ลมรำเพยเชยกลิ่นประทินหอม รื่นสุคันธ์ลั่นทมพอดมดอม ชวนให้อกเรียมตรอมในราตรี สกุณาจากรังเคยฟังเสียง เหมือนจากเตียงขวัญตายอดยาหยี จักจั่นไห้หวนครวญพาที เหมือนน้องวอนอ้อนพี่ให้แนบชิด ศศิธรจรแจ่มกระจ่างจับ ก็แลลับดับสลัวมัวสนิท เมฆาเคลื่อนเดือนตรมไม่สมคิด มามืดมิดเฝ้าแลชะแง้คอย ต้นลั่นทมร่มรอบเขตเคหา ยิ่งจะพาคร่ำครวญหวนละห้อย น้องจากจรวอนว่าน้ำตาย้อย เหลือเพียงรอยเราสองประคองเคียง มะลิลายาใจเคยได้เก็บ เจ้ากรีดเล็บกรองมาลัยพิไรเสียง จะเอาวางพานทองรองรายเรียง ไว้ข้างเตียงยามพี่นี้นิทรา โอ้ว่าป่านฉะนี้น้องที่รัก อกจะหักเสียแล้วโอ้แก้วจ๋า ด้วยขวัญตายาใจไม่คืนมา แทบจะมรณาเสียแล้วเอย ฯ
"เพชรสังคีต" 14 มิ.ย. 2551 13:48 น. - ID 116044 
732
1
0
14 มิถุนายน 2551 14:01 น. - comment id 861915
เพราะดีครับ คุณเพชรสังคีต พออ่านถึงคำว่า "..เสียแล้วเอยฯ" ผมพลอยเผลอแอบเอื้อน ต่อให้
14 มิถุนายน 2551 14:13 น. - comment id 861917
ลองต่อสาวเพลงยาวใช่ก้าวล่วง มาตักตวงต่อทางอย่าวางเฉย ดาวระดามาผสมลมรำเพย มาเอื้อนเอ่ยต่อเพลงยาวให้หนาวทรวง เสียงครวญครางนางน้องมาหนีหาย ปวดใจกายหน่ายรักที่หนักหน่วง ทำกันได้แสนกลุ้มเจ้าพุ่มพวง มาหลอกลวงหัวใจให้ตรอมตรม มาแจมแบบตะกุกตะกักครับ
14 มิถุนายน 2551 19:22 น. - comment id 861999
หวานมาเชียวนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
