หว่างหมู่ชนชาวกรุงที่มุงอยู่ เหลียวมองดูเด็กชายว่ายแหวกหนี พ่อผู้ถือท่อเหล็กลุกไล่ตี ฤทธิ์เมรีเร่งเร้าเอาให้ตาย ลูกพลาดท่าเสียทีสะดุดล้ม พ่อก็ก้มลงฟาดตามมาดหมาย สติมามองเห็นเป็นลูกชาย แต่เจ็บหนักยากหายคงหลายตังค์ ไทยมุงมองสองตาตระหนกตื่น แต่เพียงยืนเฝ้าดูอยู่เบื้องหลัง มัจจุราชร่ายกระหน่ำซ้ำไม่ยั้ง เด็กร้องดังครวญพ่อให้พอเพียง “พอแล้วพ่อ...พอแล้ว..” คำเด็กน้อยค่อยแผ่วแทบสิ้นเสียง เจ็บเกินทนแผลช้ำเป็นรอยเรียง ท่อนเหล็กเหวี่ยงฟาดลูกไม่รู้พอ “เจ็บ...ผมเจ็บ...พ่อพอเถอะ” เลือดรินเปรอะเปื้อนเด็กชายผู้ร้องขอ แล้วล้มลงริมถนนชักดิ้นงอ ก่อนสิ้นลมแลพ่อ...เขาคือใคร??
กวีปกรณ์ 4 มี.ค. 2550 18:44 น. - ID 99352 
1423
1
0
4 มีนาคม 2550 19:16 น. - comment id 665700
ทุกทุกครั้ง ฟาดลง กระหน่ำลูก เยื่อใยผูก พันรัก หายไปไหน หมดสิ้นแล้ว หมดไป ด้วยเหตุใด หรือไฉน ให้น้ำเมา ทำขาดกัน
4 มีนาคม 2550 19:29 น. - comment id 665706
มีข่าวหนึ่งค่ะพ่อฆ่าลูกชายวัย14ปี โทษฐานขี้เกียจ ทำงานค่ะ..น่าเศร้าจัง..
4 มีนาคม 2550 22:33 น. - comment id 665774
น่ากลัวนะครับ สังคมทุกวันนี้
5 มีนาคม 2550 02:21 น. - comment id 665805
6 มีนาคม 2550 15:33 น. - comment id 666435
น่าสงสารมาก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
