บ้านน๊อก บ้านนอก (อีกสักที)

ร้อยฝัน

เสียงโทรศัพท์ดังลั่นกลางดึก  ตรุ๊ง ๆๆๆ  WaW WaW  ฉันเอื้อมมือคว้ามารับทั้งงัวเงีย ไม่ดูแม้กระทั่่งเบอร์ที่โชว์ 
สวัสดี ค่าาาาาาาาา

เฮ้ย  โทรมากวนหรือเปล่าเนี่ย เสียงยังงัวเงียอยู่เลย ก็มันคิดถึงแกว่ะ 

สวัสดี ค่าใครคะ

ไอ้นี่ ทำเป็นจำไม่ได้นะแก  แหวว โว้ย

เฮ้ย  เออว่าไง ทำไมแกโทรมาตอนนี้ไม่รอให้ฉันละเมอก่อนล่ะ

เออ ก็มันคิดถึงแกตอนนี้ ก็โทรตอนนี้แหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลืม

เอ้ามีอะไรว่ามา ฉันให้เวลาแกสิบวินาที ไม่งั้นนอน

เสาร์-อาทิตย์นี้แกว่างไหม 

อื้อ จะชวนไปไหน

ไปบ้านแก   

ได้เลยเพื่่อนโคกนกทายินดีต้อนรับ				

คุณเธอมาถึงบ้านบ่นอุบ

บ้านแกบ้านน๊อก บ้านนอก จริง ๆ เลย จากกรุงเทพ ฯ มาเนี่ย เกือบสิบชั่วโมง ไม่คิดย้ายไปอยู่ในเมืองบ้างเหรอวะ   

หึ  บ้านฉันเนี่ยแหละวิเศษที่สุด ถึงจะบ้านน๊อก บ้านนอกอย่างแกว่า  แต่ก็สบ๊าย สบายนะแก
จ๊ะแม่คุณ  ขอนอนสักงีบนะ เหนื่อยว่ะ  
ตามซำบาย เดี่๋ยวทำกับข้าว นึ่งข้าวไว้รอนะ				

ที่บ้านแม่ยังเลือกใช้เตาฟืนในการนึ่งข้าว ด้วยกิ่งไม้ใบหญ้ายังพอมีให้เก็บมาเป็นเชื้อไฟในการหุงข้าวต้มแกง  แม่ไม่ชอบใช้เตาแก๊สนึ่งข้าวเพราะมันไม่หอมและข้าวจะกระด้างกินไม่อร่อย  แม่อ้วนทำให้แข้งขาปวดดังนั้น ฉันจึงซื้อทั้งเตาแก๊ส เตาไฟฟ้า ไมโครเวฟ ไว้ให้เพื่อให้แม่้สบายขึ้น แต่แม่ก็ไม่ใช้ แต่ก็ยังไปลากฟืนมาฟันโป๊ก ๆ กองไว้ก่อไฟ เหมือนเดิม
 
อ้อย เห็ดอยู่โคกออกแล้วเด้อ  ไปเก็บมาแจ่วไป

     ฉันยิ้มไม่โต้ตอบว่ากระไร คว้าตะกร้ากับมีดแหลมไม่ได้เดินดุ่ย ๆ ไปกับหมาสองตัว
     ฉันเก็บเห็ดมาได้เยอะพอสมควร  ฉันเลือกเห็ดปลวกข้าวสารไว้หมก และเห็ดตะไค ไว้ทำแจ่ว				

ฉันย่างพริก ย่างเห็ดบนเตาฟืนที่มอดไหม้เหลือแต่ถ่านไม้ แดง ๆ 
การย่างถ่านไฟที่เหลือจากฟืนมักจะให้ความหอมเป็นพิเศษ เนื่องจากไฟถ่านที่รามาจากการลุกไหม้ของฟืน จะมีอุณหภูมิพอดีสำหรับการย่าง
เพราะนอกจากถ่านแล้วจะมีขี้เถ้าจากเกาะรอบ ๆ ไม่ต้องโกยจากข้างนอกมาใส่เหมือนเค้าย่างไก่ขายในเมืองซึ่งได้ทั้งควันและผงขี้เถ้า
กลิ่นเห็ดตะไคร กับเห็ดปลวกย่าง มีกลิ่นพิเศษหอมไปได้ไกลจนมีคนถาม

      นางอ้อย แจ่วเห็ดติมื้อนิ (ผู้ใหญ่เรียกเด็กมักจะมีคำว่า อีนาง หรือ นางนำหน้า)
      จ้ามากินนำกันเด้อ 
      แม่น้าได้บักลิ้นฟ้ามา สิก้อยมาสู่กิน
      จ้าขอบคุณหลาย ๆ จ้า				

บักลิ้นฟ้า  หรือ เพกา ในภาษากลาง มักจะมีในหน้าฝนคนอิสานนิยมเอามาก้อย  โดยเผาหมากลิ้นฟ้าให้อ่อนและหอมลอกเปลือกที่ไหม้ไฟออกมาหั่นตามขวางเป็นชิ้นเล็ก ๆ ใส่ข้าวคั่ว มะนาม น้ำปลา พริกผงและหอม ผักชี หอมเป (หอมใบเลื่อย) สระแหน่  คลุกให้เข้ากัน  จะได้รสขมนิดๆ หอมข้าวคั่่ว ส่วนใหญ่ทำกินกับแจ่ว  หรือ ลาบ				

ฉันได้ก้อยหมากลิ้นฟ้าแล้ว  ก็นำเห็ดกับพริกที่ย่างไว้มาตำแจ่ว ใส่หอม ผักชีลงไป ตามด้วยน้ำปลาร้านิดหน่อยอร่อยกำลังเหมาะ				

ป้าเผียน  เห็นฉันกลับบ้านพาเพื่่อนมาด้วย แกก็เลยถาม
 
นางอ้อย ผู้ใด๋มานำ  

หมู่อ้อยจ้า  มาแต่กรุงเทพฯ

เพิ่่นกินต้มไก่เป็นบ่ แม่ป้าสิตักมาให้

โอ้ย มันกินได้เปิ๊ดละป้า บ่กินแต่ตะเกียงทั่นล่ะ

         มื้อนั้นก็เลยมีต้มไก่บ้านอีกชามเบ้อเร่อ				

แม่ ๆ หนูหิวข้าว  กินข้าวกับอะไร
กินกับจี่เห็ด  เอาเบ๊าะ  
กิน ๆ  ใส่น้ำปลาให้หนูด้วย 
        ยัยหนอนไหม นางฟ้าขี้วีน ของบ้านบอกเจตนาพร้อมสั่งการให้
เทน้ำปลาลงในเห็ดจี่ ข้าวเหนียวร้อน ๆ จ้ำ(จิ้ม) จี่เห็ดใส่น้ำปลาดูน่าอร่อย				

จากนั้นคุณเธอก็ไปหารายได้เสริม จากการหาผมหงอกจากแม่หน่อยกับแม่ยาย  เส้นละห้าบาทเชียว อาทิตย์นึ่งรายได้ของยัยหนอนเป็นกอบเป็นกำถึงขั้นบรรดาแม่ ๆ ต้องขอยืมซื้อของอยู่บ่อย ๆ				

ทางไอ้เพื่อนรักของฉัน  ก็ลุกขึ้นมาหม่ำข้าวกับแจ่วเห็ด ซดน้ำต้มไก่อยู่โฮก ๆ ๆ  ปากก็ชมไปอร่อยว่ะ ๆ  ฉันได้ทีก็เหน็บเข้าให้  ทีนี้แกรู้รึยังว่าบ้านนอกมันดียังไง 
    คุณเธอหัวเราะหึ ๆ  บ่นเบา ๆ ว่าอิ่มขอนอนเลื้อยเป็นหอยทากอีกสักรอบ ยังไม่มีใครได้คุยอะไร คุณเธอก็หลับผล๊อยเลื่้อยเป็นหอยทากไปเลย