....คิดถึงนุชนิ่มเนื้อ นพคุณ ขวัญอ่อนนอนละมุน แนบข้าง พักตราน่าการุณ เก็บซ่อน อิงแอบอกอวดอ้าง อิ่มโอ้สรรพคุณ ....ยลสุคนธ์แห่งเจ้า มิวาย พาชื่นกำลังกาย หลั่งล้น มาลีกลิ่นตามสาย ลมอ่อน มิเท่าฉมแม่ท้น ท่วมเนื้อเหลือเกิน ....พระพายพักดอกไม้ ลอยมา ฉิวผ่านผืนแพรพา จับได้ นึกแม่เหน็บอุรา ดังก่อน จักชื่นนาสิกไซ้ แทรกนั้นทันที ....หลงละเมอพร่ำเพ้อ ครวญคราง เพราะติดตรึงนวลนาง แห่งข้า มาเถิดนะสองปราง ของพี่ มานิ่มนิ่มแนบหน้า น่าเน้าพะนอ
"เพชรสังคีต" 1 ต.ค. 2550 15:49 น. - ID 107900 
804
2
0
1 ตุลาคม 2550 16:27 น. - comment id 762809
สวัสดียามเย็นครับ ไพเราะครับ
1 ตุลาคม 2550 19:02 น. - comment id 762957
สวัสดีค่ะคุณเพชรสังคีต หายไปนานแท้ ๆ คุณเขียนกาพย์ โคลง กลอน ฉันท์ ได้ไพเราะจัง หญิงรพีชอบอ่านค่ะ ตอนนี้กำลังฝึกเขียนกลอนแปดอยู่ค่ะ อิ อิ แอบย่องมาอ่านงานของกระทิงเปลี่ยวอุ้ย !!! คนใจเปลี่ยวค่ะ อิ อิ สามภาคแล้วนะคะนี่ อันนี้โคลงสี่สุภาพแหง๋ ๆ รพีรู้จักค่ะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
