โอ้เจ้าพิมนิ่มน้องของพลายแก้ว แม่ด่วนลาจากแล้วฤาไฉน มาลืมรักเร่ร้างจืดจางไป เจ้าตัดใจแม่งามปลื้มมาลืมกัน พี่ครุ่นครางครวญคิดจิตประหวัด รักมิเคยข้องขัดช่างสุขสันต์ น้ำใจนางทางสองน้องเจ้าปัน ให้ร่วมจิตผูกพันคล้องกันไป แม่งามหน้าหางามใจมิใคร่รู้ หรือหลงเล่ห์เหลี่ยมชู้มิรู้ได้ ด้วยพี่หลงงามพริ้มพิมพิลาไลย เจ้าพิมจิตแม่พิมใจไว้ตรึงตรา "อดข้าวดอกนะเจ้าชีวิตวาย ไม่ตายดอกเพราะอดเสน่หา" แต่ครานี้พี่คงตายวายชีวา ด้วยไร้นุชนวลมาอยู่แนบกาย สายหยุดหยุดกลิ่นหอมแล้วสายนี้ สายแล้วรักพี่มิจางหาย ล่วงบ่ายค่ำย่ำเย็นมิเห็นคลาย พี่คงตรมตรอมตายแล้วเจ้าพิม ถวิลหาความรักที่ซับซ้อน เป็นกลซ่อนผัดผ่อนมิพออิ่ม เป็นแรกรักรุ่นราวให้เจ้าชิม จิตปานปิ้มเพียงขาดอนาถใจ
ร่มสัก 15 พ.ย. 2549 18:02 น. - ID 95141 
758
2
0
15 พฤศจิกายน 2549 19:49 น. - comment id 627225
16 พฤศจิกายน 2549 16:53 น. - comment id 627539
อ่านชื่อบทกลอนแล้ว กะจะมาแปะเวบ เกี่ยวกับช้างไว้ล่ะตอนแรกอารมณ์กระเจิงเลย...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
