วันเวลาที่อยู่อย่างไม่มีใคร
หัวใจ...ก็ดูจะหม่นเหงา....
ฝืนยิ้มจางๆ ให้กับลมหายใจที่บางเบา
ได้แต่รำร้องอย่างรานร้าว...เศร้าสิ้นดี....
คืนหนาว..ใจฉันหนาวยิ่งกว่า
กล้ำกลืน..ปวดปร่าอยู่อย่างนี้
ต้องการคนเข้าใจ..เพียงใครสักคนที่ใยดี
มาช่วยลบรอยโศกนี้...ในแววตา
ห้องแคบๆ...เงียบสงัด
ลมเหงาช่างพาพัด มาให้ใจเหว่ว้า
สองตาดาว..ยังรินไหลทางน้ำตา
สองตาฉันยิ่งมากกว่า ...ยิ่งร้าวราน....