....แม้ไม่มีวัน (สอดสร้อยมาลา)

"เพชรสังคีต"

"แม้ไม่มีวัน"
....น้องเอ๋ย น้องน้อยหรือถ้อยคำ
ที่เผยพร่ำพรรณาว่ารักหลง
พี่ก็รักทรามสงวนนวลอนงค์
แต่พี่คงรับไม่ได้ในครานี้
ดอกเอ๋ยเจ้าดอกจำปี 
อาลัยน้องนี้เสียจริงเจ้าเอย
มิใช่พี่ไร้อาลัยในตัวเจ้า
ที่น้องเฝ้าเก็บหัวใจไว้แด่พี่
หาใครเล่าสุดแดนจะแสนดี
กว่าน้องนี้ยากหาระอาใจ
ดอกเอ๋ยเจ้าดอกมะไฟ 
รักรุมสุมใจเหมือนไฟนั่นเอย
จะขอกล่าวสารภาพบาปในจิต
ที่พี่คิดไม่รับรักประจักษ์ไฉน
เพราะไม่ไว้ใจตัวเองเกรงจะไป
กระทบให้กระเทือนน้องจนหมองรา
ดอกเอ๋ยเจ้าดอกจำปา 
สงสารแก้วบุษบาของเรียมนี่เอย
ชาติผู้ชายเจ้าชู้ประตูดิน
ไม่มีสิ้นทุกครั้งหมดกังขา
เพียงแค่เผลอหัวใจก็ชายตา
ตามใบหน้าที่สวยสวยสำรวยครัน
ดอกเอ๋ยเจ้าดอกลัดดาวัลย์ 
กลิ่นเหมือนจอมขวัญของพี่นี่เอย
เอาเถิดน้องแม้มิได้ในรสรัก
แม้ต้องหักหัวใจไม่ใฝ่ฝัน
มิใช่เจ้าไม่ถึงซึ่งรักนั้น
แต่พี่หวั่นวันหน้าจะคลาไคล
ดอกเอ๋ยเจ้าดอกบัวไทย 
เหี่ยวเฉาเศร้าไปเหมือนใจพี่เอย
จะจำไว้ทุกคำที่พร่ำพี่
จะเก็บไว้ในที่ฤดีใส
มิได้ครองน้องอย่าช้ำให้ร่ำไร
จะว่าพี่ใจร้ายไม่อายเลย
ดอกเอ๋ยเจ้าดอกรักเอย 
คู่ชมคู่เชยไหนเลยห่างเอย
แม้ชาตินี้เจ้าเอ๋ยมิเชยชิด
ขอเป็นมิตรตลอดกาลดวงมานเผย
เก็บรักไว้สองใจไม่เลือนเลย
โอ้น้องเอยรักนั้นนิรันดร ฯ
ดอกเอ๋ยเจ้าดอกสาธร 
หลุ่ดร่วงโรยร้อน อาวรณ์แท้เอย ฯ