หน้าส่วนตัว
เหลือเพียงรอยร้ายรักสลักวาด
ไหวระหวาดขลาดฤทัยเกินไขว่คว้า
ท่ามราตรีอาบแสงอวลนวลจันทรา
มิอาจห่มปมรักข้าโอ้อาดูร
เฝ้าเพียงพิศโลมใจใต้จันทร์ผ่อง
ดาวอยู่พ้องเยียระยับมิลับสูญ
ทุกข์โถมทับจับฤดีทวีคูณ
เคยเกื้อกูลกลับเคลื่อนคลายกลายชิงชัง
นับหมู่ดาวคราวเหงาเงียบลมเลียบลู่
นวลโฉมตรูอยู่เดียวดายร่ายความหลัง
น้ำตารินรักสิ้นรอยคอยลำพัง
สวาทวายคลายมนต์ขลังหวังหลุดลอย
ถวิลใดนะใจข้าหารักหรือ
สุดเอื้อมมือถือครองไว้ให้เศร้าสร้อย
หลงเคว้งคว้างกลางพระพายไร้ร่องรอย
ใจดวงน้อยหวนคอยใครนะใจเอย
ฤทัยครวญพร่ำเพ้อ เดียวดาย
รักล่องลอยห่างกาย แม่แล้ว
ครองเศร้าอยู่มิวาย อกร่ำ
สวาทสูญสิ้นแพร้ว ไขว่คว้าเพียงลม
bananaleaf 14 ส.ค. 2550 14:01 น. - ID 106032 
1364
40
0
14 สิงหาคม 2550 14:14 น. - comment id 737963
ที่ 1
14 สิงหาคม 2550 14:15 น. - comment id 737964
โอ้ร้วดร้าว คราวใจ ไร้พี่แก้ว จากไปแล้ว พร้อมใคร คนไหนนั่น เพียงวาจา ยังมิเอ่ย เผยให้กัน เยื้อผูกพัน คงไม่มี ที่หัวใจ กลับมานั่ง ชั่งใจ ไหวไหวอก หวั่นสะทก พรุ่งนี้ ที่ร้างไร้ ไม่มีรัก มาทัก แล้วดวงใจ จะอยู่ได้ อย่างไร ไม่รู้เลย ความเดียวดาย คงมาทัก รู้จักน้อง น้ำในตา คงนอง มาเปิดเผย จะตัดใจ ก็ยิ่งยาก มากพี่เอย สิ่งเฉลย คงเป็นช้ำ ที่กร่ำกราย หนอ หนอพี่ ฤดี ชั่งเหียมโหด อยากจะโทษ จะโกรธ ไม่ให้หาย อยากจะจำ คนใจดำ ไปจนตาย ก็คงง่าย ตราบจนตาย ก็คงจำ
14 สิงหาคม 2550 14:15 น. - comment id 737965
วิ่งงงงงงงงงงที่1.ฉิว
14 สิงหาคม 2550 14:17 น. - comment id 737967
พี่จันทร์เจ้าขาพิมไม่ยอมๆๆทำงี้ได้ไงน้องวิ่งมาซะเหนื่อย
14 สิงหาคม 2550 14:18 น. - comment id 737969
น้องมณีจันทร์
ลืมแล้วเหรอ ที่หนึ่งบ้านป้ารพีน่ะขึ้นคานแน่นอน..
14 สิงหาคม 2550 14:22 น. - comment id 737974
อยากเรียนรู้ไปซะทุกอย่างแต่ไม่เก่งเลยซักอย่าง..
ขอบคุณกลอนที่แสนจะไพเราะค่ะที่แต่งให้รพีค่ะ..
14 สิงหาคม 2550 14:24 น. - comment id 737976
ย้อนกลับไปอ่านความคิดเห็นที่ 5 สิคะ..
จะทำให้เรารู้สึกดีขึ้นอย่างบอกไม่ถูกเชียวหละ..
จริงมั้ยจ้ะคนสวยบ้านกลอน
14 สิงหาคม 2550 14:32 น. - comment id 737980
14 สิงหาคม 2550 14:36 น. - comment id 737984
เดียวดายหน่ายอาดรูสูญสิ้น รักที่คล้อยเมฆินห่างหาย เดือนมืดใจมืดกลับกลาย เหงาฤทัยวางวายอารมณ์
14 สิงหาคม 2550 14:41 น. - comment id 737991
ไม่เดียวดายค่ะ..มาแล้วค่ะ มาเป็นเพื่อนน่ะ..
14 สิงหาคม 2550 14:53 น. - comment id 737993
ฮ่าๆๆเก่งแต่ยังพลาดน่าตีจริงๆเน๊อะ นี่เขา เรียกอะไรเอ่ย ของลุงเขาเรียกว่า โคลงห่อกลอน แต่นี่กลอนมากกว่าโคลง อิอิเลยไม่รู้ การเขียนร้อยกรองนั้นต้องใช้ใจและอารมณ์ เป็นหลักใหญ่ ร้อยกรองเปรียบเสมือนแสดงถึง จิตใจของคนเขียนไว้เสมอๆ หากเป็นคนแข็ง กระด้างสิ่งที่เขียนมาจะแข็งเสมอๆ ดุจต้นรังสู้สายลม หากคนเขียนเป็น คนอ่อนไหวสงบเงียบไม่เหวอหวา กลอนนั้นจะ อ่อนพลิ้วดุจสนต้องลมจะอ่อนหวานจับใจจ้า กลอนแปดบอกแล้วว่าต้องใช้แปดคำทุกๆวรรค ทุกๆตอนเว้นแต่เป็นคำควบเท่านั้นและควรจะ หลึกเลี่ยงไว้ การขึ้นต้นกลอนควรจะเริ่มต้นที่ ดีหมายถึงสิ่งที่เป็นลำนำ ไม่ใช่เอาตรงกลางมา ขึ้นไว้ ของหลานนั้นเขียนด้วยอารมณ์ที่ผ่องใส กลอนถึงอ่อนไหวพลิ้วไปมาไพเราะจับใจแต่ยัง ผสมผสานกับกลอนเก้าอยู่ ฉะนั้นควรให้เป็น แปดคำหาอักษรมาสัมผัสให้กลมกลืนกันไว้นะ หากเป็นกลอนห่อโคลง ควรเอาแค่กลอนบาท เดียวนอกนั้นพรรณาเป็นโคลงทั้งหมดจ้า อย่างของหลานลุงก็ไม่รู้เหมือนกัน จะว่าเป็น กลอนห่อโคลงหรือเปล่านะ อย่าหาว่าคนแก่ พูดมากนะ รักดอกจึงหยอกไว้เสมอๆ รักเสมอ
14 สิงหาคม 2550 14:52 น. - comment id 737996
14 สิงหาคม 2550 14:50 น. - comment id 737997
14 สิงหาคม 2550 14:53 น. - comment id 737999
ไม่เห็นมีรูปสวย ๆ มาฝากหญิงรพีบ้างเลย..
14 สิงหาคม 2550 14:59 น. - comment id 738001
14 สิงหาคม 2550 15:00 น. - comment id 738002
ยามเมื่อเธอเดียวดายไม่มีใคร เธอรู้ไหมยังมีคนๆนี้ คนเป็นห่งเธอทั้งใจที่มี ขอคนดีจงหลับไหลใต้แสงเดือน ยามเธอเศร้าจะมีฉันอยู่เคียงข้าง คอยดูแล ไม่ห่าง จากไปไหน ไม่จากลาคนดีไปแสนไกล ขอเธอจง เชื่อใจ ในตัวเรา
14 สิงหาคม 2550 15:15 น. - comment id 738007
ฮะฮะมาอ่านแล้ว ยอมรับไม่ได้อ่านที่แรก กลัวพิมจางมาแย่งที่หนึ่งนะ หุหุ อ่านแล้ว อยู่เดียวดายไร้ชาย มาข้องเกี่ยว ให้ห่อเหี่ยว เปลี่ยวใจ จับดวงจิต เคยมีชาย ก็หายไปโอ้ชีวิต ใครลิขิต หญิงรพี เช่นนี้เอ๋ย
14 สิงหาคม 2550 15:23 น. - comment id 738011
ตื่นเช้าจริงพี่หญิงอย่าเดียวดายเลยพี่รพีจ๋า รักข้างหน้ามากล้นใคร่ค้นหา ผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไกลตา รักข้างหน้าดีกว่าถ้าเพียงมอง...
14 สิงหาคม 2550 15:24 น. - comment id 738012
สวัสดีค่ะหญิงรพี แฮะ ๆ ใครปล่อยให้เดียวดายได้เนี้ย...มะเป็นไรมาอยู่ด้วยแล้วจ้า..
14 สิงหาคม 2550 16:33 น. - comment id 738056
..ขอบคุณค่ะที่เข้ามาเยี่ยม..
14 สิงหาคม 2550 16:33 น. - comment id 738058
หยิบความรู้สึกเดียว มาเล่าใหม่อีกสักรอบ... เมื่อรักห่างร้างแรมยิ่งแต้มเศร้า ในวันหนาวจึ่งร้าวรานกว่าวานไหน ในดวงมานที่ซานซบสยบนัย ยังเจ็บแปลบแนบหทัยหัวใจชาย ทุกข์ท้อโถมโรมเร้าเศร้าถึงจิต เหตุพ่ายพิษความรักที่หักหาย ชีวิตสิ้นสูญหวังซังกะตาย มานสลายมลายหมดที่งดงาม เหลือแต่ความที่ถามโศกวิโยคอยู่ ในรู้สึกระลึกรู้ทุกคำถาม แต่สร้อยเศร้ายังเย้ายั่วทุกเนื้อนาม สุดจะห้ามความคิดยามพิศถึง ที่ตรงนั้นฝันเอ๋ยเคยพิลาศ บุพชาติสะอาดใสในโลกหนึ่ง ยังหอมหวลชวนหาทุกตราตรึง ในคะนึงยังซึ้งซ่านทั้งมานเรา กล้ำสะอื้นกลืนสะอึกระทึกระทด น้ำตาหยดรดแก้มแต้มความเศร้า ยามเหว่หวาดขลาดสะทกหัวอกเยาว์ ขมก็ข่ม ถมเข้า เอาเป็นทุน เคยเด็ดเดี่ยวแม้เดียวดายเมื่อกายทุกข์ ใครที่ปลุกปลอบให้ใจละไมอุ่น ใครที่เคล้าเคลียคลอ... ขอรอคุณ โอ๋อกเอ๋ยเคยอุ่นกรุ่นอุรา มิคิดคาดชีวาตย์มาขาดบั้น ใจหวิวหวั่นพรั่นไหวไร้หรรษา ทรมานซ่านซัดหัทยา โชคชะตาพาหายทลายลาญ ก่อนเคยมีสตรีหนึ่งพึงปลุกปลอบ ก่อนกุกอปกรรมกิจผลิตผสาน แต่บัดนี้มิมีนางมาเนาว์นาน นุชนงคราญได้ลี้ตีจากไป นี่ทนได้อย่างไรใจไม่รู้ รู้แต่สู้อยู่ระหว่างความว่างไหว หนึ่งนาทีที่ทุกข์ทับแทบขาดใจ เราอยู่ได้อย่างไรไม่มีเธอ เมื่อใจโศกเห็นโลกกว้างสิ้นทางหวัง หมดพลังที่ตั้งจิตคิดเสมอ มีแต่ความอุ่นไอละไมละเมอ นั่งยิ้มเก้อแล้วหนอต่อแต่นี้ ด้วยชีวิตผิดพลาดพินาศป่น จึงได้ดลสร้อยสลดกำสรดศรี ถ้อยที่เผยเอ่ยหลากจากฤดี วันนี้มีแต่เศร้ารานเร้ารอน ............................................ พระอังคารที่ ๑๕ กุมพาพันธ์ ๔๘
14 สิงหาคม 2550 16:38 น. - comment id 738063
14 สิงหาคม 2550 16:53 น. - comment id 738075
คุณพี่ขา เปิดบ้านมา มายม่ายบอก หนูมาสาย ให้ช้ำชอก เป็นนักหนา นั่งสะอื้น เพราะยินเพลง บรรเลงมา ให้โศกเศร้า โศกา แลอาลัยคงกลิ่นอาย ความเป็นไทย ไปทั่วห้อง ทั้งเพื่อนพ้อง มาเยี่ยมเยือน เหมือนหลับไหล อยู่ในฝัน พลันอดีต ที่ผ่านไป เหมือนนุ่งรม ห่มสไบ ใคร่ชิดชม
14 สิงหาคม 2550 17:07 น. - comment id 738089
14 สิงหาคม 2550 17:15 น. - comment id 738098
ได้ข่าวว่าวันนี่จะมีเมา สุดแสนเศร้าอดไปแวะเวียนหา อยากจะเมาร่วมด้วยกับพี่ยา เผอิญว่ามีนัดขัดจริงๆ จึงรินเหล้าเมาก่อนจะจรกลับ ให้พี่รับจากใจของน้องหญิง เมาเหล้านี้ดีกว่ารักคนไม่จริง วอนพี่หญิงเมาเอื้อเผื่อนะเออ... จันทร์ก็อย่าเมามากหละน้องหญิง พี่ห่วงจริงใครจะลูบหลังของเธอ เมาน้อยๆคอยเหล่หนุ่มที่อยากเจอ เผื่อเขาเผลอตีหัวเขาเก็บเข้าห้อง อาราเล่ดูพี่ๆเขาทั้งสอง อย่ามัวร้องเพลงเพลินเมินทั้งสอง หากเขาเซช่วยโอบรับด้วยนะน้อง พี่คงต้องเมาเดี่ยวเปลี่ยวใจจริง
14 สิงหาคม 2550 17:53 น. - comment id 738128
....... แวะมาอ่าน ข้าวเหนียวห่อกล้วย เรียกว่า ข้าวต้มมัด อิอิ ล้อเล่นๆค่ะ ฉางน้อยชอบอ่าน แต่ไม่เก่งเขียนหรอกคะ
14 สิงหาคม 2550 17:59 น. - comment id 738132
ถวิลใด พี่รู้ หารักแน่ รักพี่แท้ สุดเอื้อมมือ อย่าเศร้าสร้อย ไม่เคว้งคว้าง กลางน้ำ ไร้ร่องรอย ใจดวงน้อย พี่นี้ มีให้เธอ
14 สิงหาคม 2550 19:24 น. - comment id 738182
สวัสดีค่ะพี่หญิงเพราะจังค่ะ
14 สิงหาคม 2550 19:38 น. - comment id 738193
อกรำพันพร่ำเพ้อ เผลอไผล รักว่างหว่างฤทัย หลบเร้น ผ่าวราวมโนใคร โลมร่าง หวามหวั่นบ่วายเว้น อกข้าผวาไหวฯ กลอนเพราะครับ เพลงก็เพราะมากครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
14 สิงหาคม 2550 19:48 น. - comment id 738199
14 สิงหาคม 2550 19:56 น. - comment id 738204
วันนี้เหนื่อยมากเลยค่ะพี่รพี อยากมีพาวเวอร์เยอะๆอย่างพี่รพีจังค่ะ
14 สิงหาคม 2550 19:58 น. - comment id 738206
14 สิงหาคม 2550 19:59 น. - comment id 738207
พี่รพีนัดใครไว้แล้วลืมป่าวคะ.. 2 ทุ่มแล้วน้า.. เดียวให้อยู่กลางทะเลอีกหรอก
14 สิงหาคม 2550 20:08 น. - comment id 738212
14 สิงหาคม 2550 20:14 น. - comment id 738216
14 สิงหาคม 2550 20:16 น. - comment id 738217
14 สิงหาคม 2550 20:18 น. - comment id 738219
14 สิงหาคม 2550 20:23 น. - comment id 738227
รพีไม่ค่อยรู้เรื่องรูปแบบกลอน..โคลงเท่าไรค่ะ.. เห็นเขาแต่งกันเพราะก็รู้ว่าเพราะ..อยากแต่งมั่งแต่ก็ไม่ค่อยมีความรู้.. มาโก๊ะแถว ๆ นี้แหละค่ะ..
14 สิงหาคม 2550 20:27 น. - comment id 738230
14 สิงหาคม 2550 20:33 น. - comment id 738234
14 สิงหาคม 2550 20:36 น. - comment id 738237
14 สิงหาคม 2550 20:56 น. - comment id 738254
14 สิงหาคม 2550 21:00 น. - comment id 738257
โธ่พี่หญิงคะครูก็คงจะปวดหัวมากๆ กว่าศิษย์จะเป็นบ้าง ช่วงนี้แต่งอะไรไม่ได้เลยค่ะ เรื่องเต็มหัวไปหมด
14 สิงหาคม 2550 21:12 น. - comment id 738270
ขอบคุณพี่รพีนะคะที่ให้คำแนะนำจิตรำพัน
14 สิงหาคม 2550 22:15 น. - comment id 738320
14 สิงหาคม 2550 22:48 น. - comment id 738350
โหหหห...เพื่อนเพี่ยบเลยค่ะ ยังบ่นเดียวดายอีก อิอิ...ผ่านมาแซวยามดึก
14 สิงหาคม 2550 23:02 น. - comment id 738365
14 สิงหาคม 2550 23:47 น. - comment id 738411
หมองหมางกลางสายลมโชย ดวงใจแห้งโหย เสียดายความรักหักพัง โบยบินสิ้นแล้วความหวัง ทุกข์ท่วมประดัง มนต์ขลังแห่งรักทักทาย มีรักมักพบทุกราย ชีพแทบวางวาย เดียวดายต่อไปนะใจ.. หาว่าเราจอมทะลึ่งบ้าง บ้ากามบ้าง เราก็เศร้าเป็นเหมือนกันนะเดี๋ยวเหอะจะหว่านเสน่ห์ให้หลงรักเราจนได้ละน่า อิอิ
15 สิงหาคม 2550 00:18 น. - comment id 738425
พี่ฤกษ์จ๋า มาบ้านนี้ นี่ยังไง หนีหน้าใคร เขาเข้ามา หรือเปล่าน้า จงอย่าหลอก พี่สาวจันทร์ เลยพี่ยา เค้าอกหัก ช้ำรักมา จากคนลวง พี่จะมา ซ้ำเค้า ที่แผลเก่า ต้องผ่านเรา สองสมร ก่อนละหนา อยากได้เป็ด หรือเครื่องปั่น ก็เชิญมา คนร้อยใจ ร้อยมายา อย่าได้เจอ... พี่เค้ารัก แน่แน่ว ก็เพียงหนึ่ง เค้ารักซึ้ง พึงใจรอ แม้ต้องเพ้อ ยังดีกว่า ฤกษ์หลายใจ ที่พบเจอ อย่าละเมอ พี่ฤกษ์เจ้า คนหลายใจ หุหุ ต้องข้ามน้องสาวสองสมรนี้ให้ได้ก่อนเน้อ
15 สิงหาคม 2550 00:25 น. - comment id 738426
ถึงคุณฤกษ์ โทษที นี่พี่หนู หากจะจีบ ควรรู้ นะพี่หนา พี่รพี มิได้ใคร่ ได้คู่พา อย่ามาเกี้ยว โสภา มันน่าอาย มีหลายคน ผ่านมา เค้ามองอยู่ ดูก็รู้ ว่าไม่น่า มาขวนขวาย อยากหาคู่ จงดูใหม่ มิวางวาย พี่ของหนู มิวางขาย ให้แก่ใคร ขอให้มา ด้วยวาจา ที่ควรถูก ขอให้ผูก สัมพันธ์ อย่าหวั่นไหว ขอให้คิด แบบเพื่อน ขอเตือนใจ ขออย่าได้ คิดไกล กว่านี้เลย
15 สิงหาคม 2550 07:05 น. - comment id 738429
15 สิงหาคม 2550 07:02 น. - comment id 738459
ม่ายรู้จาตอบอาไรดี...ไปอ่านความคิดเห็นที่ 30 ก็แล้วกัน..
ท่านจะจัดอยู่ในประเภทไหนก็ลองตรองดูเนาะ..
15 สิงหาคม 2550 14:29 น. - comment id 738611
15 สิงหาคม 2550 15:51 น. - comment id 738627
15 สิงหาคม 2550 17:00 น. - comment id 738654
15 สิงหาคม 2550 18:43 น. - comment id 738697
ทั้งที่เธอเคียงข้างไม่ห่างกาย แต่เดียวดายใจรู้สึกนึกอ่อนไหว กอดไม่อุ่นยิ้มไม่วานระรานใจ เหมือนชิดใกล้แต่ไกลกันหวั่นและกลัว บางครั้งมีคนรักก็เหมือนไม่มีมันก็เดียวดายได้และร้ายแรงกว่าการที่อยู่คนเดียวแล้วรู้สึกว่าเดียวดายซะอีกค่ะพี่หญิงฯ
15 สิงหาคม 2550 20:24 น. - comment id 738733
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
