เสียงฝนหล่นพรมบ้านสะท้านอก น้ำตาตกอกสาวร้าวหวั่นไหว นิ่งสะอื้นกลืนน้ำตาโหยอาลัย คนอยู่ไกลแนวหน้าฝ่าดงปืน อ้อมกอดอุ่นกลับเหว่ว้าน้ำตาร่วง ทุกข์ทั้งปวงทับท้อต่อการฝืน พอรู้ข่าวต้องระทมล้มทั้งยืน ไม่อาจฝืนแรงต้านสะท้านทรวง คนแนวหน้าบอกจะกลับมารับขวัญ ยังรอวันอ้อมแขนที่แหนหวง แต่กลับเก้อเพ้อหาสุดาดวง น้ำตาร่วงรับข่าวร้ายใจระทม ชุดเจ้าสาว..ข้างฝาห้อง...น้องหมองหม่น พี่เป็นคน..สัญญามั่น..ฉันขื่นขม โอ้แดนใต้...ใฟลาม...ตามระทม ต้องโศกซม...ใจแทบขาด..อนาถใจ ใยทิ้งน้อง....ให้เป็นหม้าย..ตายดับดิ้น ใจขาดหวิ่น...เจ็บร้าว ...กว่าคราวไหน ต่อแต่นี้...จะอยู่ สู้อย่างไร เมื่อหัวใจ สลายสิ้น...กินน้ำตา ๒๓ กรกฎาคม ๒๕๕๐
ครูพิม 23 ก.ค. 2550 17:04 น. - ID 105190 
2406
6
0
23 กรกฎาคม 2550 17:08 น. - comment id 728618
วันนี้มาเศร้าจังเลยค่ะคุณครูพิม.....
23 กรกฎาคม 2550 17:20 น. - comment id 728625
เรื่องจริงเปล่าคะเนี่ย
23 กรกฎาคม 2550 17:51 น. - comment id 728645
...ใครหนอทำได้....
23 กรกฎาคม 2550 17:57 น. - comment id 728646
ทำไมความโหยหานั้นมันช่างเจ็บเหลือเกิน ครูพิมขา..อ่านธรรมะทอรักค่ะ..ของท่าน ว.วชิรเมธี เป็นหนังสือดีเลยบอกต่อค่ะ....ลองอ่านดูนะคะ..
23 กรกฎาคม 2550 18:06 น. - comment id 728651
เสียงเขาโห่ ได้ฟัง วังเวงแว่ว สิ้นหวังแล้ว รักเรา จึงเศร้าหมอง เห็นขันหมาก เขาแห่มา น้ำตานอง ซะแง้มอง โอ้อนาถ แทบขาดใจเพลง- ...หม้ายขันหมาก..
23 กรกฎาคม 2550 18:06 น. - comment id 728652
หม้ายขันหมากแบบนี้น่าสงสารจัง เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ มาให้น้องคนนี้ปลอบใจมะ.. เสียใจได้นะคะแต่อย่าให้ความเสียใจมัน กัดกินเราคะ.. ยังงัยคิดถึงกันก็มองฟ้านะคะ จันทร์จะส่งกำลังใจไปให้ครูพิมทุกครั้งที่มองจันทร์คะ
23 กรกฎาคม 2550 19:20 น. - comment id 728680
ครุพิมง่ะทำได้ไง ทำพิมจังร้องให้อีกแย้ว
บอกน้องนะคะ..เป็นกำลังทำเพื่อชาติ ภูมิใจและเก้บเขาไว้ในใจตลอดไป หากต้องมีใคร....เขาคนนั้นยังอยู่ในใจตลอดกาลคะ...สู้ๆๆเปงกำลังใจนะคะ
23 กรกฎาคม 2550 21:35 น. - comment id 728711
คนแนวหน้าได้จากไป...... คนแนวหลังสดุดีและระลึกถึงตลอดกาล.......
23 กรกฎาคม 2550 22:13 น. - comment id 728724
มานั่งเป็นเพื่อน.. ไม่เป็นไร... ยิ้มๆเข้าไว้...
23 กรกฎาคม 2550 22:58 น. - comment id 728741
ครูพิมเข้าใจชีวิตคนอื่นเสมอสบายดีนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยจ๊ะ
24 กรกฎาคม 2550 08:21 น. - comment id 728861
ด้วยหน้าที่จึงมาหาไม่ได้ เข้มแข็งไว้นะคะแนวหลัง ขวัญใจแนวหน้า
24 กรกฎาคม 2550 10:06 น. - comment id 728939
ไมเศร้าจังคะพี่พิม เดี๋ยวขอแอบไปร้องไห้ก่อนเนอะ
24 กรกฎาคม 2550 11:04 น. - comment id 728973
ขอให้คุณพรระคุ้มครองคนดีๆด้วยค่ะ
24 กรกฎาคม 2550 11:15 น. - comment id 728980
หลายชีวิต.. ลาลับกับแดนใต้ ไม่รู้อีกนานไหนจึงจะสงบ หนึ่งกำลังใจแด่แนวหน้า..และแนวหลัง ผู้ยังคอย... ไมตรีจิตมิตรอักษร
24 กรกฎาคม 2550 14:09 น. - comment id 729115
สวัสดีค่ะ whitelily ความจริงในบางครั้งโหดร้ายเสมอค่ะ
24 กรกฎาคม 2550 14:11 น. - comment id 729118
24 กรกฎาคม 2550 14:14 น. - comment id 729121
24 กรกฎาคม 2550 14:16 น. - comment id 729123
24 กรกฎาคม 2550 14:20 น. - comment id 729128
24 กรกฎาคม 2550 14:24 น. - comment id 729132
24 กรกฎาคม 2550 14:27 น. - comment id 729136
24 กรกฎาคม 2550 14:32 น. - comment id 729139
ไฟใต้ ช่างร้ายเหลือเกินค่ะ สงสารจังเลยค่ะ เฮ้อ
24 กรกฎาคม 2550 14:36 น. - comment id 729143
24 กรกฎาคม 2550 14:38 น. - comment id 729146
24 กรกฎาคม 2550 15:24 น. - comment id 729186
24 กรกฎาคม 2550 15:25 น. - comment id 729189
24 กรกฎาคม 2550 15:28 น. - comment id 729192
24 กรกฎาคม 2550 15:29 น. - comment id 729195
24 กรกฎาคม 2550 16:01 น. - comment id 729218
24 กรกฎาคม 2550 16:03 น. - comment id 729220
25 กรกฎาคม 2550 14:32 น. - comment id 729755
เป็นตาเหลือโตนเน๊าะหยังกะเกิดขึ้นได้สงสานๆๆๆๆๆๆๆๆๆขอเป็นกำลังใจในการต่อสู้ชีวิตไปข้างหน้าเด้อ
25 กรกฎาคม 2550 18:44 น. - comment id 729885
น่า ฉงฉาร ฮือฮือ
26 กรกฎาคม 2550 15:16 น. - comment id 730238
26 กรกฎาคม 2550 15:19 น. - comment id 730241
5 สิงหาคม 2550 18:01 น. - comment id 734029
แม่อ้อของลูก... วันนี้แม่มาแหวกแนวสาวโสด ลูกคนอ่านเลยลำบากใจ เพราะไม่เคยมีขันหมาก อิอิแต่...จะลองสวมรอยดูสักตั้ง หุหุ
หากได้เป็นจ้าวสาวคราวสะอื้น คงกล้ำกลืนขืนข่มระทมหนา น้ำตาร่วงไหลรินสิ้นทุกครา เพราะพี่มาจากไปในดงปืน โอ้แดนใต้หารู้ไม่ทำใครเจ็บ แดนที่เก็บมิใช่ผู้ใดฝืน หากแบ่งแยกไปใยใครยั่งยืน แดนดงปืนหมื่นสายเลือดเชือดเฉือนตา แนวหลังรอแนวหน้าสมานฉันต์ กลัวทุกวันพลันตื่นกี่หมื่นหนา คนที่รักถูกส่งลงดินแดนมา ทุกข์อุราแล้วไซร้ใจคนคอย สุดท้ายต้องโศกซมระทมจิต ดังที่คิดภาพฝันพลันเหงาหงอย เป็นเจ้าสาวชุดวิวาห์น้ำตาปรอย สาวร่างน้อยขันหมากหม้ายตายทั้งเป็น หัวใจน้องสลายดับจับใบรูป พลันกอดจูบลูบไปใจอยากเห็น ภาพความฝันอันงามงดไม่ได้เป็น น้ำตาเช่นสายเลือดพี่ไหลริน ใยทิ้งน้องทิ้งนาอำลาทุ่ง เพื่อหมายมุ่งให้ไทยได้ถวิล กลับมาจากน้องไปให้แผ่นดิน สุดถวิลพี่จากพรากกันไป ต่อแต่นี้ลำพังไร้พี่คู่ แม่พ่อพี่น้องจะอยู่ยังดูไหว สงสารท่านเหลืออนาถแทบขาดใจ หากน้องไปใครเล่าจะเฝ้าดู เหอ ๆ งงค่ะ...คงพอได้นะคะแม่
ก็อยากสวมรอยดู...แต่คิดว่ายังไม่ซึ้งเท่า แค่อ่านของแม่ก็จะร้องแล้ว
7 สิงหาคม 2550 16:49 น. - comment id 735028
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
