ฝากดิน

ทิพย์โนราห์ พันดาว

ซบหน้าจูบ  ลูบดิน  ถิ่นกำเนิด
ฝันบรรเจิด  อกตรม  ล่มสลาย
มาวันนี้  ดินยังอยู่  คู่เคียงกาย
หลักสุดท้าย  ที่พำนัก  คือตักดิน
ดินเจ้าเอ๋ย  ข้าเคย  มีความรัก
ช้ำใจนัก  รักลา  ข้าถวิล
ฝากหัวใจ  ไร้รัก  บนตักดิน
กลับคืนถิ่น  วอนดินกลบ  ลบแผลใจ
ฝังกายข้า  แนบลง  ตรงเบื้องล่าง
กลางดาวพร่าง  เดือนเด่น  เย็นลมไหว
ห่มน้ำค้าง  ชุ่มชื่น  ไร้ฟืนไฟ
วอนนกไพร  ช่วยขับขาน  สานบทเพลง
                                      
                                                 ทิพย์โนราห์  พันดาว				
comments powered by Disqus
  • ก่องกิก

    14 สิงหาคม 2550 11:15 น. - comment id 737871

    กลอนเยอะจัง
    ไพเราะด้วย
    11.gif11.gif16.gif36.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน