สาวสวนผักอยากตาย

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

ก้มหน้าเศร้าเหงาใจในแดดเปรี้ยง
เช้าสายเที่ยงถึงบ่ายฉันดายหญ้า
รดน้ำสวนพรวนดินไปใจโรยรา
เอาน้ำตารดรักที่แห้งตาย
หนุ่มคนนั้นเคยซื้อไปขายตลาด
ทั้งผักกาดหอมชีมีความหมาย
เคยขับรถมาซื้อรักผักมากมาย
สาวสวนผักรักไม่ขายแต่ให้ฟรี
รอยลายล้อรถเลี้ยวมาสวนผัก
พี่ไถพรวนสวนรักกลางใจนี้
ดั่งวิมานสวรรค์งามริมลำชี
เพียงหนึ่งปีผ่านไปใจเปลี่ยนแปลง
เห็นแต่รอยลายรถพี่ลดเลี้ยว
ไปเกาะเกี้ยวสาวใหม่ใจแอบแฝง
ก่อวิมานลำน้ำชีที่สวนแตง
สาวสวนผักอ่อนแรงแสลงใจ
สวนผักเอ๋ยเคยเขียวงามยามรักงอก
ฉันช้ำชอกต้นผักเห็น พาลเป็นไข้
เห็นน้ำชี น้ำหลายสีพี่หลายใจ
ไปรดน้ำสวนรักใหม่ไม่มองเรา
พี่ไม่หอม ต้นหอมตายอย่างช้าช้า
ทั้งขิงข่าตะไคร้ใจเหี่ยวเฉา
ผักชีช้ำลำน้ำชี ไม่มีเงา
ชายคนเก่าขับวีโก้โผล่มามอง
เห็นแต่ฝุ่นคลุมฟ้าพาหม่นไหม้
เมื่อรถใหญ่ขับผ่านหน้า พาหม่นหมอง
ยืนรดผักรักเฉาเขาไม่มอง
อยากกรีดร้องให้อื้ออึงถึงสวนแตง
เห็นรอยรถเหมือนรอยร้าวในรอยรัก
สาวสวนผักร้องไห้ไร้เข้มแข็ง
อยากถอนโคนถอนรากผักทั้งแปลง
หมดเรี่ยวแรงจะรดน้ำนั่งพรวนดิน
สวนผักเราเฉาตายใจจะขาด
ทั้งผักกาดผักชีพี่ลืมสิ้น
เห็นแตงทอดยอดสวยรักรวยริน
สาวสวนผักล้มลงดิ้นกับดินดาน
อยากกลืนปุ๋ยทั้งกระสอบให้ตายดับ
ล้มนอนทับซากผักรักเคยหวาน
เห็นวีโก้ขับผ่านไปใจแหลกลาญ
อยากกระโดดสะพานแม่น้ำชี