ยิ่งถ้ามีกรับ แล้วขับถ้อยคำไป ส่ายหัวไปช้า ๆ เหมือนปราชญ์จีน .. ก็ดูขลังไปอีกแบบนะ ... ฮา
16 มีนาคม 2549 09:30 น. - comment id 566731
ไรไก่ว่าการเขียนกลอนนี้ยากๆแล้วนะคะ พอมาให้สัมผัสในสัมผัสนอกยิ่งยากอีก เวลาเขียนต้องให้ได้ในความรู้สึกที่ต้องการให้สือถึงอีก.ยากจัง
16 มีนาคม 2549 11:22 น. - comment id 566742
.. เจ๋ง ..
16 มีนาคม 2549 11:26 น. - comment id 566745
สองคนตายายก็สู้กันไปน่ะค่ะ..ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป..ถ้าพอแบ่งปันเผื่อแผ่ให้กันได้ ก็จงกระทำเถิด.. ...
16 มีนาคม 2549 12:47 น. - comment id 566757
อื่ม.......... อ่านแล้วคิดถึงตอนข้ามสะพานลอยจัง .. พี่อ้อยหายไปนานเลย สบายดีหรือเปล่าคะพี่
16 มีนาคม 2549 21:23 น. - comment id 566846
17 มีนาคม 2549 08:24 น. - comment id 566878
ชีวิตนี้สู้ต่อไปค่ะ .. . . .. แวะมาเยี่ยม สบายดีนะค่ะ
17 มีนาคม 2549 12:12 น. - comment id 566924
คุณอัลมิตรา ฯ คิดสนุกไปเรื่อย ก็เลยเขียนออกไป อิอิ มันยากที่ต้องซ้อนกัน เป็นกลอนแปดหนึ่งบท และเป็นกลอนสี่สองบทในตัว และเรื่องราว ยังเดินต่อไป เขียนแล้วสนุกดีค่ะ อิอิ ขอบคุณค่ะไรไก่ ยากอย่างที่คุณว่า แต่มันสนุกที่เราต้องทำให้ได้ ตรงนี้ล่ะค่ะ ที่อยากเขียน ขอบคุณกีกี้ อิอิ หาอะไรเล่น ๆ บ้างในช่วงยุ่ง ๆ อะนะ ขอบคุณค่ะคุณกุ้ง ต้องดิ้นรนหาเศษสำราญเหมือนเรา นะคะ ชีวิตที่ยุ่งยากทุกวันนี้ก็เพราะเศษสำราญ ขอบใจจ้าเอม พี่ไม่ได้หายไปไหนเพียงแต่ช่วงนี้ยุ่ง โผล่มาเขียนกลอนแล้วก็หายไป รอสักนิดจ๊ะ โรงเรียนคงหยุดก่อนสงกรานต์ สองวัน อิอิ ท่านเรไร มีแต่ความว่างเปล่าใช่ไหม อ่านได้ยังงั้นน่ะ อยากอยู่นิ่ง ๆ ไม่รับรู้อะไร เบาโหวงในสมอง อื้อ คงอย่างนั้นนะ ขอบคุณค่ะแสงไร้เงา สบายดีค่ะ ยังต้องสู้ต่อไป แต่บางวันอยากจะถอยสักสามก้าวค่ะ
17 มีนาคม 2549 15:21 น. - comment id 566944
โอ เป็นนวัตกรรม ที่สร้างสรรค์มาก ๆ
18 มีนาคม 2549 13:55 น. - comment id 567088
ขอบคุณครูใหญ่โรงเรียนเล็ก คงไม่นับว่าเป็นนวัตกรรมหรอกค่ะ แค่อยากเขียนให้มันแปลกออกไปบ้างเท่านั้น เองค่ะ
31 ธันวาคม 2550 09:50 น. - comment id 806009
อยากได้กลอนโดนโดนค่ะ
18 สิงหาคม 2552 19:37 น. - comment id 1028674
โอ้ โห เจ๋งเป้งเลย อ่านแล้วซึ้ง