รักแท้

กวีปกรณ์

(องค์ ๑)
หลากล้นคนครื้นเครงเพลงละคร
พระเอกฟ้อนเกี้ยวนางสร้างรอยยิ้ม
หยาดคำรักออกรสตามบทพิมพ์
กกกอดอิ่มอุ่นไอในสายตา
นางเอกอายขวยเขินขับเดินหนี
จากจุดนั้นสู่จุดนี้นอกแนวป่า
ร้องระบำตามระเบียบดั่งตำรา
จบเกี้ยวพาเหนื่อยนักจึงรักกัน
(องค์ ๒)
อุปสรรคแสร้งสร้างมาขวางคู่
จำแยกอยู่อย่างสลดจำอดกลั้น
หาหนทางคลึ่คลายหมายฝ่าฟัน
ด้วยรักนั้นยิ่งใหญ่จึงไม่ยอม
(องค์ ๓)
คำสัญญาหยอดเติมเพิ่มเชื้อไฟ
ความคิดถึงห่วงใยใช้ถนอม
ผู้คนชื่มชมนักในรักปลอม
ด้วยรสรักหวลหอมให้ดอมดม
น้ำตาไหลหลั่งรินจนสิ้นฉาก
เมื่อรักพรากพลันพบจบสุขสม
คู่พระ-นางห่างใกล้จึงไร้ตรม
อุปสรรคลมลมผ่านพ้นไป
(ม่านปิด)
เสียงปรบมือชื่นชมคู่ชู้ชื่น
มีรักมั่นมิเป็นอื่นเลิกรักไม่
แม้มากอุปสรรคสร้างถึงห่างไกล
กลายที่ว่างเว้นไว้ยากได้เจอ
(ห้องแต่งตัวนักแสดง)
"แค่นิยายน้ำเน่าเอามาเล่น
โธ่! ทำเป็นสะเทือนใจน้ำตาเอ่อ
ช่างสมจริง! จำคำเขามาออเออ
จบเช่นนี้เสมอเสมือนแสร้ง
นี่ยังดี ค่าเข้าชมยังสมเหนื่อย
ยืนจนเมื่อย ไฟส่องเสียหน้าแห้ง
โธ่! รักแท้ล้ำค่าราคาแพง
หาซื้อจากงานแสดงได้ชั่วคราว"