เจ็บเพราะน้องวางใจในตัวพี่ จึงไม่มีระแวงแคลงสงสัย มอบความรักความหวังทั้งดวงใจ ไม่หวั่นใดใครเตือนเหมือนไม่ฟัง เจ็บเพราะคำรักหวานผสานรัก ไม่ตระหนักความจริงสิ่งที่หวัง จึงวางใจใส่มือคือพลัง ทุกก้าวยังมีพี่ทุกวี่วัน พี่กลับทำช้ำใจให้หมองหม่น คบหลายคนพี่ชายทำลายฝัน มาแก้ตัวบอกคนรู้จักกัน เพียงเท่านั้นคนดีฟังพี่ยา แม้นพี่กลับคืนเรือนเหมือนมั่นหมาย แต่แผลร้ายที่ทำซ้ำเติมข้า ใจระแวงแฝงไว้ในวันเวลา ต้องผวาหวาดตระหนกโอ้อกเรา รอยแผลใจจางจางเลือนลางเห็น ซ่อนประเด็นรักเจ็บเหน็บจนเหงา วันเวลาผ่านไปไม่บรรเทา โอ้อกเรา....ร้าวหนัก..ยามรักจร.... เกินเวลาไปแล้ว..ที่จะกลับมารับขวัญ...
ครูพิม 26 ก.ย. 2550 20:45 น. - ID 107707 
2126
10
0
26 กันยายน 2550 20:56 น. - comment id 760576
ผมรักและคิดถึงคุณครูมากครับ...
26 กันยายน 2550 20:58 น. - comment id 760579
น่าน...กิ้วๆๆรักจางจาง ใครน้อ....
อะคิดหนัก
เฮ้อๆๆๆถ้าเปงชายรักจางนางจร แต่นี่เปงหญิง..รักจางนางเปงทอม.. หุหุ..อุ้น..ครูขาอย่าเพิ่งดึหนูน๊า..อิอิ
กินข้าวยังละคะ..คุณครูคนสวย..
26 กันยายน 2550 20:59 น. - comment id 760580
คิดถึงคนผ่านมาเหมือนกันนะคะ คิดถึงๆๆนะคะ..
26 กันยายน 2550 21:01 น. - comment id 760582
อะจ๊ากกกกกกคห.ที่หนึ่งนี่เอง... รักจางๆๆหุหุ
26 กันยายน 2550 21:02 น. - comment id 760583
26 กันยายน 2550 21:04 น. - comment id 760584
รอยแผลมันแสนจะเจ็บช้ำ มาตอกย้ำความเหงาให้เศร้าจิต ไม่เคยลืมเธอเลยแม้สักนิด มันคงผิดที่คิดจะจดจำ...
26 กันยายน 2550 21:52 น. - comment id 760602
กลอนเศร้าๆน้อ แต่คนแต่งอย่าเศร้าละกันนะ เป็นกำลังใจให้นะ ขอให้งานเสร็จสำเร็จสมหวัง ภายในเร็ววันนะจ้ะ
26 กันยายน 2550 22:20 น. - comment id 760612
เพราะระแวงมากไปหรือไม่นั่น หรือใครกันคอยเล่าข่าวเป่าหู ตัดระแวงจากใจใคร่ครวลดู ก็จะรู้แจ้งประจักษ์ใครรักจริง แวะมาให้กำลังใจครับ วันนี้ทำไมเศร้าเสียได้ล่ะครับ
26 กันยายน 2550 22:34 น. - comment id 760621
หน้าส่วนตัว
ครูพิมคะ.....
ความรักมักเป็นเช่นนี้.........
แผ่เมตตาค่ะ แผ่เมตตา........
สนุกสนานกันดีกว่าเน๊อะ.....
27 กันยายน 2550 01:48 น. - comment id 760655
ครูพิมครับ ความรักก็แปลกๆแบบนี้แหละครับ รักหนอรัก หาตำรับตำราอ้างอิงไม่ค่อยจะได้
27 กันยายน 2550 06:59 น. - comment id 760664
น้ำขิงอุ่นๆๆจ้า..
27 กันยายน 2550 07:02 น. - comment id 760665
27 กันยายน 2550 07:04 น. - comment id 760667
กำลังปั่นงานค่ะพี่.. อีกหน่อยคงหายจากบ้านกลอนสักพักค่ะ
27 กันยายน 2550 07:09 น. - comment id 760670
27 กันยายน 2550 07:11 น. - comment id 760671
27 กันยายน 2550 07:13 น. - comment id 760674
27 กันยายน 2550 07:23 น. - comment id 760683
หากเดินหน้าแล้วดีกว่าเดิม...ก็ไม่ควรจะหันหลังกลับเนาะ
27 กันยายน 2550 07:38 น. - comment id 760705
แผลใจเจ็บไม่เคยจาง แงๆๆๆ ขวัญหายไปไหนคะ เดี๋ยวกานต์ช่วยเรียกขวัญให้นะคะ พี่หนูศรรก มาหาพี่พิมหน่อยจ้า อิอิ เพียงพลิ้วมุขแป้กไหมเนี่ย
27 กันยายน 2550 07:43 น. - comment id 760717
27 กันยายน 2550 07:45 น. - comment id 760721
27 กันยายน 2550 08:22 น. - comment id 760744
...รักจาง... เจ็บเพราะน้อง ไม่วางใจ ในตัวพี่ จึงได้มี แต่ระแวง แคลงสงสัย มอบความรัก ความหวัง ทั้งดวงใจ หวั่นทำไม ว่ารัก จะจืดจาง
27 กันยายน 2550 08:40 น. - comment id 760754
เพิ่มเกลืออีกจักหน่อยสิบ่อจาง
27 กันยายน 2550 09:10 น. - comment id 760760
รักและคิดถึงครูพิมจางเลยคะ แม้รักช้ำ..ก็ไม่ต้องเสียใจนะคะยังไง
นู๋จะมาเป็นกำลังใจนะคะ
กลอนเหงาจัง ใครหนอ?
ทำให้ครูพิมเราเจ็บได้ลง..
27 กันยายน 2550 09:26 น. - comment id 760769
27 กันยายน 2550 10:07 น. - comment id 760783
27 กันยายน 2550 10:09 น. - comment id 760786
27 กันยายน 2550 10:12 น. - comment id 760788
27 กันยายน 2550 10:15 น. - comment id 760790
27 กันยายน 2550 10:26 น. - comment id 760804
หยิบปากกา กระดาษ เขียนจดหมาย กล่าวบรรยาย รสรัก ที่ขื่นขม อาจะลืม หรือจำ ก็คำคน ใจจำนล รักนี้ เราทำเอง อาจจะยาก สักหน่อย ค่อย ๆ จาง ความทรงจำ คงเบาบาง ไม่ช้าหาย เก็บเรื่องราว ทรงจำ ให้บางคราว เวลาผ่าน เยียวยา คงดีขึ้น.... ยิ้มๆ เป็นกำลังใจให้กันนะ...
27 กันยายน 2550 10:47 น. - comment id 760819
สวัสดีค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ เชิญทานน้ำบัวบก ปรุงพิเศษค่ะ รับรองหายค่ะ
27 กันยายน 2550 11:01 น. - comment id 760824
27 กันยายน 2550 11:02 น. - comment id 760827
27 กันยายน 2550 11:09 น. - comment id 760834
รักยังบ่อจาง ยังเข้มข้นเจือหวาน รักคงมั่นตลอดกาล ยังคงสานสายใยนิรันดร์
27 กันยายน 2550 11:26 น. - comment id 760839
คิดถึงมิเคยจาง บนทางที่เฝ้าฝัน ฝากคำมาจำนรรจ์ ยังมั่นเสมอมา คิดมะออกบอกครูทิพย์
27 กันยายน 2550 12:35 น. - comment id 760866
ผู้ชายก้อ..งี้แหละค่ะ..จะไว้ใจได้สักแค่ไหนกันเชียว เจอคนดี..ก็ดีไป..แต่เจอคนไม่ดีนี่สิน่าเจ็บใจชะมัด.. แต่..ไม่เป็นไรเนอะ.. ยังมีหมอนอิงคอยเป็นกำลังใจให้นะ.. ทานข้าวยังเอ่ย?....
27 กันยายน 2550 12:46 น. - comment id 760876
27 กันยายน 2550 12:50 น. - comment id 760880
27 กันยายน 2550 12:54 น. - comment id 760890
27 กันยายน 2550 13:05 น. - comment id 760908
เอากาแฟเข้มๆมาเสริฟแก้รักจางๆค่ะ
27 กันยายน 2550 13:08 น. - comment id 760910
รักยังไม่จางค่ะ ยังหนักแน่นกะคุณครูเหมือนเดิม......
27 กันยายน 2550 16:12 น. - comment id 761066
27 กันยายน 2550 16:14 น. - comment id 761068
27 กันยายน 2550 19:03 น. - comment id 761161
อยู่กับความเหงาให้ชิน คงเป็นทางที่ดีที่สุดมั้งค่ะ
27 กันยายน 2550 20:31 น. - comment id 761206
27 กันยายน 2550 20:47 น. - comment id 761213
ครูพิมข๋า................ กลอนบทนี้ กล่าวแต่คำน้อยใจมากๆๆเลยค่ะ ใจน้อยจังเลย
27 กันยายน 2550 21:23 น. - comment id 761218
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
