เพราะหัวใจมีพื้นที่เพียงเล็กน้อย จึงไม่ค่อยรักใครมากกว่าหนึ่ง ไม่อาจดึงหัวใจใครมาเก็บไว้ ไม่มีใครที่อาจจะเข้าใจเรา มีเพียงเหงาเป็นเพื่อนยามอ้างว้าง ใจเคว้งคว้างล่องลอยไม่อยู่นิ่ง หาพึ่งพิงหัวใจอื่นไม่ได้เลย เขาไม่เคยมองเห็นความสำคัญ ได้โปรดหันมามองฉันซักหน่อย แม้ไม่ค่อยมีอะไรเหมือนคนอื่น โปรดหยิบยื่นความสนใจให้แก่ฉัน ขอให้ฉันมีโอกาสพูดซักคำ จะไม่ทำให้ใครอื่นต้องเสียใจ
หัวหน้าซากทัพ 21 ก.พ. 2550 21:37 น. - ID 98888 
1602
3
0
21 กุมภาพันธ์ 2550 22:42 น. - comment id 660693
ว้าอย่าใจน้อยซีคะ...ทำใจให้สบายๆค่ะ หายใจเข้าลึกๆแล้วหายใจออกยาวๆลองทำดูนะคะ แล้วหัดยิ้มกับหน้ากระจกเงา ทำบ่อยๆก็จะรู้สึกดีขึ้น ไม่ได้บ้านะคะ อย่าเข้าใจผิดหนูนางฟ้าล่ะ
23 กุมภาพันธ์ 2550 13:59 น. - comment id 661827
อย่าน้อยใจเลยคนดีที่ห่วงหา ยังไงซะคนอื่นเขาเฝ้าห่วงขวัญ งั้นทั้งนั้นหละหนาทุกคราวัน ขอให้เชื่อใจฉัน...สักนิดหนึ่งยิ้มไว้ค่ะ เดี๋ยวความเครียดก็จางหายไปเอง
25 กุมภาพันธ์ 2550 16:22 น. - comment id 662512
หน้าส่วนตัว
สวัสดีจ๊ะ
แวะมาชมกลอน
น้อยใจใครหรอจ๊ะ
ไม่มีใครเข้าใจ...
เราได้ดีไปกว่าตัวเองแล้วแหละจ๊ะ
อ่อนไหวในบางอารมณ์
อ่อนโยนในบางเวลา
อ่อนหวานในบางครั้ง
เข็มแข็งในบ้างในบางที............
แวะมาให้กำลังใจค่ะ...........
26 กุมภาพันธ์ 2550 13:42 น. - comment id 662798
ขอบคุณ k.Salukphin ครับ ขอบคุณ k.ผู้หญิงไร้เงา ครับ ขอบคุณ สายลมหนาว ครับ และทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชม ฉันไม่ได้น้อยใจใคร ฉันเพียงใคร่อยากแต่งกลอน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด