...เมื่อเธอสิ้นอาลัยเยื่อใยขาด จำนิราศแรมร้างให้ห่างศัลย์ ก่อนเคยรื่นชื่นชูเรารู้กัน ฉันรู้นั่นเธออดทนเพราะจนใจ เมื่อมีใหม่เธอจากไปใจมันฟ้อง ให้หม่นหมองร้องครวญหวนไฉน แต่ฉันมั่นคอยดูให้รู้ไป เธอจากไกลฉันไกลกว่ามิท่าคอย แม้นเจ็บช้ำจำเก็บสิ่งเจ็บช้ำ แม้นตรากตรำอำพรางครางละห้อย แม้นเธอทำอกแตกแหวกเป็นรอย ฉันไม่ปล่อยเธอไปให้ได้นาน จะเจ็บจำไปทึ้งถึงโลกหน้า ถึงแก้วตาจะพารักมาถักสาน พี่จะย่ำให้หม่นให้ลนลาน มิให้พานรักลวงที่ล้วงเรียม จากเสน่ห์เพิ่มเล่ห์เป็นเสนียด น่ารังเกียจดวงใจอย่าอายเหนียม จงจำดูกรุ่นไฟที่ไหม้เกรียม เป็นเพลิงเปี่ยมลามหล้ามามากเอย ฯ
"เพชรสังคีต" 10 ส.ค. 2550 18:22 น. - ID 105920 
771
1
0
10 สิงหาคม 2550 18:30 น. - comment id 736811
ความแค้นคุณน่ากลัวจัง..หญิงรพีก็เคยคิดแค้นค่ะ..แต่ความแค้นมันกลับเผาใจเราเองซะไหม้เกรียม เพราะคนที่เราโกรธน่ะเขาไม่รับรู้ว่าเราโกรธแค้นเขาเนาะ..
10 สิงหาคม 2550 18:37 น. - comment id 736812
สุดยอด
10 สิงหาคม 2550 18:40 น. - comment id 736813
อย่าแค้นเลยค่ะ ชีวิตย่อมเดินไปตามกรรม สู้ สู้ นะค่ะ
10 สิงหาคม 2550 19:47 น. - comment id 736850
จิตใจที่คับแค้น อาจทำให้ระบบย่อยอาหารแปรปรวน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
