ฉันรู้ดี.. ที่เป็น.. ที่มี.. ก็แค่นี้เท่านั้น.. เป็นคนธรรมดา.. หน้าตา.. ถ้อยจำนรร.. ก็พื้น ๆ ทั้งนั้น.. ไม่โดดเด่นประทับใจ.. และฉันก็รู้ซึ้ง.. ว่าคงเอื้อมยังไงก็ไม่ถึง..ตัวคุณได้.. ต่างเป็นแค่คนในหัวใจ.. ที่ไม่มีโอกาสได้ใกล้.. ได้ผูกพัน.. ขอบคุณนะคะ.. ที่เอื้อไมตรีมา.. ให้ฝัน.. ฉันเป็นแค่นักเดินทางผ่านวารวัน.. ถ้าพรุ่งนี้ระหว่างเรากลายเป็นเส้นขนาน.. ..ขอให้รู้ว่าฉัน.. จะไม่มีวันลืมคุณ..
นั่งยิ้มริมระเบียง 15 มิ.ย. 2550 13:03 น. - ID 103691 
804
3
0
15 มิถุนายน 2550 13:16 น. - comment id 710644
จะให้ลืมกันลงได้อย่างไร คนที่เคยทำให้ใจเราว้าวุ่น เมื่อไรที่หวนคำนึงถึงคุณ ทำให้ใจอุ่นนั่งส่งยิ้มให้คุณที่ริมระเบียง
15 มิถุนายน 2550 14:32 น. - comment id 710665
บางคนมีหัวใจที่รักมั่น ก่อผสานรักษาค่าเสมอ บางคนเพียงวันเดียวกลับเผลอเรอ ทิ้งให้เก้อลืมกันนั้นง่ายดาย
16 มิถุนายน 2550 19:10 น. - comment id 710920
+++ ความห่างไกลไม่เป็นอุปสรรค +++ +++ ถ้าเราหนักแน่นพอ +++ +++ ต่ายคิดถึงหนุ่มมากๆ ค่ะ +++
25 มิถุนายน 2550 21:03 น. - comment id 715196
เหนื่อยไหมนักเดินทาง หยุดบ้างพักทานน้ำก่อน หายเหนื่อยเเล้วเธอง่วงนอน เอ้าหมอนผ้าห่มอุ่นดี กี่หมื่นเเสนไมล์จะไปต่อ หรือจะหยุดอยู่....ที่นี่ ชีวิตคนเราก็เท่านี้ บางทีไม่รู้ว่าหาอะไร ค้นหากันไปถึงปลายฟ้า สุดท้ายอยู่ปลายตาใกล้ๆ ร้าวรานหวานซึ้งตรึงใจ หมุนไปกับโลกใบกลมๆ ระหว่างทางผ่านมาเธอคงเห็น มิมีสิ่งใดๆเป็นอย่างเหมาะสม ใจไม่หยุดสุดท้ายเดินเป็นวงกลม ล้าระบมทุกวารวันที่ผ่านไป
2 กรกฎาคม 2550 20:50 น. - comment id 718888
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
