๑ ค่ำคืนหนึ่งเธอละเมอพร่ำเพ้อว่า โอ้ดาวจ๋าเจ้าเคยเหนื่อยบ้างไหม อุตส่าห์ส่องแสงจ้ามาแต่ไกล เพื่อจะให้โลกงามยามหลับฝัน อยู่เป็นเพื่อนคนเหงาเปลี่ยวเปลี่ยว จนขับเคี่ยวคืนอ้างว้างห่างเหหัน มิเคยเอ่ยถ้อยคำพร่ำรำพัน แม้กี่กัปกี่กัลป์กี่กาลสมัย ดวงตาแห่งดาวยังพราวพร่าง ขับคืนให้กระจ่างสว่างไสว แม้แสงเจ้าจะมิเท่าจันทร์อำไพ แต่มิเคยคลาไคลไปลับลา ทุกค่ำคืนเจ้าคงดื่นระดาดาด แวมแสงสาดส่องฝันปรารถนา ปลอบคนอ่อนระโหยและโรยรา เพื่อตื่นตาท้าทาย ณ อโณทัย ๒ ดาวอาจตอบเหนื่อยเหมือนกันนั่นแหละหนา แต่ด้วยหน้าที่ผูกพันนั่นไฉน จะบิดเบือนเลือนร้างได้อย่างไร ต้องรับผิดชอบในหน้าที่ตน. เกรียงไกร หัวบุญศาล ๒ สิงหาคม ๒๕๔๙
เกรียงไกร หัวบุญศาล 3 ส.ค. 2549 17:10 น. - ID 91700 
1569
1
0
3 สิงหาคม 2549 23:29 น. - comment id 594933
ดาวเจ้าเอยเคยเหนื่อยบ้างหรือไม่ เพราะเหตุใดเยือนถิ่นถวิลหา ค่ำคืนคอยดาวน้อยเลื่อนลอยมา จวบลับตาคนดีที่รอคอย.....ฯ มาทักทายกันค่ะ..ระลึกถึงนะคะ..
4 สิงหาคม 2549 10:01 น. - comment id 595004
คุณราชิกา เช่นกันครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
