ใจของฉันหวั่นไหวให้ประหลาด
มันเขลาขลาดหวาดกลัวตัวความหวัง
มันอ่อนแอแพ้พ่ายหน่ายชิงชัง
ยอมหันหลังสั่งใจให้จากลา
เกิดอะไรในวันนี้นี่ฉงน
ใจสบสนปนเปและเหว่ว้า
มันเหงาหงอยน้อยใจในแววตา
เดินก้มหน้าน้ำตาบ่าไหลคลอ.
8 กันยายน 2550 11:36 น. - comment id 751311
ความหวังคือพลังให้ก้าวต่อ ความหวังคือล้อให้รถวิ่ง ความหวัง ต่างจากฝัน คือความจริง ความหวังนิ่ง ความฝันหมด ก็หมดกัน เหมียววววว

8 กันยายน 2550 11:42 น. - comment id 751316
ตรองดูดีๆแล้วจะรู้ว่าจริงๆแล้วเราไม่ได้สับสน หรอก เรากำลังมีความลำเอียงอยู่ในใจแน่ๆเลยครับ

9 กันยายน 2550 00:15 น. - comment id 751530
ดีคะแวะมาทักทาย นำความหวังมาฝาก

9 กันยายน 2550 11:33 น. - comment id 751619
คงจะจริงค่ะคุณแมวแต้ม
อืม...ก็น่าคิดนะคะคุณอินสวน
ขอบคุณค่ะคุณBlack MooN

11 กันยายน 2550 20:47 น. - comment id 752584
ความสุขต้องเกิดกะเราเสมอ เรามีความสุขได้ด้วยตัวเอง
