ดอกพุทธขาววสกาวพราวจิต
ใจน้องคิดกลิ่นตรึงเสน่หา
มองคราใดให้ใจรัญจวน
หอมอบอวลดั่งแก้มของพี่
กลีบซ้อนซ่อนรักมิขัดขืน
ขอเพียงยามตื่นได้พบหน้า
ส่งความรักทุกวันผ่านดวงตา
มอบความห่วงหาอย่าบิดเบือน
หอมระเรื่อดั่งแก้มเรื่อเนื้ออุ่น
ซบตรงอกอุ่นไออย่าไกลหนี
เก็บดอกไว้เก็บรักให้คนดี
อย่าโรยราร่วงหล่นไปกับกาล
แลดอกพุทธดังเช่นดอกรัก
พี่ประจักษ์มอบไว้ให้เห็น
แม้ห่างกายมิไกลว่างเว้น
เก็บความคิดถึงส่งให้กัน