เธอบอกรักเด็กดื้อสื่อตาใส
ฉันจำได้ผูกใจจำย้ำเสมอ
แม้วันนี้ข้างกายใจไร้เงาเธอ
มิเคยเผลอเผื่อใจให้ใครครอง
เกลียดชะตาตัวโหดลงโทษรัก
เป็นผู้ผลักเธอไกลสร้างใยหมอง
ฉันสะอื้นขื่นช้ำน้ำตานอง
ตะลึงจ้องเธอยิ้มเยือนเหมือนรักลา
นาวาน้อยคล้อยเคลื่อนเลือนจากฝั่ง
คนข้างหลังห่วงใยอาลัยหา
เพราะหน้าที่ชาติศาสน์กษัตรา
เทิดสูงค่าหน้าที่นาวีไทย
ฉันเฝ้ารอรอรักใจภักดิ์มั่น
นับคืนวันมิรอท้อหวั่นไหว
เพราะเชื่อมั่นสัญญาว่าจริงใจ
เจ็บรู้ไหมใจเหน็บหนาวร้าวเพราะเธอ
โลกสดใสสีสันพลันมืดดับ
ฉันยืนรับร่างไร้ลมธงห่มห่อ
กลั้นสะอื้นกลืนกล้ำน้ำตาคลอ
ใจอยากพ้อรักครั้งนี้ผิดที่ใคร.
28 มีนาคม 2550 07:42 น. - comment id 677339
แหมเศร้าแต่เช้าเลยนะครับ

28 มีนาคม 2550 07:51 น. - comment id 677347
เปล่าเศร้าสักกะนิดเดียวค่ะคุณเบรฟฮาร์ท....แต่เศร้ามากมานานแย้ว..หุหุ

28 มีนาคม 2550 09:04 น. - comment id 677394
อย่าเศร้าไปเลยค่ะ..ชีวิตยังต้องก้าวไปอีกยาวไกลค่ะ..

28 มีนาคม 2550 10:24 น. - comment id 677430
ไม่มีใครผิดหรอกจ้า มันเป็นไปตามโชคชะตา ฟ้าลิขิต หวัดดีจ้า

28 มีนาคม 2550 12:29 น. - comment id 677491
รักเด็กดื้อครับ

1 เมษายน 2550 16:37 น. - comment id 678983
ขอบคุณค่ะคุณกุหลาบขาว
นั่นซีคะคุณคอนพูทน...ชีวิตเดินไปตามโชคชะตาฟ้าลิขิต
ขอบคุณค่ะพี่ก่องกิก
