เมื่อลมหนาวพัดหวน..4 (เทพีเชียงใหม่ # 1)

เทพธัญญ์

บุญนำพา มาให้พบ สบใบหน้า
พบแก้วตา คราเที่ยวเหนือ เมื่อเมษา
ได้พบกัน วันสงกรานต์ ที่ผ่านมา
โอ้สาวเวียงเชียงใหม่จ๋า น่าภิรมย์
   มองแก้วตา คราสาดน้ำ ฉ่ำใบหน้า
แม่กานดา หน้าใสขาว ก้าวมวยผม
ยามแย้มยิ้ม กรุ้มกริ่มใจ ให้หลงลม
งดงามมากอยากชื่นชม ให้สมใจ
    เจ้างามเด่น เป็นเทพี มีคุณค่า
พี่ดั่งกา มาเคียงหงส์ คงไม่ไหว
แต่ใจพี่ ดั่งมีมนต์ ดลหัวใจ
หนุ่มบ้านไกล ใจอยากลอง ปองคนดี
   จึงออดอ้อน วอนถ้อยคำ ลำนำรัก
หวังใจปัก สลักไว้ ไม่หน่ายหนี
เอ่ยความใน ไปทักทาย หมายไมตรี
หวังคนดี มีน้ำใจ ไม่ทัดทาน
   พี่เป็นหนุ่ม ลุ่มน้ำโขง โปงลางถิ่น
เขตเสียงแคนแดนเสียงพิณ ถิ่นอีสาน
มาเที่ยวแคว้น แดนล้านนา คราสงกรานต์
ใจต้องการ พาลพบคู่ อยู่เวียงไกล
   น้องอู้มา วาจาเพราะ เสนาะยิ่ง
ตัวน้องเจ้าสาวเวียงพิงศ์ คะนิ้งใส
ถ้าตัวปี้ มีฮักมั่น บ่อผันไป
น้องขอมอบตอบแทนใจ ให้พี่ยา
   หนุ่มเว้าลาว สาวอู้เหนือ เพื่อคำมั่น
ผูกสัมพันธ์ สัญญาไว้ ให้แน่นหนา
ถ่ายรูปคู่ ดูแสนหวาน  ซ่านอุรา
หนุ่มถิ่นลาวสาวล้านนา สัญญาใจ
   ก่อนจากลา คราพ้นผ่าน สงกรานต์ล่วง
เอ่ยวาจาลาพุ่มพวง ทรวงหวั่นไหว
พี่จะทวน หวนคืนมา อย่าหวั่นใจ
แม้นจากไป ใจยังอยู่ คู่เนื้อนวล
   บอกแก้วตา ว่าจะย้อน ก่อนปีหน้า
จะคืนหา คราเหมันต์ นั้นพัดหวน
สัญญามั่น วันก่อนพราก จากเนื้อนวล
ก่อนจะทวน หวนคืนดิน ถิ่นเสียงแคน    
   สิ้นวสันต์ เหมันต์ล่วง ช่วงลมล่อง
คืนจันทร์ผ่อง ท้องฟ้าคราม งามเหลือแสน
เฝ้ามองไป ให้คะนึง คิดถึงแฟน
น้องอยู่แคว้น แดนเชียงใหม่ ไกลทางเดิน
   หวนคะนึง ถึงถ้อยคำ จำได้คล่อง
บอกกับน้อง ต้องคืนไป ไม่ห่างเหิน
แม้นตัวไกล ใจทั้งดวง ห่วงเหลือเกิน
ถึงทางเดิน เหินห่างไกล จะไปเจอ
   รีบเดินทาง อย่างตั้งใจ ไปเจอหน้า
ตามสัญญา มาเชียงใหม่ ใจเสนอ 
หนาวปีนี้ พี่ตั้งใจ ไปพบเธอ
จะไปเจอ เธออย่าท้อ รอพี่ชาย