ท่ามกลางผู้คนมากมายในชุดดำที่เดินขวักไขว่ ชายหนุ่มผู้หนึ่งนั่งสงบนิ่งอยู่ที่มุมศาลา บนตักของเขามีเด็กน้อยผู้หนึ่งหลับอยู่ ดวงตาบอบช้ำและแดงก่ำซุกซ่อนอยู่หลังแว่นดำที่เขาสวมใส่ ริมฝีปากปิดสนิท ไร้ซึ่งสุ้มเสียงเสวนากับผู้คน ท่าทีขึงขังและเงียบขรึมทำให้มิมีผู้ใดกล้าเอ่ยทักทาย หลายคนกระซิบกระซาบและวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่าง ๆ นานา ท่ามกลางเสียงอึกทึกและโกลาหล ภายในจิตใจของชายหนุ่มกลับสงบนิ่ง ภาพอดีตพรั่งพรูอุบัติในความทรงจำ ชายหนุ่มพึมพำพูดกับพ่อของตนเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างไร้วิญญาณของพ่อจะมอดไหม้ เป็นเถ้าธุลีในอีกไม่กี่อึดใจ ***************** จำได้เมื่อวัยเยาว์ เคยปวดร้าวไม่เข้าใจ เคยคิดเคยสงสัย พ่อทำไมไม่รักฉัน น้ำเสียงและแววตา ทุกครั้งคราช่างดุดัน พ่อเรียก...ฉันตัวสั่น งกเงิ่นพลันหวาดหวั่นกลัว ผิดนิดหรือผิดหน่อย ไม้เรียวคอยกระหน่ำหัว เจ็บช้ำไปทั้งตัว ริ้วรอยทั่วเพราะไม้เรียว เข้มงวดเสียทุกอย่าง จะก้าวย่างต้องคอยเหลียว เสียงดังแค่นิดเดียว ก็โกรธเกรี้ยวจนถอดใจ ใช้งานฉันทุกสิ่ง ต้องรีบวิ่งช้าไม่ได้ พลาดผิดของเสียหาย พ่อบ่นได้วันทั้งวัน โธ่เอ๋ย อนิจจา ฉันเกิดมาทำไมกัน ในเมื่อไม่รักฉัน แล้วไยกันให้เกิดมา บังคับและเคี่ยวเข็ญ ทั้งเช้าเย็นให้ศึกษา ท่องบ่นอ่านตำรา ฉันระอาเบื่อเต็มที สูตรคูณเริ่มแม่สอง พรุ่งนี้ต้องแม่สามสี่ ลายมือต้องให้ดี อย่าให้มีรอยด่างดำ เสื้อผ้าต้องสะอาด บ้านต้องกวาดเป็นประจำ เข้านอนแต่หัวค่ำ มิหนำซ้ำต้องสวดมนต์ ฝนตกฟ้าคะนอง ฉันก็ต้องรองน้ำฝน เหน็บหนาวก็ต้องทน ปากห้ามบ่นมือทำไป ********************* วันเดือนเลื่อนผันผ่าน จนฉันนั้นเป็นผู้ใหญ่ ย้อนหลังยังฝังใจ คราวถูกไม้เรียวไล่ตี วันนี้สิ้นสงสัย ทุกสิ่งไซร้เพราะหวังดี เคลือบแคลงที่เคยมี มาบัดนี้กระจ่างใจ ไม่ใช่พ่อไม่รัก แต่พ่อหักฝืนทำไป หวังเพียงฉันเติบใหญ่ ยืนหยัดได้ไม่อายคน พ่อจ๋าลูกขอโทษ ที่เคยโกรธคราถูกบ่น ลูกอยู่เป็นผู้คน ก็ไม่พ้นเพราะไม้เรียว คนอื่นกี่หมื่นล้าน จะใครกันที่แลเหลียว เพียงพ่อแต่ผู้เดียว ที่ขับเคี่ยวจนได้ดี วันนี้ขอสัญญา จะรักษาซึ่งศักดิ์ศรี จะทำแต่ความดี สมกับที่พ่อตั้งใจ ชาติหน้าถ้ามีจริง ลูกหวังยิ่งขอแก้ไข ขอเกิดกำเนิดใหม่ เป็นลูกชายพ่ออีกครา (สาธุ) ** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
อ.วรศิลป์ 29 พ.ย. 2549 09:27 น. - ID 95646 
1502
1
0
29 พฤศจิกายน 2549 09:34 น. - comment id 632054
ทั้งหมดที่กล่าวมา พ่อบอกหนู ซิว่าอย่างนี้ไหม ที่พ่อทำเพราะรักหรืออะไร หนูสงสัย พ่อเหมือนเดิม แต่ก้อดีขึ้นนะ พ่อคอยจะส่งเสริม มิให้เป็นคนเดิม ที่มีเพิ่มคือเข้มแข็งเสมอมา ......ขอบคุณนะบทนี้.....
29 พฤศจิกายน 2549 12:25 น. - comment id 632092
ถึงวันนี้ฉันยังเสียใจหยู่ไม่หาย พ่อมาตายจากฉันวันฉันห่าง ทั้งที่รู้พ่อนอนไข้ ทรมาน ฉันยังห่างพ่อไปเพียงเพราะใจทรนง เพียงเพราะคนคนนี้ทะเลาะกับพี่ จึงหลีกหนีห่างไปไกลจากพ่อ มาทราบข่าวอีกทีนำตาคลอ พ่อนอนรอฉันจนวันพ่อสิ้นใจ มาวันนี้ลูกคนนี้มีลูกแล้ว ยังแน่แน่วคิดถึงพ่อไม่แปรผัน แม้จะรู้หยู่ทั้งใจว่าไม่มีวัน ที่พ่อฉันจะหวนคืนฟื้นกลับมา
29 พฤศจิกายน 2549 12:33 น. - comment id 632099
ขอเข้าชมรมคนรักพ่อด้วยคนครับ
29 พฤศจิกายน 2549 20:53 น. - comment id 632311
จริงๆตามงานคุณทุกบทน่ะเพราะคุณส่วนมากเขียนเกี่ยวกับพ่อ... กระต่ายเป็นคนที่ผูกพันธ์กับพ่อมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
