เคยเวียนวน ขุดค้น หาความรัก เคยทายทัก ว่ารัก ต้องสดใส คงอ่อนหวาน หอมหวล รัญจวนใจ คงวูบไหว แว่วหวาน ปานเปรียบเปรย ได้พบเจอ เผลอรัก ปักใจมั่น ไม่ครามครัญ หวั่นไหว ใจเปิดเผย เพราะรักมาก รักแล้ว ก็รักเลย สุดจะเอ่ย คำใด ให้เพียงพอ ผ่านพ้นนาน เท่าใด ไม่ได้นับ ก็กลิ้งกลับ ฟาดฟัน ฝันที่ก่อ ไม่เหลียวแล แม้คน ที่เฝ้ารอ ไม่เคยขอ อภัยให้ ในความเลว ฉันเหมือนนก ผินผก ตกจากฟ้า ฉันเหมือนปลา ว่ายวิ่ง ดิ่งลงเหว ช่างมืดมิด เหมือนดั่ง ไฟไร้เปลว ไม่ช้าเร็ว คงสิ้นใจ ในวังวน
พจีรจิต 14 มิ.ย. 2550 16:05 น. - ID 103656 
1002
2
0
14 มิถุนายน 2550 19:54 น. - comment id 710334
ตั้งสติไว้ให้มั่น ฝ่าฟันอย่าหวั่นไหว เผลอไปแล้วก็ปล่อยไป เริ่มต้นใหม่ให้ตัวเองถ้าจะมีใครซักคนที่จะต้องตายให้กับความรักครั้งนี้.. คนนั้นต้องเป็นเขา...มิใช้เรา..
18 มิถุนายน 2550 09:43 น. - comment id 711295
ถึงจะเป็นสมาชิกใหม่ แต่กลอนที่เขียนไม่บ่งบอกความ "ใหม่" เลย ขอบคุณครับที่แวะไปทักทายและสนใจเรื่องสั้นที่เขียน.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
