วันวานก่อนเก่า  
มีปุยเมฆขาวคอยเป็นเพื่อน
เล่านิทานท้องฟ้าและดาวเดือน
ทั้งสายลมเป็นเสมือนอุ่นไอ
       แสงแดดเยี่ยมเยือนเหมือนเพื่อนเก่า
หมอกขาวคอยปัดเป่าความทุกข์ให้
สายฝนคอยชะล้างความทุกข์ใจ
ต้นไม้ระบัดใบคอยปลอบโยน
       
       มีคนถามว่า  เหงาบ้างไหม
ทำไม  เหมือนไม่มองใคร ไม่เคยสน
ก็แค่  ไม่ค่อยชอบวุ่นวายกับเรื่องของ คน
ความรักอยู่ที่เราจะค้น  ไม่ใช่อยู่ที่เรามีคนกี่คน ในหัวใจ				
				
			3 กุมภาพันธ์ 2545 01:44 น. - comment id 33539
หือ...เป็นกลอนที่สวยนะ เจทท์ชอบ ความหมายลึกซึ้งดี (ชมจิงๆนะ) ^-^

3 กุมภาพันธ์ 2545 15:22 น. - comment id 33606
ค่ะเหมือนน้องเจทท์ค่ะความหมายเหมือนตัวเอ๋เอง เป็นคนอย่างนี้ ชื่นชมค่ะ

5 กุมภาพันธ์ 2545 05:47 น. - comment id 33802
ชอบอ่านกลอนแบบนี้ค่ะ

8 กันยายน 2545 12:35 น. - comment id 74385
ยังไงมีแมวซักตัวในหัวใจบ้างนะ..
