ไม่มีรักถักใจให้เผื่อเขา
ไม่มีเงาอ่อนแอแพ้หวั่นไหว
ไม่มีสายสัมพันธ์สานขานเยื่อใย
ไม่มีไหมสีทองคล้องร้อยรัก
ไม่มีน้ำจากตามารินไหล
ไม่มีไอละมุนกรุ่นทอถัก
ไม่มีบ่วงห่วงตาข่ายวางทายทัก
ไม่มีหลักไร้ประกันถอดสัญญา
ไม่มีคนของใจให้คิดถึง
ไม่มีซึ้งสายใจใยห่วงหา
ไม่มีรักหนักหน่วงถ่วงทรมา
ไม่มีค่าเคียงคู่กับผู้ใด
ไม่มีเศร้าโศกซมทุกข์ขมขื่น
ไม่มีชื่นชิดชมห่มสดใส
ไม่มีหยาดน้ำตาหลั่งอาลัย
เชื่อหรือไม่ใจฉันย้ำคำไม่มี
ไม่อยากรักร้อยใจมอบใครอื่น
กลัวขมขื่นพ่ายรักเสียศักดิ์ศรี
ไม่อยากเจอะเจ็บร้าวหนาวไมตรี
ไม่อยากหนีไฟช้ำล้ำล่วงใจ
ไม่อยากมีน้ำตามาห่อห่ม
ร้อยระทมตรมขวัญที่หวั่นไหว
ไม่อยากเป็นคนอ่อนแอมากแผลใน
ไม่อยากได้ถ้วยทองรองน้ำตา.
8 ตุลาคม 2550 18:36 น. - comment id 767462
ซับน้ำตาไว้ก่อนนะ

8 ตุลาคม 2550 19:44 น. - comment id 767540
สวัสดีค่ะ สู้ๆนะคะ

8 ตุลาคม 2550 21:35 น. - comment id 767625
ลุกขึ้นสู้กับตัวเองจ้าเอาใจช่วยค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

9 ตุลาคม 2550 07:04 น. - comment id 767748
ค่ะคุณsonax0651 ช่วยหาผ้ามาซับน้ำตาหน่อยนะคะ
ค่ะพี่นกยูง......นางฟ้าจะสู้ต่อไปค่ะ
ขอบคุณจ้าคุณหนูล้นใจจ้า

9 ตุลาคม 2550 10:07 น. - comment id 767894
ดีค่ะ แต่งกลอนโดนใจจริงๆค่ะ

9 ตุลาคม 2550 13:47 น. - comment id 768041
น่าสงสารน้องนางฟ้าจังเลยครับ

10 ตุลาคม 2550 08:58 น. - comment id 768492
ขอบคุณค่ะคุณโพลารีส
ทำไงได้คะพี่ชายก่องกิก...เค้าเรียกว่ากรรมเก่ามากไงคะ
