ค่ำคืนหนาวดาวพราวบนฟ้ากว้าง ความอ้างว้างมาเยือนเตือนก่อนฝัน คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งห่างกัน ว่าแล้วพลันน้ำตาจะเอ่อนอง เป็นเพราะพรหมแกล้งลิขิตชีวิตพราก เธอจึงจากไปไกลดวงใจหมอง ต้องยอมรับกระแสกรรมตามครรลอง ชีวิตน้องชีวิตพี่นี้ต่างเดิน รักแค่ไหนก็ดวงใจได้แต่รัก ถึงเจ็บหนักก็ต้องทนด้วยห่างเหิน บทเรียนหนักบทเรียนรักต้องเผชิญ ก็พรหมเมินขีดขนานเส้นรักเรา โอ้ไม่รู้เมื่อไหร่ภายภาคหน้า จะหยุดบ้าหยุดฝันหยุดหวั่นเหงา คงจะเจ็บยาวนานเกินคาดเดา รักวอนเว้าสุมกลุ้มรุมฤดี เสียงหรีดหริ่งเรไรกังวาลกว้าง เหมือนรักร้างห่างไกลใครหลีกหนี อยากฝากบอกดวงจันทร์ยามราตรี ว่าน้องนี้ยังไม่ลืม...ยังไม่เลือน...
รัสสะตะ 11 ก.ค. 2551 17:42 น. - ID 116929 
935
3
0
11 กรกฎาคม 2551 23:09 น. - comment id 872158
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ ถ้าลืมไม่ได้ก็อย่าพยายามลืมเลยค่ะ เพราะเรื่องแบบนี้เราใช้หัวใจจำ ไม่ใช่ใช้สมองจำ ก็เก็บเอาไว้เป็นความทรงจำแล้วกันค่ะ ชีวิตในวันข้างหน้ายังงดงามนะคะถ้าใจยังสู้ ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
12 กรกฎาคม 2551 13:12 น. - comment id 872259
ยังไม่ลืมน้อง รัสสะตะ เลยค่ะ แวะมาทักทาย สบายดีนะคะ เขียนกลอนได้ไพเราะ ความหมายดีค่ะ
12 กรกฎาคม 2551 20:49 น. - comment id 872429
ยังไม่ลืมคนดีที่ห่วงหา ยังคิดถึงทุกครานะรู้ไหม ยังไม่ลืมคนสำคัญของหัวใจ ยังไม่ลืมบอกย้ำไว้..ยังไม่ลืมไม่ลืมเหมือนกันค่ะ
12 กรกฎาคม 2551 21:15 น. - comment id 872445
เป็นกำลังใจให้นะครับ ไม่อยากให้ใครเสียใจเลยครับ
12 กรกฎาคม 2551 23:17 น. - comment id 872497
แวะมาทักทายค่ะคิดถึงนะ
13 กรกฎาคม 2551 10:28 น. - comment id 872636
รักมีแล้ว คงไม่มีลืมหรอกครับ แต่ก็ต้องเอาส่วนนั้นมาเติมพลังเชิงบวก ให้ชีวิตเราอยู่อย่างมีความสุข
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
