แก้วประภัสสร

5 ธันวาคม 2551 11:44 น. - comment id 921372

เต้

5 ธันวาคม 2551 12:11 น. - comment id 921374

ไร้ใจ  ก็ต่างไป   ไม่ได้ว่า

แสวง   ความสุข   ที่พึงหมาย

ไม่รู้พอ   ก็ไม่พอ   ทนทำไม

เวลา      ที่ผ่านไป    ไม่ช่วยเลย


แจมสักนิดน่ะพี่น่ะ

กิตติเวทย์

5 ธันวาคม 2551 12:33 น. - comment id 921381

เข้มดีนะ..อิอิ..ถูกใจมาก
ไม่พอใจ..ก็จาก..อย่ามากเรื่อง
อยากจะไป..ก็ไป..ไม่โกรธเคือง
ไม่จำต้อง..แกล้งขุ่นเคือง..หาเรื่องไป


ดีครับ..หนักแน่น..แน่นะ..อิอิ

ไหมแก้วสีฟ้าคราม

5 ธันวาคม 2551 16:25 น. - comment id 921407

แด่ คุณวาสุกรี
      สั้นๆ  แต่ได้ใจความ
     แวะมาทักทาย
     ...รักไม่รู้พอ....ค่ะ
   

นรศิริ

5 ธันวาคม 2551 19:42 น. - comment id 921472

หวลคิดถึงความหลังครั้งเก่าเก่า
ยังเหลือเงาลางลางอยู่บ้างไหม
หากอดีตกรีดดวงแดเป็นแผลใจ
จะกล่าวคำขออภัยด้วยใจจริง

แวะมาเยี่ยมค่ะสบายดีนะคะ

แมวเหลือง

6 ธันวาคม 2551 01:17 น. - comment id 921573

เทพธัญญ์

7 ธันวาคม 2551 18:36 น. - comment id 921922

ยังคงความเป็นตัวเองครับ บทกลอนสั้นแต่ความหมายลึกซึ้งครับ