..๏ หากว่าความเป็นเพื่อนมากเงื่อนไข ฉันจำลาจากไกลโดยไม่หวน ความสัมพันธ์ใดใดไม่ทบทวน ทุกกระบวนจบลงความทรงจำ มิกะเกณฑ์ใครใครให้แบ่งข้าง รู้ทุกอย่างเธอนั้นหยันเหยียบย่ำ คงนิ่งเฉยปล่อยปละการกระทำ คิดปรักปรำย่อมได้ตามใจเธอ มิสงสัยสาเหตุเลศเกี่ยวข้อง ส่วนพวกพ้องบางครั้งเพียงพลั้งเผลอ อาจหลุดคำแก้ต่างดั่งช่วยเกลอ ฉันเปล่าเสนอสนองใดให้รางวัล จบสิ้นแล้วไมตรีไม่มีแย้ง จะสาปแช่งขึงเครียดโกรธเกลียดฉัน ก็ทำเถอะทำไปไม่ว่ากัน เชิญห้ำหั่นเถิดหนอจนพอใจ ฉันปราศความแค้นเคืองหนุนเนื่องกลับ จิตเปิดรับพุทธธรรมน้อมนำใส่ มิสืบสานก่อกรรมกระทำใด ทุกเรื่องราวปล่อยไปอภัยทาน แล้วปลีกตัวซ่อนตนเฉกหนเริ่ม ไม่หวังเพิ่มปัจจามิตรที่คิดผลาญ ขออยู่อย่างชาวไพรไร้ตำนาน เขียนผลงานตามประสาอุราตน ๚ะ๛
อัลมิตรา 12 ก.ย. 2549 23:33 น. - ID 92944 
1065
9
0
12 กันยายน 2549 23:57 น. - comment id 605324
ยิ่งใหญ่และงดงามเช่นเดิมครับ
13 กันยายน 2549 00:56 น. - comment id 605639
แล้วปลีกตัวซ่อนตนเฉกหนเริ่ม ไม่หวังเพิ่มอมิตรที่คิดผลาญ ขออยู่อย่างชาวไพรไร้ตำนาน เขียนผลงานตามประสาอุราตน ๚ะ๛ ๏ ท่ามกลางพรรณแมกไม้...........รายเรียง หลังม่านหมอกผาเคียง...............โอบล้อม เรไรร่ำจำเรียง...........................หรีดหริ่ง จั๊กจั่นขับขานพร้อม....................สลับถ้อยโสตเสียงฯ ๏ ทิวามาเคลื่อนคล้อย..................อัสดง มวลวิหคร่อนลง..........................พรั่งพร้อม เสียงเพรียกเรียกลั่นพง..............ขานคู่ คืนสู่รังโอบอ้อม..........................ลูกน้อยกลอยใจฯ ๏ คีตสวรรค์ยังขับก้อง.................กลางไพร หากแต่ปราศผู้ใด......................เคียงข้าง ลำพังสุดเหงาใจ.........................เกินเอ่ย ตัวพี่เปลี่ยวอกร้าง.....................ขาดเจ้าเชยชมฯ ๏ กระท่อมน้อยขาดน้อง..............อัลมิตรา เมื่อไหร่จะหวนมา......................สู่เหย้า ดาวเดือนเลื่อนลับลา..................ผันผ่าน ตัวพี่ยังเพียรเฝ้า........................มิร้างลืมเลือนฯ ๏ เขียนโคลงหวังเพรียกเจ้า.........สู่รัง ด้วยพี่มุ่งหมายยัง........................ร่ำร้อง แม้นเขาทะเลบัง.........................สุดห่าง มิอาจห้ามจิตพ้อง.........................ยิ่งซึ้งคะนึงหา๚ะ๛
13 กันยายน 2549 03:02 น. - comment id 605645
13 กันยายน 2549 07:51 น. - comment id 605660
ไร้ตำนานขานเอ่ยคนเคยคุ้น สิ่งเจือจุนวันก่อนไม่ย้อนกลับ เมื่อมีพบย่อมมีพรากจากลาลับ เวียนสลับในวังวน คนกันเอง ไร้ตำนานเช่นกันค่ะ มิตรภาพเกิดง่าย รักษายากเห็นใครๆเขาพูดแบบนี้เสมอ คงเป็นจริงเฉกเช่นนี้ค่ะ
13 กันยายน 2549 08:15 น. - comment id 605678
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ บทแรกเป็นและบทที่สอง เป็นบทที่ตรงใจ...มะกรูดนะคะ ไม่ต้องการเพื่อนแท้ เพราะฉันเองก็ไม่ใช่เพื่อนแท้ของใคร... มิตรภาพเหรอ? ไม่มี... มีเพียงความปรารถนาเท่าที่ใจดวงนี้จะมีให้... ใครจะรับหรือไม่ ไม่สำคัญ... ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะคะ...
13 กันยายน 2549 08:33 น. - comment id 605681
"เขียนผลงานตามประสาอุราตน ๚ะ๛\" เท่านี้แหละ..
13 กันยายน 2549 09:27 น. - comment id 605701
บทรองสุดท้าย สอนใจได้ดีครับ... เมื่อคิดถึงความบาดหมางทางอารมณ์ ให้นึกถึงบทกวีของท่าน \"สนธิกาญจ์ กาญจนาสน์\" ซึ่งรวมไว้ในบทกวีเก่าเล่มนึง สะท้อนถึงความผิดหวังในน้ำมิตรได้อย่างสะเทือนและสะใจความรู้สึกนัก... ยกมาให้อ่านครับ \"นักบุญ\" ในที่สุดสันดานสัตว์อันบัดซบ ก็เกินหลบซ่อนไว้ได้สนิท แกวางท่ายลแยบมาแบบมิตร และปกปิดชั่วไว้ได้แนบเนียน กันหลงใหลในคำแกพร่ำกล่าว และโน้มน้าวหลอกล่อด้วยข้อเขียน กันจึงเชื่อว่าแกคงแก่เรียน แกคือเธียรที่กันนบและปรบมือ แกชวนกันฝันรอบสุดขอบฟ้า ทั้งวาจาและการอ่านหนังสือ จนชื่อเสียงของกันลั่นระบือ ว่าแกคือผู้ที่มีบุญคุณ จากโฉมนอกก็อย่างนั้นกันเห็นด้วย ทำเหมือนช่วยแผ่เผื่อเกื้ออุดหนุน เพื่อนฝูงเห็นก็หลงรักว่านักบุญ แกอดุลย์ด้วยคุณธรรมอย่างล้ำเลอ ถ้าแกสร้างก็ควรอยู่อย่างผู้สร้าง ทุกทุกอย่างถ้าทำดี มีค่าเสมอ มิใช่เพียงต่อหน้าเรียกว่าเกลอ แต่พอเผลอแกด่าลั่นกันเกินทน อันมนุษย์จะชั่ว,ดี,มีขอบเขต มองที่เหตุด้วยจริงใจไปสู่ผล เกิดเป็นคนต้องรู้ค่าราคาคน ควรทำตนอย่างไรให้สมบูรณ์ แกรักกันกันก็รักแกหนักหนา กันคิดว่าค่าความดีไม่มีสูญ และคิดว่าความดีมวลควรเทิดทูน เพื่อเพิ่มพูนความดีนั้น...กันและแก เมื่อแกด่ากันเกินกว่าจะทนเฉย จึงอยากเผยภาพลวงตาออกมาแฉ กันยอมอ่อนก็ใช่กันนั้นอ่อนแอ ที่กันแพ้ก็ใช่กันนั้นจะกลัว เมื่อแกส่อสันดานสัตว์อันบัดซบ เราควรพบกันเสียทีรู้ดีชั่ว เพื่อกระชากหน้ากากเขลาและเมามัว เลิกแปลงตัวมาทวงคุณนักบุญปลอม จาก เสียงใจ ๑๐ นักกลอน ๒๕๐๔ อ่านจบก็สะท้อนใจถึงความธรรมดาของอารมณ์มนุษญ์ครับคุณ ไม่ว่าจะรักใคร่หรือจะเกลียดชัง ก็ล้วนเป็นอารมณ์ซึ่งสมมุติ เขียนได้ดีครับคุณ อ่านไปก็เผลอหลงเข้าไปในอารมณ์งานคุณ สวัสดีเช้าวันใหม่
13 กันยายน 2549 09:39 น. - comment id 605708
คิดถึงจัง สบายดีนะ
13 กันยายน 2549 16:12 น. - comment id 605809
การให้อภัยเป็นสิ่งที่ดีค่ะ..จะได้ไม่มีเวรต่อกันค่ะ..
13 กันยายน 2549 16:51 น. - comment id 605842
ผ่านเข้ามา \"สวัสดีค่ะ\" คุณอัลมิตรา
13 กันยายน 2549 17:21 น. - comment id 605850
คุณWhiteWizard .. แต่อัลมิตราราวกับว่าต่ำต้อยจังค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ฝนตก ระวังเปียกฝนค่ะ คุณกันเอง .. ขอบคุณค่ะ คุณเฌอมาลย์ .. เป็นคำที่ถูกถกเป็นธีมเสียแล้วค่ะ ทั้งที่คำนั้น ยากนักจะมีคนเข้าใจถ่องแท้ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. อัลมิตราปรารถนาความสงบสุข ไม่คิดทำร้ายใคร และไม่ยินยอมให้ใครทำร้ายค่ะ คุณร้อยแปดพันเก้า .. คิดคำละบาท เท่านั้นล่ะ คุณแทนคุณแทนไท .. อัลมิตราเขียนกลอนอยู่ชุดหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ แต่ก็ไม่ได้นำมาลงกระทู้กลอนแต่ประการใด คิดเงียบ ๆ ทบทวนเงียบ ๆ และสิ่งที่อัลมิตราเขียน มันคือสิ่งที่สะท้อนอะไรบางอย่างที่เป็นไปในขณะนั้น วันนี้ได้มาอ่าน \"นักบุญ\" ที่คุณยกมาให้อ่าน ทำให้รับรู้ว่า เรื่องเช่นนั้นแทรกซึมอยู่ในสังคม บทกวีของท่าน \"สนธิกาญจ์ กาญจนาสน์\" ประพันธ์ไว้ตั้งแต่ก่อนอัลมิตราจะถือกำเนิด ทว่า .. อัลมิตราเข้าใจ และยิ่งกว่าเข้าใจ .. เมื่ออ่านจบแล้วก็สะท้อนใจเช่นกัน แม้นมิได้เลื่องลือเขาฤๅคบ เขาประจบตีสนิทหวังชิดใกล้ ยามพ้นจากพวกพ้องมิข้องใด เขาด่าใส่ \"..สร้างภาพ..\" จาบจ้วงคำ แม้นมิได้ร่ำรวยอำนวยผล เพียงตัวตนต่ำต้อยเขาพลอยขำ เขาเปรียบเทียบบางหน\"..คนริยำ..\" ตั้งข้อหาปรักปรำย้ำมากมาย แม้นมิได้ร่วมวงนั่งก๊งเหล้า ปากของเขาขมุบขมิบ\"..กร่างฉิบหาย..\" ซ้ำเหน็บว่าโง่เง่ากว่าเต่าควาย ความเลวคล้ายเขามอบสิ่งตอบแทน แม้นมิได้กูลเกื้อดั่งเมื่อก่อน เขากลับค่อนเพิ่งซึ้งลึกถึงแก่น ปรามาสว่า \"..จอมลวง..\" ถ่วงดินแดน เขาคับแค้นจิตข้องจึงจ้องพาล แม้นมิได้ยินดีคำที่รัก ด้วยตระหนักสุขสมเค่ลมผ่าน กระทั่งเอ่ยอย่าพล่อยพลอยรำคาญ \"..หญิงร้ายร่าน..\"สมญาเขาด่าเปิง เพราะมิได้เป็นไปตามเขาคิด เขาโยนผิดทุกคราวราวยุ่งเหยิง มากเรื่องราวร้อนรุ่มเขาสุมเพลิง เขาระเริงละเลงคำอย่างลำพอง คุณพ่อคะ .. คิดถึงเหมือนกันค่ะ วันก่อนที่ไปวัดเทพธิดาราม เห็นคุณคมทวน ..แต่ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรนัก เพียงแต่จะบอกว่า เขาตัวโตเหมือนคุณพ่อจังค่ะ ใส่เสื้อผ้าสไตล์เดียวกันด้วยนะ .. คุณพ่อหล่อกว่าแยะ คุณwhite rose .. เป็นเช่นนั้นค่ะ บั่นแล้ว ก็มิต้องต่อเวรต่อกรรมอันใดอีก คุณwhitelily .. :) ดอกลิลลี่ มิตรภาพสีขาว ... ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเยือน
13 กันยายน 2549 17:23 น. - comment id 605852
ไกล้.. ตำนาน 204 มีตำนานอยากนักใครจะรู้...(ไม่รู้มาก่อนจริงๆนะ) ไม่มีที่อยู่อยากนักคนไกล้เหมือน...(ไกล้แล้วละ..คนพเนจร) หอพักเราที่อยู่มาแรมเดือน...(เกือบจะปีแล้วมั้ง) ไกล้ลบเลือนต้องย้ายออกเพราะไกล้พัง...(จริงๆ...นะ)เรื่องจริงผ่านบทกลอน
13 กันยายน 2549 19:39 น. - comment id 605924
หน้าส่วนตัว
โลกวุ่นวาย .. จิตคนยิ่งวุ่นวายกว่า
เห็นด้วยอย่างยิ่ง ...
พักผ่อนเยอะ ๆ อย่าเครียดจิคะ
เป็นกำลังใจให้นะ ..
13 กันยายน 2549 23:00 น. - comment id 605990
โลกวุ่นวาย .. จิตคนยิ่งวุ่นวายกว่า จริง ๆ ค่ะ
14 กันยายน 2549 07:35 น. - comment id 606040
คุณลุ่มน้ำตาปี .. เรื่องจริงผ่านบทกลอน บางบทตอนสะท้อนใจ คุณนางฟ้าแสนซน .. ค่ะ วุ่นวายเช่นนั้น คุณผู้หญิงไร้เงา .. ปลีกตัวออกมาแล้วจะรู้สึกปลอดโปร่ง ค่ะ
15 กันยายน 2549 19:38 น. - comment id 606452
เพราะมากค่ะ
16 กันยายน 2549 13:01 น. - comment id 606597
ขอบคุณค่ะ คุณวาที
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
