อยู่คนเดียวมานานผ่านทุกกาลเวลา
จิตใจเหว่หว้าตามหาคนรักจริง
หลบลี้หนีหายที่ใดใหนเล่า
ไม่พบแม้เงาเศร้าใจเหลือเกิน
หากเพียงพบเจอกับเธออีกครั้ง
คนที่จะรู้สึกจริงจังและจริงใจ
อย่าพบแล้วห่างนิ่นนานจากไป
เหลือเพียงเศร้าใจทิ้งไว้แค่น้ำตา
ครานี้มิอยากมีแล้วหัวใจ
กลัวต้องเผลอรักใครแล้วช้ำ
ไม่เชื่อหรอกคำรักที่รำพัน
คารมผันแปรรักแท้รักลวง
ห้วงรักหวานนักใจถวิลถึง
หลุดในห้วงคำณึงเสน่หา
เผลอใจรักยิ่งช้ำในอุรา
เพียงวาจาหลอกกันเท่านั้นเอง
เจ็บมาพอแล้วจบแล้วเพียงพอ
จะขอเหงาคนเดียวเปลี่ยวใจ
ดีกว่าต้องเจ็บแทบเจียนตาย
เพราะรักใครง่ายๆของใจเรา
24 พฤศจิกายน 2551 18:12 น. - comment id 917206
เรื่องความรักก็เป็นเช่นฉะนี้ หาได้มีแต่สุขและสมหวัง มีสติในความรักไม่พินพัง ชีวิตยังอยู่ได้ด้วยตนเอง

24 พฤศจิกายน 2551 20:54 น. - comment id 917265
จงเชื่อมั่นเมื่อใจจะมีรัก จงฟูมฟักรักให้สุดใจถวิล ถึงเมื่อกายลาลับดับกับดิน คงไม่สิ้นอาลัย...ในรักเรา

25 พฤศจิกายน 2551 03:56 น. - comment id 917309
อย่าพึ่งเข็ดความรักเลยสักวันจะเจอคนที่รักเราจริงหรอกค่ะ

26 พฤศจิกายน 2551 12:21 น. - comment id 917984
ก่อนจะรักใครอยากให้คิดรักตัวก่อน อย่าอ้อนวอนขอรักจากคนไหน ที่เจ็บมาเพราะรักเป็นเช่นไร คงแค่ในส่วนหนึ่งที่มันเป็น ที่บอกว่าอยากหาซึ่งรักแท้ แต่ข้อแม้รักมากกว่าที่เห็น รักอย่างเดียวคงอยู่ได้อย่างยากเย็น สร้างทุกข์เข็ญเพราะรักพังและจบลง ก่อนจะคิดรักใครใคร่ครวญก่อน อย่ารีบร้อนรักใครเพราะลุ่มหลง รักทั้งทีต้องให้ดีและมั่นคง รักจะส่งชีวิตดีมีสุขใจ ถามหารักเที่ยงแท้นั้นยากนัก คิดจะรักต้องมากซึ่งเงื่อนไข เพราะถ้าหากรักใครอย่างง่ายดาย ความเสียใจมีสูงอย่าเสี่ยงเลย
