มิดะ.....(อ่านแล้วก็ไม่ค่อยเกี่ยวอ่ะคับ)

น้ำนมราชสีห์

ฟากฟ้ายังนิ่งไม่ติงไหว
ปล่อยให้เมฆลอยไประบายสี
ให้ทิวเขาเขียวเขียวเข้มขจี
มีรอยขาวปุยสำลีของฟากฟ้า....
    อยากนั่งจ้องมองฟ้าหารอยยิ้ม
เอาไปพิมพ์หัวใจให้วันเก่า
วันที่ฉันเสียน้ำตาให้รอยเงา
ที่ติดตามมาเย้าคอยเย้ยใจ
   แหงนหน้ามองสองตาไม่กระพริบ
เธอนั่งจิบฟ้าแกล้มกับวันใหม่
พรุ่งนี้หนามิดะจะออกไป
หาทางใหม่มิอยู่ดูโลกย์แล้ว
    มิดะมุ่งหาเมฆมาห่มหุ้ม
เอามาคลุมครอบใจให้ใสแผ้ว
ขูดความงามทิ้งไปให้คลาดแคล้ว
ตำแหน่งนางครูแก้วกระบวนกาม
    ขูดทิ้งไปให้ไปพร้อมกับวันเก่า
แม้แต่เงาไม่เอามาให้ยุ่งย่าม
ชะล้างแล้วไม่หมดรอยที่พร้อยทราม
แต่ชะใจให้ใสงามไม่คร้ามเงา
    ก้าวเข้าโบสถ์บวชเสียเพื่อเกิดใหม่
เอาหัวใจไปแช่ธรรมให้ฉ่ำเหงา
เหงากิเลสให้รู้ทุกข์สุขที่เรา
แต่ไม่เศร้าตามมันอย่างวันนั้น
      วันที่ฟ้ามืดมนบนลานสาว-
กอด,มีดาววิบแวมนวลแจ่มฉัน-
ดารกากุดั่นแก้วอันแพร้วพรรณ-
(ณะ)รายหลั่นเรียงดวงห้วงเพดาน
        ดาวดวงเก่าที่เนานัยน์ตาสาว
จะกลับกลายเป็นดาวสุริย์ฉาน
เจิดจรัสปัดเป่าเงาวันวาน
ให้เป็นเพียงอังคารธุลีโรย
        จะไม่มีมิดะในอดีต
แม้รอยรีตหรือแรงใดจะใคร่โหย
จะแผ่บุญแบ่งไปเป็นฝนโปรย
ฝากลมโชยชโลมหล้าลาฟอนใจ
	
...................................................
ที่ผิดพลาดขออภัยไว้ที่นี่ด้วยนะครับ