เมื่อวันที่ไม่มีใครใจฉันเหงา
นั่งหน้าเศร้าเหว่ว้าน่าสงสาร
ใจหนาวเหน็บเจ็บตรมทั้งซมซาน
ต้องฝ่าด่านปวดแปลบแสบเดียวดาย
เวลาร้างห่างไกลใช่สองเดือน
ดั่งจะเฉือนขวัญคว้างเคว้งห่างหาย
เธอจะกลับมาหรือเปล่าเศร้ามิคลาย
หวังสุดท้ายคงลางเลือนเหมือนไม่มี.
14 พฤษภาคม 2550 07:27 น. - comment id 693597
ถึงไม่มีใคร แต่อย่างน้อยที่มีก็คือตัวเราเองนะคะ สู้ๆๆค่ะ

13 พฤษภาคม 2550 00:17 น. - comment id 694811
ไม่มีใคร ก็ยังมี ป.เป็นเพื่อนนะนางฟ้าฯ

13 พฤษภาคม 2550 08:20 น. - comment id 694857
ขอบคุณค่ะป.ปราณรวี..นี่แหละเพื่อนแท้ย่อมไม่ทิ้งกัน

13 พฤษภาคม 2550 20:43 น. - comment id 695026
ใครทำนางฟ้าตัวแสบให้เหงาได้น่ะ

13 พฤษภาคม 2550 22:10 น. - comment id 695096
ความอ้างว้างอยู่เคียงข้างฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดาย..ลำพังขอร่วมแจมกลอนเก่าแล้วกันค่ะ

13 พฤษภาคม 2550 22:43 น. - comment id 695119
ก็เอี้ยก้วยไงล่ะ ไปหาพี่เซียวเล้งนึ่งจนลืมนางฟ้า
ขอบคุณค่ะคุณผู้หญิงไร้เงา

14 พฤษภาคม 2550 13:47 น. - comment id 695434
กลอนซึ้งดีนะค่ะอ่านกี่รอบๆก็โดนใจค่ะ คนมันเหงา

16 พฤษภาคม 2550 22:53 น. - comment id 696888
ขอบคุณค่ะคุณเฌอมาลย์
ขอบคุณค่ะคุณสายน้ำแห่งความคิดถึง ที่อ่านกลอนแล้วโดนใจ
