หน้าส่วนตัว
คิดถึง รีรี ข้าวสาร
มอญซ่อนผ้า เบิกบาน อยู่ข้างหลัง
แม่งูเอ๋ย ไปกินน้ำ ให้ระวัง
จะขี่หลัง เจ้าม้าใหญ่ ไปส่งเมือง
คิดถึง จ้ำจี้ มะเขือเปาะ
จะกะเทาะ ข้างหลัง ให้ลือเลื่อง
จะขย่ม เต็มที่นะ อย่าได้เคือง
เป็นม้าเชื่อง อย่าได้ซน คนจะตี
คิดถึง เดินกะลา ขาโถกเถก
คุณตาเสก เป่าไว้ พร้อมป้ายสี
หลานละเลง สีขาว ราวจำปี
ตาบอกดี ช่วยกัน มาสรรค์งาน
คิดถึง ม้าก้านกล้วย วิ่งกั้บกั้บ
เด็กเด็กรับ จากมือยาย ไปข้างบ้าน
ตายายยิ้ม อิ่มใจ ให้เบิกบาน
เห็นลูกหลาน เล่นร่วมกัน รักมั่นคง
การละเล่น เด็กไทย สมัยนั้น
ล้วนสร้างสรรค์ สามัคคี ไม่มีหลง
แต่วันนี้ เด็กไทย ให้ทะนง
เข้าสู่ดง ไอที ที่กว้างไกล
เพราะวันนี้ เด็กเด็กเขา เฝ้าแต่แชท
และเฝ้าแอด เกมต่อสู้ ไม่ไปไหน
นั่งหน้าจอ ร้อลุ้นกัน ทุกวันไป
แสนเศร้าใจ อนาคต คงหมดงาม....
ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลาย...นำไอทีเข้ามาแล้ว...หาวิธีการป้องกันและดุแลลูกหลานอนาคตของชาติด้วยนะคะ.....
ครูพิม 10 ธ.ค. 2549 21:58 น. - ID 96066 
1217
1
0
10 ธันวาคม 2549 22:11 น. - comment id 635004
ขอเชิญชวน เพื่อนไทย ทั้งชายหญิง อย่ามัวนิ่ง ดูดาย ให้คนหยัน มาเถิดมา มีส่วนร่วม และช่วยกัน ปกป้องอัน- ตราย ให้เยาวชน.... ....นะคะคุณแม่ขอร้อง...
11 ธันวาคม 2549 18:05 น. - comment id 635134
ว้ายน้องพิม งั้นพี่แม่มดคงต้องเลิกเขียนกลอนเปล่าเนี่ย เพราะวัน ๆ นั่งแต่หน้าคอมของอยางนี้ต้องสอนจ้า บอกให้เลิกคงไม่ได้ แต่บอกให้เห็นถึงประโยชน์ และก็โทษได้ นะน้องพิมนะ คิดถึงจังเลย
11 ธันวาคม 2549 20:55 น. - comment id 635174
พี่แม่มดแสนสวย.. ไม่ต้องนะคะ..พิมก็นั่งหน้าคอมเหมือนกัน..ถ้ามีโอกาส...เพราะคิดถึงทุกคนและบทกลอนที่นี่.. ขอบคุณนะคะที่แวะทักทาย..
12 ธันวาคม 2549 11:51 น. - comment id 635281
คิดถึงคิดถึง คิดถึงคนเขียนครับ
12 ธันวาคม 2549 12:12 น. - comment id 635296
ว้าน้องอ้อ งั้นพี่ต้องอ่นทุกวันเลยเหรอเนี่ย
14 ธันวาคม 2549 14:13 น. - comment id 636097
ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้วครูพิม ทำใจนะครับ พ่อแม่ต้องดูแลลูกเขาเองด้วย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
